به گزارش مجله
شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ مرداب رجوی در آخرین یادداشت خود از درون پادگان اشرف نوشته است:
خانم امینی در هر بار سفر خود به عراق سختی هایی را متحمل شدند سرما وگرمای عراق را ، گرد و خاك و طوفان های شدید بیابان های عراق را هم تحمل كردند؛ به این امید كه شاید صدایش به گوش فرزندش برسد و او را از این خواب غفلت بیدار كند و به یاد آورد كه مادری دارد چشم انتظار كه برای دیدن روی فرزندش از جان و مال و زندگی خودش هم گذشته است. در این سالیان در فراق دوری فرزندش چه شب ها كه تا صبح چشمان اشك آلودش را به در دوخته شاید فرزند عزیزش از راه برسد و او را درآغوش بگیرد.
اما ماموران گشتاپوی رجوی هر بار با قلوه سنگ و تیركمان از این مادر رنج كشیده استقبال كردند و سر و دست او را زخمی می كردند. در آخرین سفر خانم زمرد امینی كه دو ماه پیش برای دیدار فرزندش به عراق رفته بود نزدیك به دوماه به همراه تعدادی دیگر از این خانواده ها در پشت درب های قلعه ی مخوف اشرف به انتظار نشست تا شاید این بار فرزندش را ملاقات كند.
اما این بار هم تلاش های این مادر به نتیجه ای نرسید و فرماندهان و مسئولین سازمان به وی اجازه ی ملاقات ندادند. در عوض با پرتاب سنگ و اشیاء دیگر به سمت این خانواده ها مانع دیدار آن ها با فرزندانشان شدند.
به یاد دارم زمانی در عراق در همین پادگان اشرف و در یكی از جلسات عمومی شخص رجوی در صحبت هایش از نیروها و هواداران سازمان و ارتش آزادیبخش سخن می گفت و بارها تكرار می كرد كه خانواده ها و اقوام آنها (منظور نیروهای حاضر در آن جلسه) در آن طرف مرزها و در ایران همه پشتیبان و نیروهای رزمنده ی ما در روز سرنگونی هستند.
اكنون این هواداران و نیروهای سمپات رجوی نزدیك به سه سال است كه درپشت درب اشرف به انتظارنشسته اند تا فرزندان و برادران و خواهران اسیرشان در چنگال رجوی را ملاقات كنند. اما سران سازمان مانع این دیدار می شوند وبه آن ها می گویند پاسدار و بسیجی.....
چطور می شود كه به یك پدر یا مادر پیر شصت یا هفتاد ساله گفت مامور دولت ایران. این مادران و پدران پیر تنها خواسته شان دیدار با عزیزان و جگرگوشه های شان است كه در فرقه ی رجوی به اسارت گرفته شده اند.
باید از سران این سازمان پرسید كه مگر دم از خلق قهرمان نمی زدید؟!! اینها همان خلق قهرمان هستند كه فرزندان شان را به اجبار و به زور در اشرف و لیبرتی به اسارت گرفته اید. پس چرا نمی گذارید كه آن ها با بستگان شان دیدار كنند.
در همه جای دنیا حتی زندانی متهم به قتل هم اجازه ی ملاقات دارد .اما نیروهای سازمان كه عمر و جوانی شان را برای اهداف پلید رجوی تلف كردند اجازه ندارند حتی برای چند دقیقه هم كه شده پدر و مادر و اقوام خود را ملاقات كنند.
سران سازمان و شخص رجوی خوب می دانند كه دیدار با خانواده یعنی زنده شدن عواطف و احساسات درونی افراد كه بارها نیز در نشست هایش گفته بود خانواده یعنی كانون فساد و خانواده خوره ی مناسبات وتشكیلات سازمان است و اگر پای خانواده به درون تشكیلات باز شود مثل موریانه این تشكیلات و مناسبات را از هم می پاشد.
هرچند كه خانم زمرد امینی و سایر مادران و پدران طی این سه سال تلاش های شان ظاهرا به نتیجه ای نرسید اما حضور آنها و تمام كسانی كه طی این مدت تلاش كردند تا با عزیزان شان دیدار كنند باعث فرار خیلی از نفرات شد و نور امید در دل كسانی كه انتظار فرار از سازمان را می كشند روشن شد كه بارها شاهد فرارهای تك نفره و چند نفره از قله مخوف رجوی بودیم .
