به گزارش حوزه سینمای جهان باشگاه خبرنگاران؛ نبرد سن پیترو  محصول 1945 آمريکا، نوشته و کارگردانی جان هيوستن و به تهيه‌کنندگی فرانک کاپرا، که به عنوان يک فيلم پروپاگاند براي ارتش ساخته شد، با وجود حذف صحنه‌هايي آشفته‌کننده، هنوز بهترين مستند جنگي تاريخ سينماست.

فيلم وقايع نگاري تسخير شهرکي ايتاليايي است که بر بالاي تپه‌اي قرار داشت. سربازان زبده و سنگر گرفته‌ي آلماني چنان لجوجانه مقاومت کردند که فتح شهر سرانجام به قيمت جان بيش از هزار آمريکايي تمام شد. در عين حالي که «في‌البداهه» بودن نبرد (به رغم لحن ملي/ ميهني هيوستن) تلويحا، به ناشيانه بودن نقشه‌ي نبرد آمريکايي‌ها اشاره دارد، ولي هدف اصلي هيوستن توصيف جنگ از ديدگاه کساني بود که بدون چرتکه اندازي درباره شکست يا موفقيت‌اش، آن را انجام مي‌دهند. تصويربردارهاي هيوستن،‌وحشت و آشفتگي نبرد را روي فيلم ضبط کرده‌اند: مجروح شدن سربازها، درد و رنج غيرنظامي‌ها، کسالت و غرغر سربازهايي که از ميهن و خانه‌شان دور افتاده‌اند، بهاي بالايي که در نهايت براي پيروزي پرداخته و با کيسه‌هاي بزرگ حاوي اجسادي که بار کاميونها شده و رديفهاي بي‌پايان گورها در گورستان‌هاي بزرگ آمريکا، نشان داده شده است.
 
اين فيلم پس از مدتي بايگاني، زماني به نمايش درآمد که جنگ تمام شده و براي تاثيرگذاري روي افکار عمومي ديگر خيلي دير شده بود. نبرد سن پيترو، گذشته از مستندي ملموس و تکان‌دهنده که از نزديک جنگ و پيامدهايش را نشان داده،‌ تجليل و ستايش هيوستن از مرداني است که در ميانشان زندگي مي‌کرده. در طول فيلم از تعدادي نماي بازسازي شده و فيلم آرشيوي نيز استفاده شده که البته، به واقع‌گرايي و بي‌طرفي فيلم لطمه‌اي نزده است.

منبع: دنياي تصوير

انتهاي پيام/اس