خسرو خسروشاهی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
دستیابی به شهرت از طریق صدا ماندگارتر است/ صدایم را برای فیلمهای خاص نگه داشته‌ام
صدایی که کمتر شنیده می‌شود، شنونده را مشتاق‌تر می‌کند و بجای هر کسی حرف نزدم.
خسرو خسروشاهی و دوبلور فیلمهای سینمایی و سریالهای تلویزیونی در خصوص تفاوت شهرت از طریق صدا و چهره در گفتگو با خبرنگار رادیو تلویزیون باشگاه خبرنگاران گفت: بازیگران دارای یک دوره طلایی‌اند که در آن تبدیل به ستاره می‌شوند اما هنگامی که پا به سن گذاشتند از هیبت آنان کم شده و دوران بیکاری نیز به آن اضافه می شود در این صورت کسی که با صدای خود به شهرت می‌رسد ماندگاری بیشتری دارد.
وی در مورد وضعیت کنونی دوبله بیان کرد: نبود سواد لازم در دوبلاژ، اجرا نشدن درست سانسور، دستمزد‌های ناچیز و دیگر عوامل باعث می شود که در حال حاضر آنطور که شایسته است، فیلمها دوبله نشده و هنر دوبله به صورت حرفه‌ای و درست دنبال نشود. قائل شدن احترام به کار و شخصیت کاری و فیلم از ملزومات حرفه دوبله است.
زمانی که یک فیلم در بخش خصوصی دوبله می‌شود، در نهایت سلیقه کار به انجام می‌رسد، به این دلیل که بخش خصوصی به طور مستقل برای انجام کار هزینه می‌کند.
وی ادامه داد: همچنین هنگامی که در یک فیلم با هر فرمی، هر کس به صورت غیر حرفه‌ای و نادرست جای شخصیتی حرف بزند، مردم این صدا را دوست نداشته و این یکی از علت‌های روی آوردن مردم به فیلمها و سریالهای بی محتوای ماهواره‌ای است چرا که مردم نباید شنونده‌ی صداهای نابهنجار باشند.
دوبلور آل پاچینو در فیلمهای «پدرخوانده» افزود: دوبله فیلمهای آمریکایی جزو مشکل‌ترین دوبله هاست. کاری که در گذشته به نحو احسنت انجام می‌شد به عنوان نمونه «پدرخوانده» که در آن اصالت فیلم و شخصیتها حفظ شده است. هم اکنون با شرایط ایده آل و خوبی که در دوبله روبه رو نیستیم بسیاری از عوامل لازم برای دوبله یک فیلم، در جایگاه درست و اصلی خود قرار ندارند. نه گوینده، نه ویراستار، نه مترجم و این مسئله نتیجه‌ای جز از بین رفتن داستان اصلی فیلم و صدمه دیدن دوبله در بر نخواهد داشت.
خسروشاهی در رابطه با نشستن یک صدا بر روی یک نقش عنوان کرد: یکی از دلایل پذیرفته شدن یک صدا بر روی یک نقش این است که در ابتدا خودم نقش را باور می‌کنم و دوستدار آن هستم و روی آن تعصب دارم و راز دیگری که باید به آن اشاره کرده، بیانگر این موضوع است که صدای من مانند پول من است. من جزو معدود آدمهایی بودم که صدای خود را برای فیلمهای خاص نگه داشتم و بجای هر کسی حرف نزدم و سعی کردم در فیلمهایی که خود مدیریت دوبلاژ آن را بر عهده داشتم، حرف نزنم.
وی افزود: در بسیاری از فیلمهای فارسی قبل از انقلاب، پیشنهادات زیادی مطرح می‌شد که از قضا دارای دستمزد‌های بسیار خوبی هم بودند، اما من به تشخیص خودم، تنها به جای دو نفر از بازیگران صحبت کردم به این علت که صدایی که کمتر شنیده می‌شود شنونده را مشتاق‌تر می‌کند.
خسرو خسرو شاهی در مورد یکی از کارهای فاخر و دشوار خود این گونه گفت: «در جستجوی ریچارد» عنوان آخرین کاری بود که به همراه دوستان و همکاران بسیار خوبم دوبله آن را بر عهده داشتیم.
این کار توسط 40 گوینده در شرایط بسیار سخت و دشوار دوبله شده و من از نزدیک حتی شاهد ترجمه‌ها بودم و با دقت تمام هر سکانس از این فیلم دوبله شده است.
دوبلور آلن دلون در رابطه با صدا‌سازی در دوبله گفت: هر گوینده و دوبلور باید با صدای خودش حرف بزند. تقلید هرگز کار درستی نبوده و هیچ گاه با سر سلامت به مقصد نخواهد رسید. ما صداهای گوناگونی داریم. زیر، بم و هر صدایی باید سرجای خودش باشد.
وی در مورد تأثیر دوبله روی فیلم عنوان کرد: ما در رابطه با روشهای گوناگون از جمله افکت، دست کاری کردن فیلم، عقب و جلو بردن قسمتهای مختلف، استفاده از تکنیک‌های متنوع برای سایه دادن و دیگر روشها، فیلم را نجات می‌دهیم و در مجموع علاقه و عشق به کار دوبله امتیازی است که باعث می‌شود کار دوبله دلسوزانه صورت پذیرد.
خسروشاهی از شرایط کنونی دوبله این گونه گفت: در حال حاضر در اکثر کارها مدیر دوبلاژ، دوبله نقش اول را خودش بر عهده دارد. سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که سلیقه کجا رفته؟ آیا از این کار سلیقه رخت بربسته و جای خود را به صداهای ناشایست داده است؟ در جواب باید بگویم اگر انتخابهای درست صورت بگیرد و جوانهای با استعداد و شایسته وارد این حرفه شوند دیگر شاهد صداهای شبیه به هم که شخصیت مخصوص به خود را نداشته و خیلی خوب و حرفه‌ای نبوده‌اند، نیستیم.
این دوبلور پیشکسوت در رابطه با تفاوت گویندگی در مستند و دوبله فیلم عنوان کرد: هر یک از اینها مشکلات خاص خود را دارد، لازمه‌ی راوی خوب بودن، داشتن یک صدای خاص و اخت شدن با کار است. مانند کار آقایان گودرزی، رسول زاده و نماینده.
در جهان، گویندگی در یک کار مستند جزء گران‌ترین کارها محسوب می‌شود. به این دلیل که ساخت فیلمهای مستند بسیار گران و پرهزینه هستند. به هر شکل گویندگی در مستند آسوده‌تر است به این دلیل که یک گوینده و مدیر دوبلاژ وجود دارد، اطلاعات بسیار گسترده نبوده و کار با فراغ خاطر دوبله می‌شود اما در فیلم بالعکس است و دوبله یک فیلم بسیار دشوار است.
خسرو خسرو شاهی در پایان خاطر نشان کرد: نسل جوان را خوب می‌شود به راه آورد. در هنر دوبله جوانی که کتاب نخوانده، کنسرت و تئاتر نرفته نمی‌تواند به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند. باید انتخابها و ورود جوانان بر اساس انتخابهای درست و استعدادهای خاص صورت گیرد.
انتهای پیام/
