به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه الحيات؛ به عنوان مثال حسنی مبارک در درگیری های عربی و اسرائیل در دوران حکومت خود موضع بی طرفی اتخاذ کرد. در این دوره جهان شاهد تجاوز رژيم صهيونيستي به لبنان و سپس اشغال عراق و جنگ علیه لبنان در 2006 و جنگ های کوچک و انتفاضه های دیگری نیز بود و یاسر عرفات هم ترور شد.

مصر از زمان معاهده کمپ دیوید در بیهوشی به سر می برد و جنگ 1973 آخرین جنگی بود که وارد آن شد. در این جنگ تحولات امنیتی خطرناکی علیه رخ داد. این تهدیدات از سومالی شروع و متوجه لیبی وسودان و اتیوپی و نیجریه و دیگر کشورهای حوزه نیل شد. حتی نیل مصر نیز که شریان زندگی اش به حساب می آید در معرض خطر قرار گرفت. عمق این تحولات در سرزمین های شام بود که نیروهای بین المللی و منطقه ای با هم درگیر شدند. اما مصر حتی یک کلمه هم در مورد این تحولات سخن نگفت و هیچ نقشی ایفا نکرد و این اسرائیل بود که به جای سرزمین مصر در همه این تحولات صدایش شنیده می شد و به توطئه خود ادامه می داد.

این واقعیت مصر تا قبل از سی ژوئن بود. کشوری که به کمک های طبقه حاکم تکیه می کرد در حالی که بیشتر مردم در فقر و بیکاری به سر می بردند، کشوری که بحران تند بادها را نادیده می گرفت در حالی این طوفان ها در چشمش خار و خاشاک فرو می کرد.

بعد از سرنگوني رژيم مبارک، ایالات متحده سعی کرد با ایجاد تفاهم با اخوان المسلمین که به قدرت رسیده بودند، تحولات را مهار و آن ها را مورد کنترل خود قرار دهد. اخوانی ها هم تلاش کردند سیاست های نظام سابق را از ابتدا تا اخر به مزایده بگذارند. محمد مرسی اعلام کرد که معاهده کمپ دیوید را حفظ می کند و با صهيونيست ها در سینا هماهنگ شد، حماس را به اعتدال دعوت کرد و به جهاد در سوریه فرا خواند و بدون اینکه به تحولات سیاسی ملاحظه ای داشته باشد علیه ایران موضع گیری کرد. این موضع گیری ها امریکا را راضی کرد اما مردم و ارتش مصر را راضی نکرد، به ویژه اینکه مرسی می خواست حکومت را هم اخوانی کند از این رو ارتش از خشم مردم علیه وی استفاده کرد و او را برکنار کرد.

امریکا از این اقدام ارتش مصر عصبانی شد و سعی کرد مرسی را به حکومت برگرداند، وقتی که از تحقق این خواسته اش ناامید شد قاهره را تنبیه کرد و چند صد ملیون دولار کمک هایش به مصر را کاهش داد و تهدید کرد که اگر ارتش موضع خود علیه مرسی را ادامه دهد کل این کمک ها را قطع می کند و شرط کرد که در صورتی مساعدات آمریکا به قاهره از سر گرفته می شود که دموکراسی در این کشور اجرا شود.

حقیقت این است که امریکا در حال تغيير سیاست های خود در قبال خاورمیانه است، این امر زمانی خود را بیشتر نشان داده که از حمله به سوریه منصرف شد و به نفوذ ایران در منطقه اعتراف کرد. این واقعیت جدید از قاهره می طلبد که سیاست متفاوتی نسبت به سیاست انور سادات و مبارک و اخوانی ها اتخاذ کند.

همه این ها موقعیت مصر و بزرگی و تاثیر آن را بر جهان، فدای چند ميلیون دلاری کردند که تنها به جیب عده ای خاص و شرکت های آمریکایی می رفت که  کمک هاي نظامی به مصر ارائه مي دادند. علاوه بر این چنین کمک هایی در مقایسه با بودجه مصررقم قابل ملاحظه ای نیست. تنها کمک نمادینی است که آمریکا به واسطه آن تحکم خود بر سیاست ها و  پیمان های قبلی اش را تقویت کرد و اینک نیز آشکارا از میزان آن کاسته است و مصر را تهدید به قطع کمک ها می کند.