به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ هدف در آخرین یادداشت خود علت روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان را منتشر کرده است:


چرا روزه می گیریم؟
واجبات الهى، پیرو مصالح و منافعى است كه مكلف با انجام آنها، به آن مصالح و منافع دست مى یابد و زمینه رشد معنوى و كمال او فراهم مى گردد. در این میان بسیارى از مصالح و منافع عبادات بر بندگان مخفى و پوشیده است; از این رو دسترسى به علت اصلى و منحصر به فرد احكام میسر نیست، هر چند با استفاده از آیات و روایات به بعضى از علتها و حكمتهاى احكام به دست مى آید.
بنابراین آنچه در پاسخ پرسش فوق مى توان گفت این است كه:

1 ـ روزه: روح تقوا و پرهیزگارى را در انسان پرورش مى دهد و مایه پاكى درون مى گردد:
"كُتِبَ عَلَیْكُم الصِّیامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقوُنَ"         ([1][1])
«روزه بر شما نوشته شد همان گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بوده اند نوشته شده، تا پرهیزگار شوید.»

2ـ روزه: تحمل گرسنگى و تشنگى زودگذر است و پاداش آن ایمنى از آتش جهنم و برخوردارى از بهشت و نعمت هاى بى انتهاى الهى و سیراب شدن همیشگى مى باشد. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید:
"اِنَّ فِى الْجَنَّةِ باباً یُقالُ لَهُ الرَّیانُ یَدْخُلُ مِنْهُ الصّائِموُنَ یَوْمَ القِیامَةِ"([2][2])
«در بهشت درى است به نام «ریّان» (سیراب شدن) كه فقط روزه داران از آن وارد بهشت مى شوند.»

3ـ روزه: موجب وسعت رزق و رفع فقر و تنگدستى مى شود; چنانكه شخصى خدمت امام كاظم(علیه السلام) شرفیاب شد و عرض كرد: یابن رسول الله فقیر و تنگدست هستم. حضرت فرمود: "صُمْ وَ تَصَدّق" «روزه بگیر و صدقه بده.»([3][3])

4ـ روزه: از نظر بهداشتى مایه صحت و سلامت بدن مى باشد. چنانكه رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید: «صوُمُوا تَصِحّوُا»([4][4]) «روزه بگیرید تا سلامت باشید.» امروزه در طب ثابت شده است كه بسیارى از امراض از قبیل مرض قند، بیمارى هاى پوستى، كلیوى، چربى خون با امساك و روزه درمان مى شود.

5ـ روزه: از بعد اخلاقى، غرایز را تعدیل و روح انسان را شفاف و پاك و اراده او را قوى مى سازد.

6ـ روزه: از بعد اجتماعى موجب توجه و احسان به دیگران مى شود; چه اینكه رنج گرسنگى و تشنگى روزه دار ثروتمند را متوجه مستمندان و نیازمندان مى نماید.

7ـ روزه: موجب مى شود تا روزه دار هنگام ملاقات پروردگار خشنود و خرسند باشد. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:
"لِلصّائمِ فَرحَتانِ، حینَ یُفْطِرُ و حینَ یَلْقى ربَّهُ"([5][5])
«براى شخص روزه دار دو شادى است، یكى هنگامى كه افطار مى كند و دیگرى هنگامى كه پروردگارش را ملاقات كند.»

[1][1]- سوره بقره آیه 184.
[2][2]- صحیح بخارى، كتاب الصوم، باب الریان للصائمین.
[3][3]- وسائل الشیعه، ج 7، ص 298 ـ كتاب الصوم
[4][4]- بحارالانوار، ج 93، ص 255
[5][5] - كنزالعمال، ج 8 ، ص 448 حدیث 23593