به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از گلوبال ریسرچ، همه بلوک ها و ساختمان ها متعلق به یک گروه متفاوت است . همه هم می خواهند پولدار شوند. اما هیچکدام نه امیدی دارند و نه شغلی . ما می خواهیم خشونت ها فروکش کند ، اما چاره ای نیست . شما اگر اسلحه اتان همراهتان نباشد ، در امان نیستید. خیلی از جوانها کشته شده اند ، ما حتی در مراسم تدفین آنها گریه هم نمی کنیم. اینجا هیچکس انتظار ندارد بعد از 21 سالگی زنده بماند .
 
این عبارت در سر در اداره پلیس شهر دیترویت چشم های هر بیننده و مسافری را خیره می کند . این نوشته بیانگر این واقعیت است که دیترویت خطرناک ترین شهر ایالات متحده آمریکا است و بیشترین جرم در این شهر اتفاق می افتد . به همین خاطر است که تعداد نفرات پلیس این شهر دائماٌ درحال افزایش است .
هم اکنون میزان قتل نسبت به دهه گذشته در دیترویت افزایش نشان میدهد . اما تعداد افراد پلیس در همین مدت ، هزار نفر افزایش یافته است . همین تعداد پلیسی هم با کار زیاد به شدت فرسوده شده اند .
اما دیگر دیترویت تنها نیست . در سرتاسر آمریکا ، اکثر شهرها در ارتکاب جرم و جنایت ، افزایش نشان میدهند . این در حالیست که بودجه پلیس دائماً در حال کم شدن است .  
متاسفانه این آغاز راه است ، همچنانکه وضعیت اقتصادی بدتر می شود . بودجه ها کمتر و به تبع آن جرم و جنایت بیشتر شده و به مشکل بزرگتری تبدیل می شود.
در اکثر نقاط آمریکا ، پلیس دیگر خیلی به گزارش ها اهمیت نمی دهد . اگر شما یک جرم یا جنایت را گزارش کنید و از نظر پلیس اولویت نداشته باشد ، خیلی منتظر حضور پلیس نباشید.
در شهرهایی مثل دیترویت ، جرم و جنایت حادتر و شدیدتر است و این یعنی تمسخر پلیس .
برای مثال به گزارش article  Wand عده ای از دزدان وارد یک فروشگاه شده و از آن بیرون نمی آیند . تا به حال چنین چیزی در دیترویت دیده نشده بود . 40 نفر از دزدان به این فروشگاه رفته و می خورند و می آشامند ، مواد می کشند ، مواد می فروشند  و .... این عده این اقدامات را جلوی دوربین این فروشگاه انجام می دهند . پلیس ، صاحب فروشگاه ، همسایگان و دیگران هیچ قدرتی برای بیرون راندن و یا دستگیری آنان ندارند . صاحب فروشگاه به پلیس اطلاع داده است اما پلیس هیچ کاری انجام نداده است . او می گوید پلیس اینجا آمد ولی زود رفت .
چه کسی می تواند بگوید دقیقاً در دیترویت چه خبر است ؟
زمانی دیترویت یکی از بهترین و بزرگترین شهرهای جهان بود . اما اکنون یک منطقه جنگی شده است .
میزان جرم و جنایت در دیترویت در سال 2011 ، 79 درصد افزایش داشته است . میزان قتل در دفاع از خود نیز 2200 درصد بیشتر شده است .
اما دیگر دیترویت تنها نیست ، در بعضی اتفاقات مواردی که در شیکاگو وجوددارد به مراتب ازدیترویت خطرناک تر و بدتر است .
بسیاری از نقاط شیکاگو، هم اکنون به طور کامل در تصرف گانگسترهاست . امسال ، میزان جرائم خشن به شدت افزایش داشته است و هیچکس هم نمی داند با این موضوع چه کند .
مقاله Usa today با عنوان "قتل در شیکاگو: چه چیزی می تواند از حمام خون جلوگیری کند ؟ گویایی تصویر بسیار وحشتناک و دلهره آور شیکاگو در این روزها  است ".
"یو اس ای تودی می نویسد : این شهر در اختیار گروه های تبهکار است . شهر مادری باراک اوباما با 25 درصد افزایش در قتل ،  یکی از خطرناک ترین شهرهای ایالات متحده آمریکا است ".
اخیراً والتر جاکوبسون گزارشگر CBS با چندتن از اعضای گروه های تبهکاری گفتگویی انجام داده و چند سوال رک و صریح از آنان پرسیده است . جواب آنان سخت تکان دهنده بوده است .یکی از آنها می گوید : "هیچ راه حلی برای خشونت نیست ، کشتار تنها راه حل است . وقتی جاکوبسون از آنها می پرسد چطور زنده می مانند یکی از آنها می گوید : دزدی و قتل ، اینها تنها راه حل زنده ماندن هستند ، اینجا شیکاگو است نه بورنی هیلز!"
اما نقش پلیس این وسط چیست ؟ شما قضاوت کنید ، 200 افسر پلیس واحد مبارزه با گروه های تبهکاری شیکاگو ، چه کاری می توانند با 100 هزار عضو این گروههای  گانگستری بکنند ؟
این یعنی نسبت 500 به 1 ، نکته جالب اینجاست که این گروه ها هر روز بیشتر و بیشتر می شوند .
وضعیت شیکاگو آنقدر وخیم است که سر تیتر روزنامه های سرتاسر آمریکا و حتی جهان است.
مثلاً روزنامه تلگراف (انگلیسی ) در مورد شیکاگو و اتفاقات آن می نویسد :" در این شهر ، خانه به خانه ، جنگ است . هر خیابان مختصات و نقشه عملیاتی خود را دارد. این حرفها را جوانکی که آرم گروه گانگستری را که عضو آن است روی بازوی خود حک کرده می گوید . او خودش را قاتل معرفی می کند" .
او در ادامه می گوید : "همه بلوک ها و ساختمان ها متعلق به یک گروه متفاوت است . همه هم می خواهند پولدار شوند. اما هیچکدام نه امیدی دارند و نه شغلی . ما می خواهیم خشونت ها فروکش کند ، اما چاره ای نیست . شما اگر اسلحه اتان همراهتان نباشد ، در امان نیستید. خیلی از جوانها کشته شده اند ، ما حتی در مراسم تدفین آنها گریه هم نمی کنیم. اینجا هیچکس انتظار ندارد بعد از 21 سالگی زنده بماند ".
وقتی یک جوان 18-19 ساله امیدی به آینده و حتی زندگی بعد از 21 سالگی ندارد ، شما خود به عمق فاجعه پی می برید.
متاسفانه این تازه آغاز راه است .چون هم اکنون 47 میلیون آمریکائی برای گرسنه نخوابیدن به کوپن غذایی دولت نیازمند هستند .  نزدیک به 100 میلیون آمریکائی به نوعی به حداقل یک کمک دولت فدرال محتاج هستند.
اما تصور کنید ، یک روز دولت فدرال مجبور شود برنامه های کمکی خود را تعطیل کند و یا قیمت غذا آنقدر گران شود که دیگر امکان خرید با کوپن غذایی نباشد . آنوقت مردم چه کاری می توانند بکنند ؟
وقتی مردم گرسنه باشند واقعاٌ کارهای خطرناک ودیوانه واری انجام میدهند .
کار به جایی رسیده است که شهردار شهر کاستا مسا پیشنهاد میدهد که مراکزی که به بیخانمانان ، غذای مجانی میدهند را تعطیل کنند . وی می گوید من معتقدم ما باید این غذاخوری ها را تعطیل کنیم . چون تبعات منفی بسیار زیادی دارند .
متاسفانه ما شاهد چنین اتفاقاتی در سرتاسر آمریکا هستیم .راندن افراد بی خانمان از مناطق مختلف و به اصطلاح آبرومند شهر به شکلی روزمره تبدیل شده است . تقریباً در اکثر شهرهای اصلی ، تغذیه بی خانمانان ممنوع شده است .
اما شکم گرسنه قاعده و قانون نمی شناسد . با این کار ، باعث افزایش دزدی های گله ای و دسته جمعی افراد فقیر خواهیم شد و باعث حمله آنها به همسایه های پولدار و مرفه خود خواهیم بود؟
عده ای هم که رابین هود هستند و می گویند از افراد ثروتمند می گیریم و به افراد فقیر می دهیم ، اما عده ای دیگر از مردم معتقدند این اقدامات باعث فروپاشی کشور می شود.
شکی نیست که آمریکا درحال فروپاشی است . چیزهایی که در دیترویت و شیکاگو اتفاق می افتد تنها نمونه هایی نیستند که انسان می بیند . اوضاع از این هم بدتر است.