مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران در این باره گفت: این را قطعا بدانید که اگر بخواهند راه هم بسازند باید جابجا کنند درختی کم نمیشود.
ظاهرا سابقه جابجاییها خیلی هم خوب نیست نمونهاش غرب تهران، درختانی که تقریبا یک سال پیش منتقل شده است، بعضی از این درختان حتی دارای پلاک نیز هستند و عمر بعضی از این آنها بالای 20 تا 30 است و متاسفانه بعد از این جابجایی خشک شدند.
در برخی جاها هم درختان بی نوا را به مدد جرثقیل جابجا کردند که می توان جای زنجیر روی تنه درخت را که قصد انتقال آن را داشته اند مشاهده کنید که متاسفانه با این جابه جایی غیر اصولی درخت خشک شده و ما از احیای این درختان ناامید شده ایم.
به راستی آیا امیدی هست تا به جز قطع با اره و جابجایی با جرثقیل بشود آن ها را حفظ کرد ؟
بابایی استاد دانشگاه با بیان اینکه شیوه علمی برای حفظ درخت عمق گیری و خندق گیری اطراف درخت است، گفت: با حفر خندق،عمقی بین 2.5 تا 3 متر و نهایتا طاق گیری و بسکت گیری و یا با استفاده از ماشینهایی مخصوص می توان آنها را جابجا کرد.
این کارشناس با اشاره به اینکه جابجایی شرایط خاص خود دارد و بیشتر این توصیه برای نهالها صورت میگیرد چون سطح فراگسترده و ریشه کمی دارند، می گوید: درختان عظیم به دلیل گستردگی شاخص ریشه دوانی این امکان برای اینکه جابجا کنیم حتی در فصل سرما خیلی پر خطر است.
این کارشناس در پاسخ به این سوال که چند درصد از آن درختانی که جابجا میشوند زنده میمانند گفت: از جابجایی 100 درخت با شرایط کنونی بیش از سه تا چهار درخت آن هم با شرایط و اقلیم خاص زنده خواهند ماند.
به نظر میرسد این جابجایی ها تنها یک جواب مستند برای قطع درختانی است که شاید دیگر نباشد و بهترین راه برای حفظ منابع ارزشمند خدادادی میتواند تغییر مسیر پروژهها باشد.
انتهای پیام/