به گزارش حوزه سینمای باشگاه خبرنگاران؛ درباره فیلمنامه "ابرهای ارغوانی": ایده‌ رها شدن یک شخصیت در شهری بزرگ، دارای ویژگی‌های بسیاری است که درنهایت می‌تواند به تحول درونی فرد منجر شود. یکی از این شاخصه‌های ناب در حقیقت گره‌افکنی‌های پی‌در‌پی در مسیر زندگی شخصیت‌هاست.
در فیلمنامه این فیلم که قرار است فضایی معلق از شهر بزرگی مثل تهران به نمایش بگذارد، موقعیتی حاد که شخصیت‌ها را به تکاپو بیندازد، دیده نمی‌شود. ناپدید شدن پروانه طبق ماجرای کلی داستان منطقی است، ولی گم‌شدن ناگهانی احمد در واقع هیچ کمکی به پیشبرد داستان نمی‌کند، چون او به سرعت باز می گردد و لحظات تعلیق را هم از فضای کلی دریغ می‌کند . در این فیلمنامه تصمیم اصلی پروانه برای ماندن یا بازگشتن به شهر خودشان نیز در هاله‌ای از ابهام واقع می‌شود و موضوع پرداختن به سرگشتگی شخصیت‌ها به عنوان عنصری پر اهمیت هم به سادگی از دست می‌رود.


منبع: فیلم‌نگار

انتهای پیام/ اس