به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و ارنست مونیز وزیر انرژی این کشور در مقاله ای مشترک در روزنامه واشنگتن پست در دفاع از توافق هسته ای وین نوشتند نه تحریم و نه اقدام نظامی نمی تواند مانع از دستیابی ایران به سلاح هسته ای شود بلکه راه حل، توافق دیپلماتیک جامعی است که در وین حاصل شد.

کری و مونیز در این روزنامه آمریکایی نوشتند: وقتی باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا مسند ریاست جمهوری را برعهده گرفت، با ایرانی مواجه شد که در چرخه سوخت هسته ای به تبحر رسیده بود، یک تاسیسات غنی سازی اورانیوم مخفی در داخل یک کوه ساخته بود، درصدد نصب حدود بیست هزار سانتریفوژ برای غنی سازی اورانیوم بود و درصدد ساخت یک رئاکتور آب سنگین بود که می تواند پلوتونیوم درجه تسلیحاتی تولید کند. اگر ایران می خواست یک سلاح هسته ای بسازد، پیش از این در این مسیر قرار داشت و جامعه بین المللی نظارت چندانی بر این برنامه نداشتند. به رغم این شرایط ، رئیس جمهور متعهد شد به هیچ وجه اجازه دستیابی ایران را به سلاح هسته ای ندهد.

توافقی که این ماه در وین حاصل شد نه تنها بهترین راه برای جلوگیری از دستیابی ایران به یک سلاح هسته ای است بلکه تنها گزینه واقعی و پایدار برای دستیابی به این هدف است. این راه حل دیپلماتیک جامع حمایت واحد قدرت های برتر جهان را دارد و مدت زمانی را که ایران برای تولید یک سلاح هسته ای نیاز دارد، طولانی کرده است و طرح های راستی آزمایی قوی ارائه می کند که درصورت تصمیم ایران به انتخاب مسیر تسلیحاتی، مدت زمان مناسبی را برای پاسخگویی دراختیار ما قرار می دهد و این راه حل همچنین هیچ یک از گزینه های ما را از روی میز حذف نمی کند.

بالاخص، ‌این توافق همه راه‌های احتمالی ایران را از تولید مواد شکافت پذیر یک سلاح هسته ای مسدود می کند: راههای ساخت بمب از طریق اورانیوم غنی شده با درصد بالا و تولید پلوتونیوم و همچنین راه مخفی.

این توافق مبتنی بر راستی آزمایی است نه اعتماد. ایران قبل از به دست آوردن تخفیف قابل توجه تحریم های اقتصادی، باید غنی سازی اورانیوم خود، توسعه و تحقیقات و ذخایر اورانیوم غنی شده خود را کاهش دهد. به منظور جلوگیری از تخلف، بازرسان بین المللی نیز دسترسی بی سابقه ای به تاسیسات هسته ای اعلام شده ایران، همه مکان های مورد نگرانی و زنجیره کامل تهیه مواد هسته ای از تولید اورانیوم گرفته تا تولید سانتریفوژ و راه اندازی آن، خواهند داشت. اگر ایران در عمل به تعهداتش ناکام باشد، تحریم ها به جای خود بازمی گردند و هیچ کشوری نمی تواند مانع از وقوع این اقدام شود. علاوه بر این اگر ایران سعی کند این توافق را کنار گذارد، جهان مدت زمان طولانی تری -- یک سال در مقایسه با دو ماه کنونی -- را برای پاسخگویی به این کشور قبل از تولید یک بمب دارد.

ما همچنین اخلاقا مسئولیت داریم که همه گزینه های دیپلماتیک را به کار ببندیم.

آیا این توافقی خوب برای آمریکا و امنیت جهانی است؟ حقایق را بررسی کنید.

بدون این توافق، ایران می تواند ظرفیت غنی سازی اورانیوم خود را در مدتی کوتاه دو برابر کند. با این توافق، ایران باید این ظرفیت را به شکلی فوری و بادقت کاهش دهد.

بدون این توافق، ایران می تواند به سرعت به توسعه سانتریفوژهای پیشرفته ادامه دهد. با این توافق، برنامه هسته ای ایران به شکلی قابل توجه محدود می شود.

بدون این توافق، ایران می تواند ذخایر موجود اورانیوم غنی شده خود را گسترش دهد. با این توافق، این ذخایر به میزان نود و هشت درصد کاهش می یابد و این میزان تا پانزده سال ادامه می یابد. ایران همچنین ملزم به خارج کردن اورانیوم غنی شده بیست درصد خود شده است که بخش اعظم مسیر مواد مورد نیاز برای ساخت بمب هسته ای را سپری کرده است.

بدون این توافق، ایران می تواند هر سال پلوتونیوم درجه تسلیحاتی کافی برای ساخت یک یا دو بمب هسته ای تولید کند. با این توافق ایران هیچ پلوتونیوم درجه تسلیحاتی تولید نخواهد کرد.

بدون این توافق، ایران می تواند اقدامات ضروری برای تولید یک سلاح هسته ای را به انجام رساند. با این توافق، ایران از پیگیری اینگونه اقدامات منع شده است.

اگر جامعه بین المللی گمان کند که ایران تخلف می کند، آژانس بین المللی انرژی اتمی می تواند دسترسی به همه محل های مشکوک را درخواست کند. اقدامات زیادی درباره مهلت بیست و چهار روزه احتمالی قبل از دسترسی بازرسان به مکان های هسته ای اعلام نشده مشکوک صورت گرفته است. آژانس بین المللی انرژی اتمی می تواند بر اساس پروتکل الحاقی معاهده منع اشاعه که ایران بر اساس این توافق آن را اجرا می کند، بیست و چهار ساعت قبل از بازرسی، درخواست بازرسی از هر مکان مشکوکی را مطرح کند. این توافق این مبنا را تغییر نمی دهد. در واقع، ‌این توافق با ایجاد ساز و کاری جدید این روند را تقویت و تضمین می کند آژانس بین المللی انرژی اتمی دسترسی مورد نیاز را خواهد داشت و چارچوب زمانی قطعی را برای حل و فصل مسئله دسترسی در مدت بیست و چهار روز تعیین می کند. این ساز و کار فاکتوری مهم است که تضمین می کند ایران نمی تواند برای مدتی نامحدود این روند را به تاخیر اندازد.

مهمتر اینکه، نمونه گیری محیطی می تواند ذرات میکروسکوپی فعالیت های هسته ای را حتی پس از تلاش برای از بین بردن مدارک، شناسایی کند. تاریخچه ایران در این زمینه الگوی خوبی ارائه می کند. آژانس بین المللی انرژی اتمی در فوریه سال دو هزار و سه دسترسی به تاسیسات مشکوک را در تهران درخواست کرد و از آنجا که ایران سعی کردن مدرک را از بین ببرد، مذاکرات به درازا کشید. اما حتی پس از گذشت شش ماه و تلاش ایران برای مخفی کردن آن، آزمایشات فعالیت هسته ای را برملا کرد.

این طرح که در وین تصویب شد منقضی نمی شود؛ این طرح نامحدود است. برخی شروط آن به مدت ده سال، برخی دیگر به مدت پانزده سال و برخی دیگر به مدت بیست یا بیست و پنج سال باقی می ماند. اما این شرایط شفاف سازی و مهمترین بخش تعهدات اساسی ایران -- حفظ ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای این کشور -- دائمی است.

در عین حال تحریم های اقتصادی دست نخورده باقی می ماند تا زمانیکه تهران به تعهدات کلیدی خود عمل کند؛ این تعهدات شامل برداشتن هسته رئاکتورش در اراک، قطع ارتباط و کنار گذاشتن حدود سیزده هزار سانتریفوژ و انتقال بخش اعظم اورانیوم غنی شده این کشور به خارج است.

کناره گیری از این توافق برای آمریکا یک اشتباه تاریخی خواهد بود. ما از شرکایمان جدا می افتیم و با یک نظام از هم گسسته تحریم ها مواجه می شویم و به ایران توانمندی نامحدودی برای حرکت رو به جلو در برنامه هسته ای اش می دهیم.

ما می دانیم ایران تهدیدی برای ثبات خاورمیانه است. این خطر نشان می دهد چرا این توافق تااین حد ضروری است و چرا ما آنقدر سخت تلاش کردیم تا تحریم های تسلیحاتی چندلایه به مدت پنج سال و تحریم علیه موشک های بالستیک این کشور به مدت هشت سال ادامه یابد. تحریم های آمریکا در ارتباط با تروریسم، حقوق بشر و موشک ها نیز ادامه خواهد داشت.

یک ایران دارای سلاح هسته ای تهدیدی برای متحدان ما در خاورمیانه و همچنین آمریکا و جامعه بین المللی است. این توافق با برداشتن این تهدید، پیچیدگی پرداختن به بسیاری از مشکلات دیگری که با اقدامات منطقه ای ایران داریم کاهش داده است.

اوباما به روشنی گفته است ایران به سلاح هسته ای دست نمی یابد. نه تحریم و نه اقدام نظامی نمی تواند این نتیجه را تضمین کند. راه حل توافق دیپلماتیک جامعی است که در وین حاصل شد.

انتهای پیام/