او البته اولین فوتبالیست ایرانی نیست که دچار چنین وضعیتی شده . در اصل نزدیک به 6تا 8 سال است که بازیکنان لیگ برتری به مصرف شیشه روی آورده اند. روزهای اول مصرف آمفتامین ها برای فوتبالیست ها لزوما برای لاغر شدن بود. بعد ازجام جهانی 2006 بود که تعدادی از بازیکنان فوتبال در بازه زمانی ای کوتاه موفق شدند بدن هایشان را به آمادگی برسانند و به قول معروف سروزن بیایند. در میان این بازیکنان یک دروازه بان و یک ستاره چپ پا دیده می شد که البته مصرف کنترل شده شیشه به شان کمک کرد که از شرایط بازی خارج نشوند. این دوبازیکن تقریبا اولین هایی بودند که توسط رسانه ها شناخته شدند. از ان به بعد بازیکنانی که مصرف آمفتامین ها سبب کاهش وزن شان می شد کم نبودند. 

در بین همه این بازیکنان می شود به یکی از مهاجمانی اشاره کرد که در سال های اخیر چند تیم مختلف را تجربه کرده است. مهاجمی که آخرین بار 4 سال قبل خوب گل می زد اما او روزهای اوجش را در یکی از تیم های شهرستانی جا گذاشت و پس از آن در تیم های دیگر کمتر موفق به گلزنی شد. این مهاجم هرچند به نظر آماده می رسد و وزن اضافه ندارد اما اینقدر از نظر ذهنی و بدنی از آمادگی به دور است که دوسال گذشته را به نیمکت پرچ شده و دقایق کمی به زمین رفته است. یکی دیگر از این مثال ها هم مدافع مشهوری است که سال گذشته بسیار سال بدی را پشت سر گذاشت و تقریبا روی همه گل هایی که تیمش دریافت می کرد مقصر بود. خیلی ها از دست دادن رتبه خوب تیم این بازیکن را بی دقتی های او در خط دفاع می دانستند. 

حالا اما خبر می رسد یکی دیگر از ستاره های لیگ برتری که به خوشگذرانی مشهور است به مصرف شیشه مشغول شده. این بازیکن البته نه برای حل مشکل وزن که برای خوشگذرانی شیشه می کشد. او قرار بود این سال های سال های اوج اش باشد اما به نظر می رسد با ادامه این شرایط  فوتبالش در حال تمام شدن باشد. پیدا کردن این مدل فوتبالیست ها که شاید تعدادشان در حال افزایش  باشد کار  سختی  نیست. اگر از نزدیک تمرینات آنها را ببینید زودتر و اگر از دور پی گیری شان کنید دیرتر متوجه مشکل شان می شوید.اگر از تیم ها دور هستید، آنها اکثرا صورت های باریک و بدون چربی دارند،اما بدن شان آمادگی دویدن و تمرین کردن ندارد  و البته در مصاحبه هایشان حرف های عجیب و غریب زیادی می زنند.