به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قم؛ هدف از برگزاری این روز تعمیم شناخت جوامع و اقشار مردم از نیازها و فعالیت‌های معلولین و نیز آشنا شدن خود معلولین نسبت به حقوق مادی و معنوی خودشان و راه‌کار برای رفع موانع و آسیب‌ها است.

البته در ایران، غیر از ۱۲ آذر روز جهانی معلولین، اعلام شده است. نهادهای مرتبط و مسئول مثل بنیاد جانبازان و ایثارگران و سازمان بهزیستی اقدامات مطلوب و فعالیت‌های قابل ستایشی در این روزها داشته‌اند.

غیر از ۱۲ آذر به عنوان روز جهانی معلولین، سالروز تولد حضرت اباالفضل العباس(س) به عنوان روز جانباز، هشتم مهرماه به عنوان روزجهانی ناشنوایان و ۲۳ مهر ماه روز جهانی نابینایان و نیز ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ میلادی به عنوان دهه معلولین آسیا و اقیانوسیه اعلام شده است.

در طی بیست سال اخیر کوششهای چشمگیری در شناساندن و معرفی اشخاص معلول به جامعه انسانی صورت پذیرفته است. در سال بعد (۱۹۸۱) فاصله سالهای ۱۹۹۲ – ۱۹۸۳ میلادی دهه جهانی معلولین نام گرفت تا کیفیت و شرکت فعالانه و همه‌جانبه افراد معلول را در زندگی اجتماعی و گسترش و پیشرفت آنها ارتقاء بخشد.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به ویژه اصل 29 این قانون، قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی، قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، کنوانسیون جهانی حقوق معلولان و برخی از اسناد دیگر بر توجه به حقوق معلولان و موضوع معلولیت در سطوح مختلف پیشگیری تاکید شده است. ولی باید پذیرفت که تا زمان تحقق کامل مفاد این قوانین فاصله کشور ما فرسنگ‌هاست.

طبق آمار بهداشت جهاني  حدود 10 درصد از جمعيت جهان دچار نوعي معلوليت مي‌باشند. به عبارت ديگر مي‌توان گفت معلولان بزرگترين اقليت جهان هستند كه بر اساس اين آمار در حال حاضر بيش از ۶۰۰ ميليون نفر از ساکنان جهان به علل مختلف جسمی، روانی و اجتماعی دچار ناتوانی و معلوليت مي باشند.
 
متاسفانه عقب ماندگي و سطح پايين خدمات بهداشتي و پزشكي موجب شده است كه ۸۰ درصد اين افراد در کشورهای جهان سوم جاي بگيرند و از هر 10 نفر آنها هشت تن زیر خط فقر باشند.

 گرچه در این زمینه اقدامات مختلفی از سالیان دور تا به امروز توسط سازمان‌های مختلف از جمله سازمان بهزیستی کشور انجام شده و می‌شود و جای تقدیر از تمامی دست اندرکاران این حوزه دارد.

 مردم باید فضا را برای مشارکت در عرصه‌های مختلف در جامعه فراهم کنند و صرفا به دلیل معلولیت نباید با نگاه ترحم‌آمیز، به آنان اعتماد نداشته باشند و توانایی‌ها و ظرفیت‌های آنها را نادیده بگیرند.

 امروزه با پیشرفت تکنولوژی و فناوری اطلاعات زمینه و عرصه برای حضور معلولان در عرصه‌های مختلف در جامعه بیش از پیش فراهم شده است و این فرصتی است که می‌تواند مشارکت آنان را افزایش دهد.  

ضمن اینکه نباید فراموش کرد که مشارکت در عرصه‌های مختلف حق معلولان است چراکه آنان نیز شهروندان جامعه محسوب می‌شوند و دسترسی برابر به فرصت‌ها را باید فراهم کرد.همچنین باید زمینه حضور مسوولان سازمان‌های غیردولتی فعال در حوزه معلولیت را در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌ها، اجرا و نظارت بر فعالیت‌ها فراهم کرد و بدون مشارکت معلولان و خواسته‌های منطقی آنان برایشان تصمیم گرفته نشود.

همچنین شاخص‌های رفاه اجتماعی در جامعه معلولان در مقایسه با سایر مردم سنجیده شود تا شفاف‌تر بتوان درخصوص حقوق و وضعیت معلولان اظهارنظر کرد. در این صورت است که می‌توان با برنامه‌ریزی دقیق‌تر از قبل، موانع جلو روی حرکت معلولان برداشته شود.

این تصور که مشکل معلولیت مشکل مربوط به فرد است و نه جامعه، اشتباهی فاحش و دردناک است. باید پذیرفت که معلولیت مشکل جامعه است و باید شرایطی فراهم شود تا همه این افراد جامعه از حق شهروندی برخوردار باشند و جامعه بتواند با اتخاذ رویکرد‌های مناسب زمینه حضور و مشارکت این افراد را فراهم کند و به دلیل معلولیت از عرصه‌های اجتماعی طرد نشوند.

سازمان بهزيستي پاسخگوي نياز معلولان نيست

عدم اطلاعات لازم در ارايه آمار دقيق بخش هاي مختلف فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و جميعتي همواره يكي از معضلاتي بوده است كه مي توان از آن به عنوان مهمترين ضعف در برنامه ريزي هاي كلان كشور ياد كرد، هر چند كه دسترسي به آمار دقيق تعداد معلولان كشور نيز مانند ساير بخش ها امكان پذير نمي باشد كه سازمان بهزیستی كشور به عنوان تنها متولی قانونی معلولان با توجه به حجم بالاي نيازها و با وجود تلاش بسيار نتوانسته است حتي پاسخگوي نيازهاي اوليه اين قشر آسيب پذير باشد.

مشكلات پا برجاي معلولان

اشتغال، عدم حمایت شایسته و بایسته از خانواد ه های دارای معلول، بیمه درمانی معلولان، پايين بودن نرخ مستمري، نبود وسایل توان بخشی استاندارد و مورد نیاز معلولان، مسكن و عدم اجرای ماده مربوط به مسكن معلولان در قانون جامع، عدم اختصاص بودجه كافی و لازم برای اجرای كامل قانون جامع و كمبود جدی بودجه سازمان بهزیستی به عنوان متولی معلولان، وجود باورهای منفی و غلط مردم نسبت به معلولان، ابهام در قانون بازنشستگی معلولان، عدم حمايت از معلولان سطح متوسط و ضعيف.  

فراگیرکردن توانبخشی مبتنی بر جامعه، تقویت رویکرد جامعه‌محوری به جای مرکزمحوری، توجه به سطوح مختلف پیشگیری از معلولیت، سطح‌بندی ارایه خدمات به منظور تسهیل دسترسی به خدمات مورد نیاز، بهره‌گیری از تجارب جهانی و بومی‌سازی آنها، توجه ویژه به آموزش معلولان، توجه به همه ابعاد توانمندسازی (نه نگاه تک‌بعدی اقتصادی صرف)، بررسی اثربخشی خدمات ارایه‌شده، مستندسازی اقدامات انجام‌شده، تولید دانش بومی، آموزش حقوق معلولان به افراد معلول، خانواده‌های آنان، مردم و کسانی که با معلولان سر و کار دارند، تربیت متخصصان مورد نیاز در این حوزه از نکاتی است که می‌تواند مورد توجه قرارگیرد.