عملی که پاداش آن برابر با صد هزار حج است
زیارت بارگاه مطهر و نورانی حضرت علی بن موسی الرضا (عَلیه السَلام) یکی از اعمالی می باشد که ائمه اطهار (عَلیه السَلام) بر آن تأکید فراوانی داشته است.
به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران،عملی که پاداش آن برابر با صد هزار حج است زیارت بارگاه مطهر و نورانی حضرت علی بن موسی الرضا (عَلیه السَلام) یکی از اعمالی می باشد که ائمه اطهار (عَلیه السَلام) بر آن تأکید فراوانی داشته و از سویی برای آن فضایل فراوانی را ذکر فرموده اند.
زیارت بارگاه مطهر و نورانی حضرت علی بن موسی الرضا (عَلیه السَلام) یکی از اعمالی می باشد که ائمه اطهار (عَلیه السَلام) بر آن تأکید فراوانی داشته و از سویی برای آن فضایل فراوانی را ذکر فرموده اند، چنانچه امام صادق (عَلیه السَلام) بیان داشته اند:
نوه ی من در زمین خراسان در شهری به نام طوس کشته می شود و هر که با معرفت به حق او وی را زیارت نماید، روز قیامت، دستش را بگیرم و او را به بهشت برم، هر چند که از او گناهان کبیره سر زده باشد. سؤال شد: شناختن حق ایشان چیست؟ فرمودند: یعنی بدانند که او امام واجب الطاعة و غریب و شهید است و هر که عارف به حقش او را زیارت نماید، خداوند به او اجر هفتاد شهید که در رکاب رسول خدا (صَلى الله عَلیه وَ آله) از روی حقیقت شهید شده اند را می دهد؛ و همچنین از حضرت محمد (صَلى الله عَلیه وَ آله) روایت شده است که ایشان بیان داشته اند: به زودی پاره ای از تن من در سرزمین خراسان دفن می شود و هیچ مومنی او را زیارت نکند جز آن که خدای عزوجل بهشت را بر او واجب سازد و تن او را بر آتش دوزخ حرام گرداند.
علاوه بر این عبدالسلام بن صالح هروی روایت می کند که از امام رضا (عَلیه السَلام) شنیدم که فرمودند: کسی از ما خاندان پیامبر (صَلى الله عَلیه وَ آله) نیست مگر آنکه مقتول و شهید می گردد. از ایشان پرسیدم چه کسی شما را به شهادت می رساند؟ فرمودند: بدترین خلق خدا در زمان من، مرا با زهر می کشد و سپس مرا در سرزمین غربت به خاک می سپارد و بدان هر که مرا در غربتم زیارت نماید، خداوند عزوجل برایش ثواب صد هزار شهید و صد هزار صدیق و صد هزار حج کننده و صد هزار مجاهد را می نویسد و در زمره ی ما محشور می شود و در درجات عالی از بهشت در کنار ما و از دوستان ما می باشد؛ و نیز از امام هادی (عَلیه السَلام) نقل شده است: هر کس از خداوند متعال حاجتی دارد، قبر جدم حضرت رضا (عَلیه السَلام) را در حالی که طیب و طاهر (با غسل) می باشد را زیارت نماید و سپس بالای سر آن حضرت دو رکعت نماز بخواند و در قنوتِ نماز حاجت خود را از خداوند طلب نماید چرا که خدا آن را مستجاب می فرماید و هیچ مومنی نیست که آن حضرت را زیارت نماید، جز آن که خداوند متعال از دوزخ آزادش سازد و در سرای جاوید بهشت واردش نماید.
منابع:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج 102: 31- 32، 35، 49.
2- رسولی محلاتی. راهنمای بهشت: 271- 273.
زیارت بارگاه مطهر و نورانی حضرت علی بن موسی الرضا (عَلیه السَلام) یکی از اعمالی می باشد که ائمه اطهار (عَلیه السَلام) بر آن تأکید فراوانی داشته و از سویی برای آن فضایل فراوانی را ذکر فرموده اند، چنانچه امام صادق (عَلیه السَلام) بیان داشته اند:
نوه ی من در زمین خراسان در شهری به نام طوس کشته می شود و هر که با معرفت به حق او وی را زیارت نماید، روز قیامت، دستش را بگیرم و او را به بهشت برم، هر چند که از او گناهان کبیره سر زده باشد. سؤال شد: شناختن حق ایشان چیست؟ فرمودند: یعنی بدانند که او امام واجب الطاعة و غریب و شهید است و هر که عارف به حقش او را زیارت نماید، خداوند به او اجر هفتاد شهید که در رکاب رسول خدا (صَلى الله عَلیه وَ آله) از روی حقیقت شهید شده اند را می دهد؛ و همچنین از حضرت محمد (صَلى الله عَلیه وَ آله) روایت شده است که ایشان بیان داشته اند: به زودی پاره ای از تن من در سرزمین خراسان دفن می شود و هیچ مومنی او را زیارت نکند جز آن که خدای عزوجل بهشت را بر او واجب سازد و تن او را بر آتش دوزخ حرام گرداند.
علاوه بر این عبدالسلام بن صالح هروی روایت می کند که از امام رضا (عَلیه السَلام) شنیدم که فرمودند: کسی از ما خاندان پیامبر (صَلى الله عَلیه وَ آله) نیست مگر آنکه مقتول و شهید می گردد. از ایشان پرسیدم چه کسی شما را به شهادت می رساند؟ فرمودند: بدترین خلق خدا در زمان من، مرا با زهر می کشد و سپس مرا در سرزمین غربت به خاک می سپارد و بدان هر که مرا در غربتم زیارت نماید، خداوند عزوجل برایش ثواب صد هزار شهید و صد هزار صدیق و صد هزار حج کننده و صد هزار مجاهد را می نویسد و در زمره ی ما محشور می شود و در درجات عالی از بهشت در کنار ما و از دوستان ما می باشد؛ و نیز از امام هادی (عَلیه السَلام) نقل شده است: هر کس از خداوند متعال حاجتی دارد، قبر جدم حضرت رضا (عَلیه السَلام) را در حالی که طیب و طاهر (با غسل) می باشد را زیارت نماید و سپس بالای سر آن حضرت دو رکعت نماز بخواند و در قنوتِ نماز حاجت خود را از خداوند طلب نماید چرا که خدا آن را مستجاب می فرماید و هیچ مومنی نیست که آن حضرت را زیارت نماید، جز آن که خداوند متعال از دوزخ آزادش سازد و در سرای جاوید بهشت واردش نماید.
منابع:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج 102: 31- 32، 35، 49.
2- رسولی محلاتی. راهنمای بهشت: 271- 273.
