به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،در سال 1941 مقارن با جنگ جهانی دوم آرامگاه امیر تیمور گورکانی بدست محققان شوروی شکافته شد تا با بدست آوردن بقایای وی چهره اصلی اورا ترسیم کنند. در نبش قبر تایید شد که یک پای جنازه از پای دیگرش کوتاه تر است.

جالب اینجاست که بر روی تابوت نوشته شده بود هرکس این قبر را بگشاید جنگ را به کشور خود آورده است. چندی پس از گشودن قبر تیمور آبمان‌ها طی عملیات بارباروسا را بر علیه شوروی شروع کردند. جسد تیمور اگرچه یکسال بیرون بود ولی چند روز پس از دفن مجدد وی تیمور قوای شوروی در نبرد استالینگراد پیروز شدند.
 
تیمور لنگ در سال 1336 میلادی در قبیله ای از قبایل ترکستان متولد شد. او پسر یکی از مالکان مشهور ناحیه کش از توابع سمرقند بود. در زمان جنگ های قبیله ای رشادت فراوانی از خود نشان داد که منجر به ازدواج وی با دختر یکی از بزرگترین خانات ترک شد. ازدواجی که وی را به رویای همیشگی اش رساند.. یعنی تبدیل شدن به قهرمان رویاهای خود چنگیز. او قبایل ترک آسیای میانه را متحد کرد و تمام آن مناطق را فتح نمود. در خوارزم او فرمان قتل عام خوارزمیان را صادر کرد.
 
تیمور پس از فتح آسیای میانه به ایران لشگر کشید. پس از قتل عامی هولناک در هرات از سر کشته شدگان مناره ساخت بلافاصله توس و نیشابور را فتح و مازندران و گیلان را اشغال کرد . از آنجا قصد آذربایجان کرد و پس از تصرف آذربایجان قفقاز ارمنستان و کردستان به لرستان لشگر کشید. مقاومت لرها برابر تیمور منجر به یکی از غم انگیز ترین فجایع تاریخ ایران شد که روایت هولناکش در منابع دوره تیموری به خوبی آمده است.
 
تیمور اصفهان را نیز فتح کرد و فرمان به کشتار مردم این شهر داد. منابع زمان وی هزاران کودک یتیم و بی پناه اصفهانی که تیمور ایشان را "خاک نشینان" می خواند گزارش می کند. پس از قتل عام اصفهان تیمور به اصفهانی های بازمانده دستور داد اجساد سربازان مقتولش را خاک کنند.
 
شیراز با درایت شاعر بزرگ شهر خواجه حافظ از قتل عام نجات یافت. تیمور بعدها پس از فتح و قتل عام در هندوستان، مسکو را نیز فتح کرده و به آتش کشید. حمله تیمور به خاک عثمانی نتیجه داد و خلیفه عثمانی اسیر تیمور شد. بعدها او مملوکین مصر نیز را به زانو در آورد.
 
کاتبانِ درکاب تیمور از وی چهره هولناکی به تصویر کشیده اند. مردی بیرحم که در راه کشورگشایی از قتل عام هراسی نداشت و خون خلق را براحتی بر زمین میریخت.
 
با اینحال تیمور مردی شاعرپیشه و ادب دوست نیز بود. قرآن را از بر داشت و حنفی مذهب بود. نمازش جز در میدان جنگ قضا نمی‌شد و هنرمندان و صنعتگران را تا زمانی که در رکابش بودند می‌نواخت.
 
می‌گویند اگر نام یکی از ده‌ها هزار سربازش را می‌شنید همیشه بخاطر می‌سپرد. با هر دو دست شمشیر می‌زد و با هر دو دست می‌نوشت. قرآن را از آخر به اول می خواند و با هر دو گوش سخنان دو نفر را مجزا همزمان می شنید و پردازش می کرد. خطی خوش نیز داشت.
 
او در 1407 میلادی درگذشت. آرامگاه او در سمرقند مورد احترام ازبکان است. جسد تیمور طی تحقیقات سرگئی گراسیموف مشخص شد که 170 سانتیمتر بوده و تبار وی مغولی سیبریایی تشخیص داده شد که احتمال دارد ادعای نسب بردن وی از چنگیز صحیح بوده باشد.