وی در ادامه افزود:‌ اگر این ارتباطات اجتماعی به سلامتی و درستی انجام پذیرد و فرد در تعاملات با دیگران، کامیاب شود، بطور یقین ساختار شخصیت او، صحیح و اصولی شکل می گیرد و چنانچه در ارتباطات اجتماعی دچار نقصان و نارسایی باشد و یا نگاه دیگران نسبت به او منفی باشد، فرد به آرامی اعتماد به نفس خویش را از دست می دهد و با نگرش منفی به خود تصویر و پندار نادرست و تیره ای از خویش به دست می آورد که این امر بر رفتار، اندیشه و کردار وی تاثیر منفی می گذارد.

این آسیب شناس در ادامه تصریح کرد: چنین شخصیتی خود را به عنوان یک عنصر معیوب اجتماعی می شناسد که در بستر زمان این نگاه منفی تشدید شده و زمینه های انزوای اجتماعی او را فراهم می کند. در این حالت فرد در هر تعاملی با دیگران، خاطره ناگواری در حافظه ی تاریخی اش نقش می بندد، انباشت قضاوتهای منفی از دیگران در خویش، باعث بیگانگی اجتماعی می شود.

وی با بیان اینکه در چنین وضعیتی فرد هیچگونه دلبستگی به جمع پیدا نمی کند و رفتارهای دیگران را هدفمند و بیمار گونه تحلیل می کند و حوزه فردی و انزواگرایی را نسبت به حوزه جمعی ترجیح می دهد اظهار داشت: این حالت نقطه آغازین در جهت حرکت به سمت خودکشی و اقدامات خصمانه و انتصاری علیه خود است. خودکشی اگر چه یک اقدام فردی و تصمیم شخصی است، اما شرایط اجتماعی افراد این چنینی است که آنها را به سمت اتخاذ و اجرای خشونت علیه خود سوق می دهد.

جعفربای در بررسی پیامدهای خودکشی تصریح کرد: بطور طبیعی شنیدن خبر خودکشی، وجدان اجتماعی را به درد می آورد و احساسات جامعه نسبت به این رخداد، تحریک می شود و بصورت نوعی ترحم و هم دردی در جامعه نمود پیدا می کند و گاهی عنصر مشابه به فرد خودکشی کننده، به عنوان یک الگو، سرمشق انسان های ضعیف قرار گرفته و برخی متاسفانه راه و روش او را ادامه می دهند.

این جامعه شناس در واکاوی اقدامات پیشگیرانه و بازدارنده از این پدیده تلخ عنوان کرد: باید پس از انتشار خبر خودکشی تحلیل های دقیق، حقوقی، فقهی، روانشناسی و جامعه شناختی در جامعه تقویت گردد، تا با آگاهی بخشی به جامعه، از آن دسته از افرادی که احتمالاً در شرایط مشابه با تقلید از او، اقدام به حذف فیزیکی خود می کنند، ممانعت به عمل آید.

وی در ادامه افزود: علاوه بر این باید شرایطی در جامعه فراهم شود که قضاوتها و تعاملات اجتماعی با دیگران، توأم با یک نوع نگاه مثبت باشد، به عبارت دیگر، تقویت مثبت اندیشی در روح جمعی جامعه در جوامع مثبت اندیش، انسانها، تصویر مطلوبی از خویش به دست می آورند و زمینه های شکل گیری شخصیت مثبت در آنها به شکل مناسب تری، فراهم می شود، جامعه مثبت اندیش، عناصر مثبت اندیش هم دارد که همان فرد فرد جامعه هستند که جامعه را می سازند و هدایت می کنند.

وی با بیان اینکه این مثبت اندیشی یک سرمایه اجتماعی محسوب می گردد که باعث خودباوری مثبت در عموم جامعه می شود، اظهار داشت: در چنین حالتی فرد خود را در جامعه مفید می پندارد و نقش مثبت خود را در جامعه احساس می نماید و این حس مفید بودن، یک عامل بازدارنده بسیار قوی برای جلوگیری از حذف فیزیکی یا خشونت علیه خود می باشد، با استفاده از این سرمایه اجتماعی، جامعه از یک وفاق و همبستگی مناسبی برخوردار می گردد و به تبع به کاهش ستیز اجتماعی و افزایش نشاط اجتماعی منتهی می گردد که این نشاط اجتماعی، میزان امید به زندگی و پویایی جامعه را به شکل فراینده ای بالا می برد./ز