به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران؛ در فاصله سني سه تا پنج سالگي کودکان خدا را شبيه انساني مي‌دانند که به آن ها اتومبيل يا اسباب بازي مي دهد و مراقب همه چيز است، موجودي دوست داشتني. چنين برداشتي به چنين پرسش هايي مي انجامد: «آيا خدا مي‌خوابد؟ خدا براي تعطيلات کجا مي رود؟ خدا کجا زندگي مي کند؟» اگر به او بگوييد: «اگر بدرفتاري کني، خدا عصباني مي شود»، او، پدري عصباني را مجسم مي کند که آماده است براي جزيي ترين تخطي، او را تنبه کند. به تدريج که بزرگ تر شد، بايد خدا را به او چنان معرفي کنيم که بچه ها از او خوششان بيايد. از لطف و کرم خدا، مهرباني، قدرت خدا، بخشش و زيبايي دوستي او مي گوييم. درباره بهشتي که به نيکوکاران وعده داده سخن مي گوييم و اگر ضرورت خاصي پيش آمد درباره جهنم به زباني ساده برايش توضيح دهيم./ز