به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران به نقل از  روابط عمومی فدراسیون وزنه برداری، رضائیان درباره آخرین وضعیت خود قبل از اعزام به رقابتهای جهانی قزاقستان گفت: این روزها با آسیب دیدگی زانو تمرین می کنم. البته این موضوع برای من تازگی ندارد. نزدیک به شش سال است که چون بخشی از کشکک زانویم دچار سائیدگی شده و از بین رفته است با درد وزنه می زنم. به همین خاطر هم هرازچند گاهی با تزریق موضعی این درد را کاهش می دهم. آخرین بار هم قبل از بازیهای آسیایی اینچئون پی آر پی انجام دادم اما خب با افزایش فشار تمرینات درد زانوی من هم بیشتر می شود. ملی پوش دسته 69 کیلوگرم در ادامه درباره انگیزه هایش برای حضور در رقابتهای جهانی گفت: من به شخصه انگیزه ای جز خدمت به تیم ملی ندارم. طی هشت ماه گذشته شاید فقط یک ماه در کنار همسر و خانواده بودم و فکر می کنم  این همه سختی و مرامت را باید جایی به نتیجه رساند. موفقیت هم فقط کسب مدال نیست. در مسابقاتی که حکم سهمیه المپیک را دارد، آنچه جایگاه تیم ها را مشخص می کند امتیازاتیست که توسط همه نفرات به دست می آید.
 رضائیان افزود: با وجود اینکه همه می دانیم در رقابتهای جهانی قزاقستان بهداد سلیمی و کیانوش رستمی شانس های اصلی کسب مدال هستند اما یک حس همدلی در وجود همه اردونشیان هست تا تیم ملی امتیاز خوبی را برای کسب سهمیه کامل المپیک به دست بیاورد. به عنوان مثال جابر بهروزی با وجود مشکل قلبی و آن اتفاقاتی که در بازیهای آسیایی برایش افتاد به اردو اضافه شد تا بتواند به تیم ملی کمک کند. من هم فقط و فقط با انگیزه خدمت به تیم ملی کشورم در اردوی تیم ملی هستم، وگرنه می دانم با وجود شرایط بدنی که دارم و مدعیانی که در وزن 69 کیلوگرم حضور دارند، نباید به کسب مدال جهانی امیدوار باشم.
رضائیان که پیش از این یک بار در رقابتهای جهانی 2010 آنتالیا در ترکیب تیم ملی قرار گرفته است، در مقایسه شرایط امروز خود با شرایط چهار سال پیش گفت: همانطور که شما هم اشاره کردید رقابتهای جهانی قزاقستان دومین تجربه جهانی من در سطح بزرگسالان است. البته چهار سال پیش به لحاظ آمادگی جسمانی شرایط بهتری داشتم، اما تجربه الان را نداشتم و به همین خاطر نتوانستم در آنتالیا نتیجه خوبی کسب کنم. در این مدت تجربیات خوبی کسب کرده ام و سعی می کنم با بهره مندی از همین تجربیات، از تمام توانم برای بالا بردن وزنه ها استفاده کنم.