باشگاه ضرب‌المثل/ 23
حکایت ضرب‌المثل «هرچه را باد آورد، بادَش بَرَد» چیست؟
در باشگاه ضرب‌المثل امروز حکایت کوتاهی را از مثل «هر چه را باد آورد، بادَش بَرَد» می‌خوانید...
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ضرب‌المثل‌ها جملات و عبارات کوتاه و بلندی هستند که در تمامی زبان‌ها و جوامع وجود دارند. واژه ضرب‌المثل خود یک ترکیب عربی است، به معنای «مثل زدن». اصلا خود کلمه مَثـَل هم عربی است و فارسی آن می‌شود «متل».
البته امروزه متل را بیشتر به آن ضرب‌المثل‌هایی می‌گویند که در پس خود حکایتی و ماجرایی دارند.
دانستن و یادگیری ضرب‌المثل‌ها به ما کمک می‌کند تا هم بهتر حرف بزنیم و هم بهتر بنویسیم و هم گاهی شیرینی و طنزی را به کلاممان اضافه کنیم که تاثیر بهتری را بر مخاطب بگذارد. ضرب‌المثل‌های فارسی که البته تعدادشان هم کم نیست، همه این شیرینی و طنز را دارند و گاهی هم پند و عبرتی را در خود نگه داشته‌اند.
با این وصف در باشگاه ضرب‌المثل امروز به نقل حکایت کوتاهی از مثل «هرچه را باد آورد، بادش برد» می‌پردازیم.
********************************
می‌گویند که ...
خسروپرویز عامل انقراض سلسله ساسانی و شکست ایرانیان در زمان یزد‌گرد سوم در برابر تازیان بود. از شاهان دوستدار زر و قدرت که در دوره سلطنت خود به عقیده تاریخ‌نویسان ده گنج و به قول مشهورتری هفت گنج معروف به «هفت خم خسروی» را جمع آوری کرد. در شاهنامه فردوسی هم به این هفت خم خسروی اشاره شده است.
یکی از این گنج‌های هفت‌گانه خسروپرویز گنج «بادآورده» نام داشت که در کتاب «ایران در زمان ساسانیان» نوشته کریستین سن و ترجمه رشید یاسمی درباره آن نوشته‌اند:
در زمان سلطنت خسرو پرویز بین ایران و روم جنگ شد. جنگی که ایرانی‌ها در آن پیروز شدند و قسطنطنیه به سقوط نزدیک شد.
پادشاه روم تصمیم گرفت تا از به خطر افتادن ثروت و جواهرات روم جلوگیری کند. برای اینکه ایرانی‌ها به آن نرسند، هر چه داشتند را در کشتی‌های بزرگی قرار دادند تا از راه دریا به اسکندریه منتقل کنند و گنجینه به دست ایرانی‌ها نیفتد. این کار انجام شد اما هنوز چیزی نگذشته بود که باد شدیدی وزید. دریا طوفانی شد و کشتی‌ها نه به سمت اسکندریه که به سمت ساحل شرقی مدیترانه که در تصرف ایرانی‌ها بود، رفتند.
خسرو پرویز از این اتفاق خوشحال شد و آن گنج را «باد آورده» نام نهاد.
در کتاب «حماسه کویر» دکتر باستانی پاریزی آمده است که این گنج دوبار از خزانه خسرو پرویز و یکبار هم در سال 628 میلادی بود که «هرقل» تیسفون را غارت کرد که همه مال غارت شده از این گنج باد آورده بود.
از آن به بعد مردم بر این باورند که ثروتی که بی‌رنج و زحمت به دست بیاید، به راحتی هم از دست می‌رود.
گزارش از: مریم محمدی
انتهای پیام/
هرچه بابک زنجانیش آورد .... رضا ضرابش می برد