حوزه سينما گروه فرهنگي باشگاه خبرنگاران - (ابراهیم حاتمیکیا پشت دوربین میرود) شنیدن همین خبر یک جملهای پر است از کنجکاوی و هیجان.حاتمیکیا فیلمساز بزرگی است که هیچ وقت در رقابت جشنوارههای خارجی حضور نداشته. او تمام اعتبارش را در داخل كشور به دست آورده و شاید به خاطر همین، نقدهای اجتماعیاش به دل مردم مینشیند.
مردم نقدهای حاتمیکیا را دوست دارند، چون جشنوارههای خارجی این فیلمساز را شرطی نکردهاند و او نقدی میکند که زبان حال مردمش بوده، نه آن چیزهایی که دیگران دوست دارند یک ایرانی دربارهی کشور خودش بگوید، تا با آنها بشود مدرکی علیه عقب ماندگی ایران دست و پا کرد.
مردم به حاتمیکیا علاقه دارند و هیچ منتقدی هم نیست که لااقل چند تا از فیلمهای او را دوست نداشته باشد اما خبر ساخت هجدهمین اثر این فیلمساز، غافلگیریهای خاص دیگری داشت.
از همان ابتدا کوچکترین اخبار منتشره از جزئیات «بادیگارد» را میشد نهیبی برای بیدارباش یک نوستالژی بزرگ دانست.
حاتمیکیا بعد 10 سال دوباره از پرویز پرستویی برای همکاری در پروژهاش دعوت کرده بود و خلاصه داستانی که در خروجی خبرگزاریها قرارگرفت هم نشان میداد، شخصیت اصلی این فیلم، یک انسان آرمانگراست که از مناسبات شبه قانونیِ دست و پا گیرِ روزمره پا را فراتر میگذارد و در هیئت یک قهرمان ظاهر میشود؛ آن نوستالژی بزرگ حاج کاظم است.
بعدها کمکم خبر پیوستن مريلا زارعی و امیر آقایی هم به این پروژه منتشر شد.زارعی غیر از بازی قابل قبولش در یکی از اپیزودهای فیلم «دعوت»، در «گزارش یک جشن» هم كه فیلم اکران نشدهی حاتمیکیاست حضور داشت اما همکاری چشمگیر او با این فیلمساز در «چ» اتفاق افتاد و این اثر در کنار «شیار 143»، زارعی را مورد توجه خیلی از مخاطبان و منتقدان سینما قرار داد.
و اما دربارهي امیر آقایی که برای اولین بار در فیلمی از حاتمیکیا بازی میکند بايد گفت؛ حسرت اینکه چرا او در فیلم «چ» نقش چمران را بازی نکرد، هنوز بر دل علاقهمندان سینمای حاتمیکیا مانده است.
آقایی میتوانست ظرافتهای یک نقش کم دیالوگ اما به شدت حسی را خیلی بهتر از آنچه که حالا میبینیم در بیاورد و لایهای روئین باشد بر چیزی که حالا پاشنهی آشیل «چ» شده، یعنی بیجذبه بودن شخصیت اصلی فیلم.
به هر حال او به گروه بازیگران حاتمیکیا پیوسته و میشود به اتفاقات خوب بعدی امیدوار بود و آخرین خبرها تا این لحظه میگویند که بهنوش طباطبایی هم جزو بادیگاردها شده.آنچه که تا به حال از نامهای حاضر در گروه بازیگری «بادیگارد» شنیدهایم، نشان میدهد که حاتمیکیا بیشتر از هنرپیشههای تکنیکی، سراغ بازیگران حسی رفته است.
تجربه نشان داده که بازیگران حسی در صورت کنترل شدن توسط یک کارگردان کار بلد، نتیجه را تا خلق شاهکارهایی بینظیر پیش میبرند، اما همین جنس از بازیگران، اگر مدیریت نشوند، سطحیترین لایههای بازیگریشان را در فیلمهای مختلف تکرار خواهند کرد و به یک کلیشهی همیشگی از خودشان میرسند.
تا این لحظه در مورد حضور دیبا زاهدی (که قبل از این فقط در «پنج ستاره» حضور داشته) و همینطور تعدادی از بازیگران بومی سیستان و بلوچستان در پروژهی حاتمیکیا هم اخباری منتشر شده اما با توجه به حضور این افراد نمیتوان قضاوت خاصی دربارهی گروه بازیگران «بادیگارد» انجام داد.
البته تا همینجا هم میشود دربارهی آنچه که احتمالاً در فجر سی و چهارم مشاهده خواهيم کرد، حدسهایی زد؛ به نظر میرسد «بادیگارد» یک فیلم نفسگیر و چالشگر خواهد بود که در آن بازیهای حسی و جوشانی خواهیم دید.
یادداشت از میلاد جلیل زاده
انتهاي پيام/
امیر آقایی پیش از این در فیلم «ارتفاع پست» آقای حاتمی کیا هم بازی کرده بود.