به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران، شهید محمود کاوه متولد 1340 در شهر مشهد مقدس از فرماندهان سپاه پاسداران درجنگ ایران و عراق بود.

وی در بدو تشکیل سپاه به عضویت سپاه مشهد درآمد و در 22 سالگی به فرماندهی 155 ویژه شهدا در غرب کشور که بعدها به لشکر ارتقا یافت منصوب شد.

پدر شهید کاوه یکی از کسبه‌های مشهد بود که در دهستان " بیهود" از توابع " قاین" اصالت داشت و از جمله افرادی بود که در دوران شاهنشاهی با روحانیونی هم چون آیت‌الله "خامنه‌ای" رهبر معظم انقلاب اسلامی و "سید عبدالکریم هاشمی نژاد" ارتباط داشت.

شهید کاوه در دوران جوانی در درگیری با ماموران حکومت و راهپیمایی‌ها به همراه پدر، فعالانه شرکت داشت که در این بین سخنان مقام معظم رهبری تاثیرات فراوان روی او گذاشت.

شهید کاوه یکی از جوان‌ترین فرماندهان بود که هدایت جنگ ایران و عراق را بر عهده داشت.

روزی که جنگ آغاز شد وی 19 ساله بود اما سه سال بعد فرماندهی تیپ ویژه شهدا یکی از کلیدی‌‌ترین یگان‌های سپاه را برعهده گرفت.

شهید کاوه در چهار عملیات که حضور داشت از نقاط مختلف بدن از جمله شکم، شانه چپ، دست راست، سر و همچین اصابت ترکش به صورت، در عملیات والفجر مجروح شد.

شهید کاوه که رویای شهادت در سر داشت بالاخره در اردیبهشت 1365 با اصابت 12 ترکش نارنجک به ناحیه سر در منطقه عمومی "حاج عمران" عراق موسوم به تک "حاج عمران" به دیدار معبود خود شتافت.

روز گذشته پدر شهید کاوه از شخصیت‌های تاثیرگذار در انقلاب اسلامی ایران و هشت سال دفاع مقدس، همزمان با شهادت صدیقه طاهره حضرت فاطمه‌زهرا "س" جام ازل به ابد را نوشید و به سوی معبود خویش و فرزند شهیدش رحلت کرد.

"جواد اردکانی"، کارگردان " شور شیرین" که فیلمی درباره‌ی شهید " محمود کاوه" ساخت؛ در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران درباره‌ی فوت پدر این شهید بزرگوار نتوانست سخنی بگوید؛ به همین خاطر یادداشتی را در رسای این خانواده انقلابی در اختیار ما قرار داد.

«این اواخر دیگر همه او را به نام " پدر شهید کاوه" می‌شناختند و او نیز به این گونه شناخته شدن راضی بود.

اما "حاج محمد" فقط پدر شهید کاوه نبود، او خود کاوه بود و در کنار او محمود نیز کاوه شد. از بزرگی‌های او بزرگان باید بگویند و من تنها از احساس خود بگویم وقتی به بهانه پرداختن به زندگی شهید محمود کاوه برای ساخت فیلم " شور شیرین" توانستم جلساتی و لحظاتی در محضرش حضور یابم وبه تماشایش بنشینم به تماشای کسی که به واقع هم تماشایی بود.

دریایی آن چنان زلال که به حد قدرت دیدنت می‌توانستی اعمال بودنش را ببینی آینه‌ای بی‌غبار.

با آن که " حاج محمد کاوه" هم اهل سیاست بود و هم مرد کسب اما درسطح وعمق شخصیت او نه از پیچیدگی منافقانه برخی سیاست بازها خبری بود و از نفاق پیچیده برخی کاسب کارها او خوب فهمیده بود درکسب دنیا از چه کسانی چه چیزهایی بخرد وبه چه کسانی چه چیزهایی بفروشد اواز جمله مردان بود که به توصیف قرآنی هیچ تجارت و بیعی آن‌ها را از یادخدا غافل نمی‌سازد... او تا حدی بود که با خدا معامله می‌کرد.

معامله ای پرسود " حاج محمد کاوه" با آن که دانش آموز مکتب اهل بیت و به فرموده رهبر و مرادش به جز اصحاب و ملازمین همیشگی مسجد امام حسن "ع" بود اما درکلاس بزرگ زندگی، خود یک معلم بود، معلم ایمان وصداقت و آموزگار پایبندی بی چون و چرا به امر خطیر ولایت شهید کاوه درکلاس زندگی او بود که مشق کرد و شد آنچه شد مشقی که باز هم می‌شود کرد.

مشقی که باید کرد برای خوب بودن، خوب زیستن و خوب مردن، مشقی برای رسیدن به زندگی طراز اسلامی سبک امثال " حاج محمدکاوه " گمشده امروز ماست خدا کند تادیده نشده پیدایش کنیم.»
انتهای پیام/ اس