به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از مرکز تحقیقاتی "گلوبال ریسرچ" در گزارشی به قلم "شرمینه نروانی" نوشت: اتهام استفاده از سلاح شیمیایی توسط دولت سوریه شکست خورد. چراکه آمریکا نتوانست مدارک کافی ارائه کند. ضمانت آمریکا برای تسلیح مخالفان سوری تنها شرایط را وخیم تر کرد و موقعیت مناسبی برای مسلح نمودن شبه نظامیان افراطی فراهم نمود.
برای چند روز مخالفان سوری ورود و مداخله آمریکا را در جنگ خونین سوریه که مدت ها انتظار آن را می کشیدند، جشن گرفتند. تمام بحث ها را درباره اینکه چرا آمریکا نخواسته/نتوانسته مستقیما در جنگ سوریه مداخله کند فراموش کنید. شاید دلیل آن مشکلات انتخاب شبه نظامیان دریافت کننده سلاح، یا غیر قانونی بودن ایجاد منطقه پرواز ممنوع و یا حتی مخالفت 70% مردم آمریکا با مداخله مستقیم دولت بوده باشد.
تنها دلیل اساسی برای انصراف واشنگتن از مداخله نظامی در سوریه می تواند خروج نیروهای ارتش آمریکا از افغانستان در سال 2014 باشد.
*فریاد کمک آمریکا
در حال حاضر در حدود 750 هزار قطعه از ابزار آلات جنگی ارتش امریکا به ارزش 36 میلیارد دلار در افغانستان است. هزینه نقل و انتقال این تجهیزات قریب به 7 میلیارد دلار است. انحلال و نابودی آنها ساده تر از جابجایی آنهاست. اما با توجه به موقعیت اقتصادی و کمبود بودجه آمریکا احتمالا جایگزین خواهند شد.
ارسال تمام این مهمات به افغانستان طی دهه گذشته بسیار ساده تر از خروج آن از این کشور است. در ابتدا آنها از طریق پاکستان وارد افغانستان می شد اما آمریکا با ساختن جهنم در این کشور و خلق شبه نظامیان پر خطر خروج سلاح را ناممکن ساخته است.
هر گونه مسیر خروج مهمات از افغانستان تنها از طریق "شبکه توزیع شمالی" یعنی مزرهای این کشور با ازبکستان، ترکمنستان و تاجیکستان که در سال 2009 تعیین شد، امکان پذیر است. اما بسیار پر هزینه تر و طولانی تر مسیر پاکستان است. حامیان حقوق بشرمعتقدند شرایط دشوار نقل و انتقال و بروز احساسات مردم منطقه علیه نفوذ بیش از حد آمریکایی ها درمسیر هایی که در دست روسیه است، انکار ناپذیر است.
افغانستان، برخلاف عراق که آمریکا میتواند روی کنترلش بر بنادرکلیدی و هم پیمانان عرب حوزه خلیج فارس تکیه کند؛ کوهستانی، محصور در خشکی و از سوی کشورهای مخالف منافعش و ناموافق با هرگونه پیمان با واشنگتن است .
در مجموع خروج آرام و بی صدای آمریکا از افغانستان احتمالا به طور کامل به یک چیز بستگی دارد: همکاری و کمک روسیه، ایران وتاحدودی چین.
این سه کشور مخالف سیاست های آمریکا وهم پیمانانش در سوریه هستند و به مدت 18 ماه است که با تغییر نظام سوریه و افزایش منازعات علیه دولت آن مبارزه می کنند.
در چندین ماه گذشته روسیه و ایران با یاری رساندن به سوریه شبه نظامیان شورشی را از شهرهای کلیدی و استان های مهم سوریه به عقب رانده اند.
هم پیمانان غربی سریعا دست بکار شده و برای کمک به مخالفان سوری گفتگوهای سیاسی را در "ژنو" برگزار نمودند و بی شرمانه گزینه تامین مهمات و تسلیح هرچه بیشتر شبه نظامیان را انتخاب نمودند تا بر سر میز مذاکره "قدرت" کسب کنند.
اما هیچ کدام از تصمیمات آنها جامه عمل بخود نپوشید. برای مثال در نشست اخیر "گروه 8" رهبران غربی مصمم بودند که رئیس جمهور روسیه "ولادیمیر پوتین" را به انزوا کشانند، اما اینگونه نشد.
در آخرین ابلاغیه این نشست، "پوتین" به تنهایی پیروز میدان بود و نه تنها هیچ اشاره ای به برکنارگیری "بشار اسد" نشد بلکه بر نشست ژنو 2 بعنوان تنها تريبون بين المللي رسيدگي به اين موضوع تأکيد شد. به علاوه بیانیه گویای این بود که هیچ مدرکی دال بر استفاده سلاح شیمیایی توسط دولت سوریه موجود نیست و تمام اعضای "گروه 8" به نیروهای امنیتی سوری برای بیرون راندن و نابود ساختن شبه نظامیان افراطی کمک و یاری خواهند رساند.
این پیروزی مهمی برای روس ها محسوب می شود. این اولین افشاگری علنی واشنگتن، لندن، و پاریس بر شکست در جنگ سوریه بود. این سوال مطرح است که چه برگ برنده ای در دستان روسیه بوده که توانسته چنین تغییر موضع چشمگیری را تنها یک هفته پس از اعلان جنگ واشنگتن به وجود آورد؟
*آمریکا راه خروج از افغانستان را انتخاب کن!!!
با اینکه عملیات های ویژه تحت نظر سازمان "سیا" و پیمانکاران خارجی در سوریه انجام می پذیرد، ارتش امریکا از مداخله مستقیم در جنگ سوریه ممانعت نموده است.
اما اولویت اول "پنتاگون" همان خروج نیروهای آمریکا پس از حدود ده سال از افغانستان است. کار دشواری که باراک اوباما در تقلای انجام آن به بهترین نحو است. وی که به عمد از یافتن راه حلی دیپلماتیک یا سیاسی با طالبان طفره رفته است، امیدوار است بدون آبرو ریزی يازدهمین معامله را به دشمنانش پیشنهاد دهد تا در حال حاضر، یک رودخانه را در اختیارش قرار دهند.
"اناتول لیون" پروفسور و کارشناس افغانستان در "کنینز کالج لندن" درباره گفتگوهای متوقف شده امریکا با طالبان هفته پیش در دوحه می گوید:"آمریکایی ها عمیقا نگران هستند که با ادامه جنگ در افغانستان دولت و ارتش کابل سقوط کند در حالیکه هنوز پایگاه ها، مشاوران، و نیروهای ویژه امریکا در این کشور باقی مانده اند. انها به اعلان آتش بس با طالبان تمایل دارند".
اگر آمریکایی ها وارد مذاکره شوند، هزاران مسئله برای مذاکره وجود دارد که می تواند مذاکرات را در هر مرحله به بن بست بکشاند. برخی از مقامات آمریکا معتقدند ممکن است روند مذاکرات "سال ها به طول انجامد".
"جیمس دابینز" کارشناس امنیت و مشاور نیروهای نظامی امریکا در افغانستان و عراق می گوید:"در قرقیزستان امریکا پایگاهی از غذا و تجهیزات کوچک برای سربازان آمریکایی مستقر در افغانستان دارد. روسیه نفوذ بسیاری در این کشور دارد و به دولت قرقیزستان پیشنهاد اجاره بالاتر پایگاه را داده تا آمریکا را بیرون براند . منبع غذایی مارا ازبین ببرد. ما نیز وادار به افزایش بسیار اجاره بهای این پایگاه شده ایم".
چند روز پیش پارلمان قرقیزستان تعطیلی این پایگاه را در ژوئيه 2014 یعنی 6 ماه زودتر از خروج نیروهای امریکا از افغانستان، به تصویب رساند. آیا این تنها یک همزمانی اتفاقی مصوبه با نشست "گروه هشت" در ایرلند بوده یا که تمام ان از پیش برنامه ریزی شده است؟
این منبع نظامی آمریکا درباره اقدام روسیه توضیح می دهد: " ما در حال حاضر حمایت هایی را برای خروج نیروها از افغانستان ازسوی تاجیکستان و با کمک روس ها دریافت کرده ایم. در عوض به آنها در ساخت سازمان ها، جاده ها کمک خواهیم کرد. این مذاکرات میان مقامات تاجیک و آمریکا ادامه دارد. روس ها نیز اعلام کرده اند اگر آمریکا در هر از این کشور ها راه خروجی بیابد مداخله نخواهند کرد. البته سیاست ممکن در هر آن تغییر کند".
در ماه آوریل مقامات"ناتو" برای درخواست کمک و توصیه درباره خروج نیرو از افغانستان به روسیه سفر کردند. "ناتو" به دنبال امن ترین و بهترین راه است اما از عواقب این فرار نیز نگران بوده و خواهان گریز از ننگ "ماموریت شکست خورده" است.
*و اما چین چه می شود؟
کارشناس آمریکایی در ادامه سخنانش درباره چین اینطور گفت: "منافع چین تا حدودی متفاوت هستند. کمتر به مداخله نظامی و بیشتر به کاهش نفوذ و اهداف طولانی مدت ما فکر می کنند. چینی ها به نیاز گسترده داخلی شدیدا به دنبال تحت تاثیر قرار دادن کشور ها برای بدست آوردن منابع انها هستند. انها با آمریکا در یافتن منابع رقابت می کنند. و خواهان کاهش نفوذ آمریکا هستند تا بازی را به شکل دیگری تحت کنترل بگیرند. انها در مکان های تحت سلطه آمریکا با رشوه رخنه کرده و به منابع ان کشور دست پیدا می کنند".
به بیان دیگر چین نیز همانند باقی کشورها تمام دستاورد های امریکا در دهه گذشته را چه از نظر سیاسی و چه اقتصادی از آن خود خواهد کرد.
در آخر "دابینز" اذعان داشت:" اگر ما خواستار خروجی بی خطر از افغانستان باشیم، تنها راهمان درخواست کمک از ایران است".
اگر چه مشکل واشنگتن ازدست دادن و نابود کردن تمام فرصت ها است. آمریکا همواره شدیدا به دنبال بازی های غیر ممکن قدرت است، بازی هایی که فکر می کند به سلطه آن بر هر موقعیت، کشور و دشمنی کمک خواهد کرد. غارتگران امریکایی که نمی توانند شکست را بپذیرند ممکن است در عوض مصالحه تمام خاورمیانه را به خاک و خون بکشند.
آخرين اخبار جهان را اينجا بخوانيد.
