وی می‌نویسد: چه کسی فلسطینی‌ها را از سرزمین خود اخراج کرد و صهیونیست‌ها را جایگزین آنها کرد؟ آیا انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها نبودند. چه کسی القاعده را بنا نهاد آیا آمریکایی‌ها و همپیمانان آن که همه ما آنها را می‌شناسیم نبودند؟ چه کسی شعله جنگ اول خلیج فارس را برافروخت آیا بعثی‌ها نبودند؟ چه کسی اهدافی را در نیویورک هدف قرار دادند آیا تکفیری‌های نبودند؟ چه کسی شعله جنگ دوم خلیج فارس را بر افروخت آیا آمریکایی‌ها نبودند؟ چه کسی بهار عربی از تونس تا مرزهای ما در منطقه را شروع کرد آیا روسای عرب و رژیم‌های دیکتاوری و ظلم آنها علیه ملت عامل آن نبود؟ چه کسی در لیبی دخالت کرد آیا اعراب نبودند؟ چه کسی به حمایت تسلیحاتی و مالی از گروه‌های مسلح در سوریه پرداخت تا بحران آن بیش از سه سال ادامه یابد آیا اعراب نبودند؟

وی در ادامه بیان کرد: در برابر این همه مشکلاتی که غربی‌ها یا  اعراب ایجاد کرده‌اند اعراب حتی برای یکبار به ایرانی‌ها اعتماد نکردند. منطق حکم می‌کند که به جانب شرقی اعتماد کنیم زیرا آن‌ها قابل اعتمادتر هستند و گفته‌هایشان با اقدامات شان همخوانی دارد. آن‌ها از آزادی سرزمین‌های اعراب سخن گفتند و این کار را انجام دادند. آنها اعلام کردند که آمریکا نمی‌توانند کاری انجام بدهد و هم اینگونه هم شد. ایرانیان نشست ژنو  را بدون ایران شکست خورده خواندند  و این هم درست بود. آنها از بیهوده بودن تلاش‌ها علیه رئیس جمهوری سوریه و اهمیت انتخابات سخن گفتند و این گونه شد. آنها راهکار سیاسی را تنها راه حل بحران سوریه دانستند و آن محقق شد.

وی دز ادامه افزود: این تاریخ و جغرافیا است و نیازی به تحلیل بیشتر ندارد. اعراب غرب را آزمایش کردند و چیزی به دست نیاوردند بهتر است همکاری و روح اعتماد در روابط میان ملت‌ها حاکم شود و موضوعات طایفه‌ایاز بین بروند زیرا جز ویرانی به بار نمی‌آورد.