باشگاه خبرنگاران- ادبیات هم این روزها همچون دخترکان ضعیف النفس نگران از بابت آینده در حال رژیم گرفتن است زیرا با گذر زمان نحیف تر از روز پیش می‌شود.
ضعف ادبیات نه از بابت مرگ و میر نویسندگان نام آشنایی چون سیمین دانشور و مرتضی ثاقب فر بوده که برخلاف باور برخی با ثبت یادگارهای خود گواهی بر درخشانی کارنامه ادب سالهای نخستین پیروزی انقلاب اسلامی بودند بلکه این امر پیامد نبود تخصصی کافی در بطن سیستم مدیریتی فرهنگ کشور است.
این روزها اما ضعف تخصصی مدیریت فرهنگی کشور به گونه ای دیگر نمود پیدا کرده گونه ای که فجر ادبیات بر مشکلات تحمیلی را هر روز بیشتر از دیروز به تعویق می اندازد.
مشکلاتی که گاه کوچک اما عمیق رشد کرده و همچون تلنگری تبرنشان بر ریشه ادب خورده و کمر به همت خشک کردن این درخت چندین و چند هزار ساله بسته اند.
گفتنی است که حذف روزانه نام ناشران از صحنه روزگار هم تیشه دیگری بر ریشه ادب به حساب می آید.
حرف آخر آنکه اگر مدیران فرهنگی کشور به جای سروسامان دادن به مسائل مفید برای ارتقای مرتبه کاری خود و تدبیرهای کمی، کمی هم به کیفیت بیندیشند به وضوح تناسب وزن ادبیات مبتلا به بیماری توهم چاقی قابل لمس بوده و مشاهده می شود./ي2
یادداشت از نسرین خدایاری.