به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، خاندان پیامبر اکرم (ص)، خاندانی عالم و آگاه بودند و بالطبع فرزندان این خاندان هم به فراگیری اندیشه و معارف الهی علاقه خاصی داشتند. اگر قرار باشد شخصیت هر یک از بزرگان این خاندان را مورد واکاوی قرار دهیم بدیهی است که نکات آموزنده بسیاری را از وجود آن‌ها خواهیم آموخت اما معمولاً تا سخن از وفاداری و ایثار به میان می‌آید، ذهن افراد به واقعه کربلا و حضرت ابوالفضل العباس (ع) معطوف می‌شود شخصیتی که نوجوانی‌اش را در کنار پدر بزرگوارش حضرت علی (ع) گذراند و تأثیرگذارترین آموزه‌ها را از وی به ارث برد.

علاقه‌مند به امام حسین (ع) و ازخودگذشتگی در راه ایشان، با روح و جان حضرت عباس (ع) آمیخته شده بود و در صحرای کربلا تحت هیچ شرایطی تنها گذاشتن امام (ع) را بر خود جایز نمی‌دید. به همین دلیل در زمان شهادت ایشان امام حسین (ع) جمله معروف «الان انکسر ظهری» را به زبان آورد.

آنچه می‌توان از اهمیت شخصیت حضرت ابوالفضل العباس (ع) گفت این است که فداکار‌ و با احساسات و عاطفه عجین بود و به هیچ عنوان نمی‌توانست سختی کودکان و زنان خیمه‌ها را تحمل کند، چیزی که اگر مردان امروز جامعه ما، اجرای آن را جزئی از برنامه‌های زندگی خود بدانند، سعادت و آرامش را به خانواده خود انتقال داده‌اند.

جضرت علی (ع) در نامه‌ای به حارث همدانی فرموده‌اند: برترین مؤمنان کسی است که در گذشتن از جان و خانواده و مال خود بر مؤمنان دیگر برتر باشد و به حق که حضرت باب‌الحوائج (ع) تمام این خصوصیات را در کنار هم داشت و به یاری امام زمانش شتافت. به همین دلیل است که القاب بی‌شماری به این حضرت داده شده است.

ایستادگی و ایثار قمر بنی هاشم (ع) باعث شده تا ایشان به عنوان یک چهره برتر شناخته شوند که اگر جوانان جامعه ما، در زندگی‌شان از ویژگی‌های مثبت ایشان الهام بگیرند، الگویی نیکو را برای خود انتخاب کرده‌اند که به واسطه آن بهترین دوره زندگی‌شان را با سعادت پشت سر گذاشته‌اند.

افراد و جوانان جامعه باید توجه داشته باشند اگر می‌خواهند از ویژگی‌های برجسته حضرت ابوالفضل(ع) در مسیر زندگی‌شان بهره ببرند، سعی کنند به شباهت ویژگی‌های به آن عزیز بیفزایند و آداب عبادی خاصی که برای ایشان مهم تلقی می‌شد و علاقه‌مندی به علم، دانش و حکمت را در خود تقویت کنند. از سوی دیگر داشتن ارتباطات خوب و پسندیده اجتماعی آن حضرت، بسیاری از موانع زندگی‌های امروزی جوانان و افراد جامعه را برطرف خواهدساخت و جوانانی عالم در بعد معرفت و حکمت خواهیم داشت.

نکته قابل توجه دیگر عفیف بودن حضرت ابوالفضل (ع) است که پیروی از این خصوصیت والا، حفظ حریم عفاف در خانواده را به همراه خواهد داشت. ضمن این که شجاعتی که ایشان درتمام مراحل زندگی داشته‌اند مثال‌زدنی است و با وجود عدالت‌خواهی که از پدر به ارث برده بودند، فاکتورهایی مانند پاکدامنی، شجاعت، دانایی و دادگری که از برجستگی‌های اخلاقی یک انسان ایده‌آل به شمار می‌رود در وجودشان متجلی شده بود.

همانطور که گفته شده حضرت عباس(ع) از بالندگی علمی برخوردار بودند که در کنار عواطف‌شان نکته قابل ملاحظه‌ای بوده است که اگر جوانان امروز این ویژگی‌ها را در خود متجلی سازند نسبت به دوستان، خویشاوندان افراد جامعه و حتی در صورت مستقل شدن نسبت به همسر و فرزندان خود با احترام برخورد می‌کنند و استحکام خانواده شکل خواهد گرفت.

در آموزه‌های دینی این طور مطرح شده است که لازمه نزدیکی به خداوند، فاصله گرفتن از افرادی است که از خداوند دور هستند چرا که در این صورت الزامات اخلاقی به حداقل می‌رسد و زمینه برای سعادت دنیوی و اخروی فراهم می‌شود. براین اساس ایثار و فداکاری هم یکی از خصوصیاتی است که مهربانی را در جامعه افزایش خواهد داد.

 ایثار به معنای دیگری را برخود مقدم دانستن است و حضرت ابوالفضل (ع) این واژه را به خوبی هرچه تمام‌تر، معنا کرد و در این راستا اگر جوانان نیکی و نیکوکاری بیشتری را در وجود خود تقویت کنند رفعت بیشتری را برای خود جذب خواهند کرد.

همانطور که حضرت علی (ع) می‌فرمایند: قیمت هر انسانی به نکویی‌هایی است که انجام می‌دهد، اما نکته ظریف در مورد ایثار این است که باید جایگاه و تعادل را در این خصوص رعایت و موردتوجه قرارداد.

 در این معنا که برای ایثار و از خودگذشتگی باید آینده‌نگری به خرج داد و از هرگونه افراط خودداری کرد. اگر قرار باشد ایثار را از دریچه اخلاق به نظاره نشست حتی زیاده‌روی در این امر خداپسندانه هم یک وظیفه به حساب می‌آید برخلاف آنچه بعضی از افراد به آن معتقدند و می‌گویند گاهی اوقات توجه زیاد از حد به یک فرد، دیگر حکم محبت نخواهد داشت بلکه یک وظیفه محسوب می‌شود.

بنابراین در مورد ایثار و ازخودگذشتگی نباید به میزان درک و فهم طرف مقابل توجه کرد چرا که ملزم نیستیم زمانی که رفتار خوب و درستی در مورد یک فرد داریم به او گوشزد کنیم این عمل ما خوب و پسندیده است بلکه بایستی برای جلب رضایت خداوند نه مخلوق او گام نیکو برداریم.

در زمان انجام یک کار پسندیده نباید به عکس‌العمل فرد مقابل توجه کرد و گاهی اوقات براساس عکس‌العمل ناخوشایند او، از انجام اعمال نیکو سرباز زد زیرا ممکن است او درک کافی نداشته باشد یا به دلایلی، از رفتار ما برداشت اشتباه کند اما هیچ‌کدام از اینها ملاکی نخواهد بود برای این که از کنار اتفاقات و موضوع‌های پیرامون بی‌تفاوت عبور کنیم.

از سوی دیگر باید این موضوع را به خاطر داشت که نمی‌توان برای اصلاح دیگران خود را به بیراهه کشاند همانطور که حضرت علی (ع) می‌فرمودند: من حاضر نیستم برای اصلاح شما، خود را افساد کنم از این رو چه خوب است به جای انجام دادن کارهایی که به مذاق دیگران خوش بیاید به این فکر باشیم که خداوند شاهد اعمال ما است و همین برایمان کافی خواهد بود.

براین اساس اگر جوانان این مرز و بوم با تأسی به شخصیت‌های والایی چون حضرت ابوالفضل العباس(ع) احساس ارزشمند بودن پیدا کنند، از رفتن به هرگونه بیراهه‌ای بازمی‌مانند و عقلانیت بر وجودشان حاکم می‌شود که در این صورت بر غضب و شهوت کنترل می‌یابند و از تعادل، آرامش و سلامت روان برخوردار خواهند شد./ایران