بارناکل‌ها روی سطوح سخت مانند اسکله‌ها، قایق‌ها، صخره‌ها و حیواناتی مانند نهنگ‌ها و لاک‌پشت‌ها می‌رویند.

تیمی از دانشمندان به رهبری دانشگاه نیوکاسل انگلستان نشان داده‌اند چگونه لاروای بارناکل نوعی قطره روغنی را برای پا‌ک‌کردن آب از سطوح ترشح می‌کند و این عمل را پیش از چسبیدن آن به سطح با استفاده از نوعی چسب فسفوپروتئین (phosphoprotein) صورت می‌دهد.

بارناکل‌ها دارای دو نوع مرحله لاروایی به نام‌های ناپلیوس و cyprid هستند و دانشمندان هم‌اکنون می‌دانند این دو مرحله نقش‌های بسیار متفاوتی ایفا می‌کنند زیرا در یکی از این مراحل ناپلیوس آب را از سطح پاک می‌کند و مرحله دیگر cyprid به سطح می‌چسبد.

بارناکل‌ها یکی از عوامل مهم Biofouling هستند که موجب انباشت حیات دریایی روی بدنه کشتی‌ها می‌شود و کشش روی این وسایط نقلیه را افزایش می‌دهد.

این کشف به تولید چسب‌های زیستی کمک کرده و به ساخت پوشش‌های ضدلکه جدید برای کشتی‌ها کمک می‌کند.

جزئیات این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شد.