به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،پرویز بهنامی دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران در نشست خبری این کنگره فقدان تجهیزات به‌روز و نبود یک مرکز جامع درمانی صرع را از مهم‌ترین مشکلات مبتلایان در این بخش عنوان کرد.

وی تصریح کرد: دستگاهی برای گرفتن نوار مغزی از بیماران مبتلا به این اختلال وجود دارد که این وسیله هنوز وارد ایران نشده است.

بهنامی گفت: با این وجود که این وسیله در روند تشخیص و درمان نقش زیادی دارد اما نبود این وسیله نیز مشکل حادی ایجاد نمی‌کند اما بسیار مؤثر است.

دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران گفت: باید در مراکز حداقل یک مرکز جامع درمانی صرع ایجاد و تجهیزات لازم و به روز در این مراکز در اختیار مبتلایان قرار بگیرد چرا که بسیاری از بیماران برای این دستگاه به خارج از کشور اعزام می‌شود.

وی گفت: این دستگاه در بیمارانی که صرع کانونی دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد تا کانون ایجاد صرع مشخص شود.

بهنامی خاطرنشان کرد: صرع می‌تواند به صورت اولیه وجود داشته باشد یا به طور ثانویه ایجاد شود برای مثال در اکثر سکته مغزی و یا تورم مغزی صرع ثانویه ایجاد می‌‌‌شود.

دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران ادامه داد: در اختلال صرع که ناشی از یک کانون می‌باشد عوارض خاصی برای مبتلایان ایجاد نمی‌کند ولی اگر به بخش های دیگر مغز گسترش یابد عوارض در پی خواهد داشت.

وی گفت: درمان اختلال صرع کانونی در برخی موارد جراحی است اما در صرع منتشره نمی‌توان از جراحی استفاده کرد.

بهنامی خاطرنشان کرد: جراحی درمان صد درصد اختلال صرع نیست و علاوه بر آن هر صرعی را نمی‌توان با جراحی درمان کرد.

وی درمان بیماری صرع را طولانی‌مدت توصیف کرد و افزود:‌طول درمان این بیماری ناراحت‌کننده است هزینه‌ها را بالا می‌برد و از سوی دیگر برخی داروهای این بیماری تحت پوشش بیمه‌ها نیستند.

دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران ادامه داد: در این بیماری تشخیص بسیار مهم است چرا که هر تشنجی ناشی از اختلال صرع نیست بلکه باید تعداد تشنج‌ها بیشتر از دو بار باشد تا بتوان عنوان بیماری صرع را به آن داد.

بهنامی خاطرنشان کرد: در برخی موارد سکته مغزی و میگرن می‌تواند عامل تشنج باشد و این نیازمند تشخیص پزشک است که این تشنج‌ها را از تشنج ناشی از صرع تشخیص دهد.

وی خاطرنشان کرد: انواع صرع به داروهای مختلف پاسخ‌های مختلف می‌دهد و حتی ممکن است برخی داروها در صورت استفاده نامناسب صرع را تشدید کند.

دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران ضمن تأکید بر لزوم برطرف کردن عامل زمینه‌ای بروز صرع گفت: دارو باید براساس نوع صرع به مقدار کافی و زمان کافی صورت گیرد و طول این درمان معمولاً ۳ سال است که در تمام این مدت بیمار باید با پزشک خود در ارتباط باشد.

بهنامی قطع ناگهانی دارو را یکی از عوامل تشنج در مبتلایان به بیماری صرع دانست و تصریح کرد: داروهای مبتلایان صرع باید در ۴ تا ۵ ماه به تدریج قطع شود.

وی اختلال صرع به دو نوع کلی کانونی و منتشره تقسیم کرد و افزود: اختلال صرع مشکلی در بارداری مبتلایان به این اختلال ایجاد نمی‌کند چرا که این بیماری قابل کنترل است.

دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران خاطرنشان کرد: مصرف برخی داروها بر جنین تأثیرگذار است اما این به معنای باردار نشدن بیمار نیست چرا که در حالت عادی امکان یک تا ۲ درصد ناهنجاری نوزاد در مادران سالم را شاهد هستیم که با مصرف داروها این امکان به ۲ تا ۴ درصد می‌رسد.

بهنامی افزود: با این حساب حدود ۹۶ تا ۹۸ درصد فرزندان مادران مبتلا به صرع سالم هستند و تمام اینها مستلزم مشورت با پزشک قبل از بارداری و حین بارداری است.

وی هشدار داد: به علت تأثیر سو برخی داروها بر جنین نباید مصرف داروهای ضد صرع را کنار گذاشت چرا که تشنج مادر برای فرزند بسیار خطرناک‌تر از مصرف دارو است.

دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران رعایت برخی نکات مانند ساعت و مدت زمان خواب، وعده‌های غذایی، تحریک نور مانند رقص نور، نوع غذا و گرسنگی را در بروز تشنج موثر دانست.

بهنامی خیرگی بیش از ۳۰ ثانیه و یا پلک زدن مکرر یا جا انداختن کلمات در نوشتن املاء نزد کودکان را از نشانه‌های صرع عنوان کرد.

وی گفت:‌ در برخی موارد ضربه می‌تواند عامل صرع باشد اما هر ضربه‌ای چنین تأثیری ندارد به خصوص اگر پس از ضربه فرد فوراً تشنج کند این تشنج ربطی به صرع ندارد.

دبیر علمی یازدهمین کنگره صرع ایران افزود: چنانچه تشنج پس از دو هفته از وقوع ضربه روی دهد احتمال بروز صرع در فرد زیاد است.

بهنامی خاطرنشان کرد: در کل ضربه‌ای که خفیف بوده و به کورتکس مغز آسیب نزند عامل بروز صرع نخواهد بود.

یازدهمین کنگره بین‌المللی انجمن صرع ایران هشتم لغایت دهم بهمن سال ۱۳۹۰ در سالن همایش‌های بین‌المللی رازی برگزار خواهد شد.