به گزارش باشگاه خبرنگاران
کرمانشاهمسجد عبداله بن عمر،
یکی از تاریخی ترین مساجد صدر اسلام در ایران است و از آثار تاریخی و
ارزشمند در شهرستان دالاهو است.
در كتاب كرمانشاه باستان نويسنده ساخت اين بنا را
به عبدالله بن عمر پسر خليفه دوم نسبت داده و قدمت آن را همزمان با دوران ساخت
مسجد تاريخانه دامغان و حتي قديمي تر از آن دانسته است.
محل مسجد تداعي كننده يك آتشكده با شكوه است كه
در دامنه كوهي با عظمت ساخته شده است و اولين چيزي كه با ديدنش به ياد مي آوريم
جملههنري ديويد ترو از كتاب والدن است كه مي گويد:
« زهي ايراني پاك نهاد كه به علت شرح صدر و وسعت
نگاه حاضر نشد هيچ ديواري دور خودش بكشد و معبدي بسازد. بلكه بلندترين قلل كوهها و
آسمان آبي را معبد خويش كرد و بدين سان تمام زمين را مسجد خويش مي دانسته است».
شكل ظاهري مسجد يك مكعب مستطيل را تداعي مي كند
كه يك مناره در زاويه جنوب غربي در دوران اسلامي به آن اضافه گرديده و نماد هويت
اين بنا به عنوان يك مسجد است
شكل
ظاهري مناره همچنين يادآور چند تك بناي مناره در حوالي اصفهان است. اما درون مناره
كه داراي 21 پله مثلثي شكل است كه با تمام كوچكي پله ها و محدوديت فضا در درون
مناره، هنگام ورود به داخل آن نوري كه از دريچه بالايي اين مناره مي تابد
مدخل مناره داراي طاق گهواره اي و نماي خارجي در
قسمت فوقاني با چوب و گچ تزئين شده است و شباهت زيادي به مناره ساربان در اصفهان
دارد.
ورودي مسجد در ضلع غربي آن و زير يك سايبان كه با
تير و چوب مسقف گرديده قرار دارد و اين سايبان بيش از آنكه موجب تأكيد به ورودي
باشد در بنا را پنهان كرده است. در مسجد از چوب گردو كه به وفور در اطراف مسجد
پيدا مي شود و در قالب قوسي شكل ساخته شده است.
با ورود به مسجد در سمت چپ در ورودي يك پلكان
قرار دارد كه منتهي به يك نيم طبقه مي گردد اين نيم طبقه به عنوان نمازخانه زنانه
مورد استفاده قرار مي گرفته است.منبر و محراب مسجد از ملات گچ ساخته شده كه به
صورت عنصري زائد جلوه مي كند و كاملاً مشخص است كه قدمت كمتري نسبت به مسجد دارد و
بعداً به آن اضافه شده است. محراب و منبر داراي تزئينات گچ بري بوده كه با گذشت
زمان دچار فرسايش شدهاند. منبر در اين مسجد پشت به محراب ساخته شده و چسبيده به
ديوار ضلع جنوبي است كه در نوع خود در بين مساجد ديگر بديع مي نمايد.
اين مسجد به مرور زمان 90 درصد تخريب و غير قابل
استفاده شده بود كه توسط ميراث فرهنگي در سال 1370 بازسازي شد/س
