به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پايگاه اينترنتي فارن پالسي در گزارشي به قلم "جيمز استاوريديس" با عنوان "با تيرگي روابط مسکو و واشنگتن ، آيا درگيري اجتناب ناپذير است؟" نوشت: بدون روابط عملي بين واشنگتن و مسکو ، احتمال حل و فصل چالشهاي بزرگ به طور قابل توجهي کاهش مي يابد اما امريکا بايد به جاي تيرگي روابط و به رغم برخي موانع، به طور فعالانه بايد به دنبال هر امکان محتمل براي همکاري با روسيه باشد.
فهرست بلندي از اختلاف نظرات اين دو کشور وجود دارد: يکي از آزاردهنده ترين چالشها در اين فهرست، سوريه است . امريکا در خصوص موضوع سوريه معتقد به در پيش گرفتن راه حل بين المللي همراه با مداخله به عنوان يک گزينه ممکن و نيز برکناري دولت بشار اسد رئيس جمهور سوريه و متحد روسيه است.
سوريه در واقع نمايانگر قويترين ارتباط روسيه با منطقه است.
امريکا و روسيه همچنين درباره استقرار سامانههاي دفاع موشکي ناتو در اروپاي شرقي اختلاف نظر دارند که در ابتدا قرار بود براي دفاع در برابر توانايي موشکي بالستيک فزاينده ايران در روماني و لهستان مستقر شود. روسيه به رغم تضمينها مکرر امريکا بر اين باور است، اين سامانه در حقيقت در برابر سامانههاي موشکي بالستيک بين قاره اي راهبردي آنها مستقر ميشود.
علاوه بر اين موارد، اختلاف نظرات دو کشور بر سر ادامه اشغال گرجستان از سوي روسيه به دنبال درگيري کوتاه و سريع بين دو کشور در سال 2008 همچنان ادامه دارد.
در عين حال تنش هاي جدي در خصوص ادامه پناه دادن روسيه به ادوارد اسنودن افشاگر اسناد محرمانه و طبقهبندي شده امريکا همچنان ادامه دارد.
از ديگر اختلاف نظرات مسکو و واشنگتن مي توان به موضع بانفوذ مسکو بر اوکراين ، صربستان و مولداوي درباره احتمال پيوستن آنها به جهان يورو- آتلانتيک اتحاديه اروپا و ناتو اشاره کرد.
جدا از همه اين اختلاف نظرات دوجانبه ، دو موضوع مهم و چالش برانگيز نيز وجود دارد. نخست ، کاهش قابل توجه جمعيت روسيه -- آمار نفوس اين کشور طي دهه گذشته به شدت کاهش يافته و آمار مصرف کنندگان مواد مخدر و آشوب هاي افراطي فزاينده در داخل مرزهاي روسيه به ويژه در داغستان رو به افزايش است.
دوم آن که ، ولاديمير پوتين رئيس جمهور روسيه به طور آشکارا احساس خوشايندي نسبت به امريکا ندارد و اخيرا نيز مقاله اي درباره استثناگرايي امريکاييان در نيويورک تايمز نوشت.
*** آن روي سکه
این در حالیست که در طرف دیگر، برخي زمينههاي مناسب براي همکاريهاي دوجانبه وجود دارد که نخستين مورد آن درباره افغانستان است. در مجموع مي توان گفت روسيه براي امريکا و ائتلاف تحت رهبري ناتو در کشور جنگ زده افغانستان مفيد بوده است و در اين خصوص به طور اخص مي توان به ارائه اطلاعات ، همکاري در زمينه مبارزه با مواد مخدر ، فروش بالگردهاي ساخت روسيه و اراه تسليحات کوچک و مهمات به نيروهاي امنيتي افغان اشاره کرد.
روسيه همچنين شريک خوبي در عمليات مبارزه با راهزني دريايي در سواحل شرقي آفريقا محسوب ميشود. آنها کشتي هاي جنگي زيادي را براي کمک به تلاش هاي بينالمللي و تبادل اطلاعات ارائه دادهاند و به طور کل مي توان گفت همکاري هاي خوبي در زمينه مبارزه با تروريسم و مواد مخدر صورت گرفته است.
زمينه ديگر همکاري هاي دوجانبه ، حداقل تا امروز ، قطب شمال بوده است. روسيه در کل طرفِ گفتگوي مثبت و فعالي براي امريکا در ساز و کار شوراي قطب شمال بوده است.
روسيه که بزرگترين سهم را از قطب شمال به دليل گستردگي ارضي خود در اختيار دارد خواستار يافتن راههايي براي گسترش همکاريها در زمينه هاي تحقيقات علمي ، تجسس و نجات ، حفاظت محيط زيست و استخراج منابع قطب شمال است.
این پايگاه اينترنتي در ادامه مینویسد: در حالي که همواره احتمال افزايش چالشها وجود دارد اما اکنون فرصت گسترش همکاريها پررنگتر به نظر ميرسد.
همچنين پيشرفتهايي نيز در زمينه کنترل تسليحات راهبردي با امضاي توافقنامه استارت دو حاصل شده و با تصور اين که مسئله دفاع موشکي در اروپا قابل حل است، برخي گفتگوهاي درباره مذاکرات راهبردي احتمالي براي کاهش بيشتر سطح تسليحات هستهاي در نظر گرفته شده است.
در خصوص همکاريهاي اقتصادي مي توان گفت روسيه يک قدرت اقتصادي بزرگ و محسوب ميشود که جزء 10 قدرت اقتصادي برتر جهان است. با اين حال امريکا همکاريهاي اقتصادي نسبتا کمي با اين کشور داشته است که بسياري از دلايل آن سياسي است.
بهرهگيري از فرصتهاي مناسب براي سرمايه گذاري مشترک ، شايد در قطب شمال ميتواند به فراهم کردن بستر مناسب و جديدي از همکاريها منجر شود. اين خود مستلزم کاهش تحريمهاي امريکا و نگرشهاي بهتر در روسيه است.
در خصوص سوريه و ايران نيز مي توان گفت با وجود آن که موضوعات موجود درباره اين دو کشور مشابه نيستند اما با توجه به هنجارهاي بين المللي، فرصت و چالش احتمالي در مورد دو کشور وجود دارد.
فارن پالسی مدعی است: در سوريه، همکاري جامعه بين الملل براي برچيدن تسليحات شيميايي ، نقطه آغازين توافقي است که مي تواند در مذاکرات ژنو دو حاصل شود. در خصوص ايران نيز لازم است روسيه از توافقي حمايت کند که دست کم به متوقف شدن برنامه هسته اي ايران منجر شود.
این پایگاه در پایان مینویسد: در عين حال همه اين موارد به ويژه در روابط بين روسيه و امريکا چالش محسوب ميشوند. دو کشور مجبور نيستند در اين روند راه بي پايان تنش يا همکاري مطلق را در پيش گيرند. روسيه و امريکا بايد بر اختلاف نظرات خود فائق آيند و براي دستيابي به روابط بهتر با همکاري در زمينه هاي خاص ، راه حلي بيابند.
انتهای پیام/