به گزارش خبرنگار گروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان از سمنان، ژیل بریون باستان‌شناس فرانسوی از وجود سایت‌های متعدد پیش از تاریخ مربوط به" انسان نئاندرتال" در ایران و جهان خبر داد و اظهار کرد: با این همه تپه‌های میرک در سمنان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

انسان های نئاندِرتال 220 هزار سال در کره زمین سکونت داشتند که شامل فاصله زمانی 250 تا 27 هزار سال پیش می شود میانگین قدی آنها نشان می دهد که آنها، هفت تا هشت سانتی متر از ما کوتاه تر، اما قوی جثه تر و عضلانی تر بوده اند.

مطالعات حجم مغزی انسان های نئاندِرتال را از ما بیشتر تخمین می زند و البته به این معنا نیست که حجم مغزی بالاتر نشانگر پیچیدگی بیشتر و پیشرفتگی است. بعضی نواحی مغز آنها با ما متفاوت بوده، مثلا نحوه فکر کردن و نحوه بیان آنها با ما متفاوت بوده و از روی آزمایش هایی که روی حنجره آنها انجام شده مشخص شده قادر به بیان یکسری اصوات صدا دار نبوده اند.

دستیابی به اطلاعات بیشتر به خصوص در منطقه باستانی میرک سمنان در مورد نحوه زندگی این انسان ها می تواند در نوع خود بی نظیر باشد، زیرا تا کنون در این زمینه در کشور ما کاوش چندانی نشده است.

محوطه میرک در اطراف روستای دلازیان در هشت کیلومتری جنوب سمنان واقع شده است و بر اساس یافته های باستان شناسان، این محوطه بیشتر منتسب به ادوار پارینه سنگی جدید و فراپارینه سنگی است.

محوطه های میرک و دلازیان که به نام تپه های میرک و دلازیان نیز خوانده شده اند، نخستین بار در جریان بررسی های باستان شناختی استان سمنان در سال 1364 خورشیدی شناسایی و معرفی شدند.

صرف نظر از شکل تپه ها مهمترین ویژگی این دو محوطه وجود پراکنش بسیار گسترده و دست افزارهای سنگی بر روی سطح محوطه بود که موردتوجه هیات بررسی کننده قرار گرفت و با دعوت از مرحوم عنایت الله امیرلو تصمیم به مطالعه دست افزارهای سنگی گرفته شد. 

با فوت نابهنگام امیرلو، اهمیت میرک ودلازیان از نقطه نظر باستان شناسی پارینه سنگی مغفول ماند و تنها با گمانه زنی در یکی از تپه های دلازیان، سازه ای منتسب به دوره ماد به دست آمد.

در سال 1387 برای نخستین بار نمونه برداری تصادفی و روستایی از سطح محوطه دلازیان انجام گرفت و نتایج این پژوهش مقدماتی در کنگره باستان شناسی خاورمیانه کهن در دانشگاه ساپیانزای رم ارائه شد.

متعاقبا در سال 1388 با صدور مجوز بررسی کامل این منطقه جغرافیایی، تیم کاوش به مدت یک ماه به شناسایی، نمونه برداری روش مند و طبقه بندی آثار به دست آمده از میرک و دلازیان پرداختند.

میرک به لحاظ نوع و پراکنش دست افزارها و همچنین ابعاد محوطه، در زمره یکی از بزرگترین محوطه های روباز پارینه سنگی در ایران و چه بسا خاورمیانه است.

تخمین های ابتدایی حاکی از وجود بالغ بر صدها هزار قطعه سنگ بر روی سطح است.

وحدتی از استفاده تکنیک ژئو مغناطیس در این فصل کاوش خبرداد و افزود : این تکنولوژی کار بررسی چاله حفاری شده را تکمیل کرد و دقیقا نشان داد رسوباتی که تصور می کردیم دارای استقرار انسانی است در کجا قرار دارند.

وحدتی پایان این بررسی را منتج به یافتن پاسخ اساسی در حوزه تاریخ و جغرافیا خاطر نشان کرد و گفت : اینکه کویر با چه نرخی در حال پیشرفت است و چگونه می شود کویر زدایی کرد از دیگر مباحثی است که در این کاوش مورد توجه است بر این اساس از خاکهای منطقه نمونه برداری شده و حتی گرده ها هم مطالعه می شود تا مشخص شود این منطقه دارای چه نوع پوشش گیاهی بوده است.