دعای روز دوم ماه خدا

اَللّهُمَّ قَرِّبْنى فيهِ اِلى مَرْضاتِكَ وَجَنِّبْنى فيهِ مِنْ سَخَطِكَ وَنَقِماتِكَ وَ

وَفِّقْنى فيهِ لِقِرآئِةِ اياتِكَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ  

................................

خدايا نزديكم كن در اين ماه بسوى موجبات خوشنوديت و دورم ساز در آن از خشم و عذابت

و موفقم دار در اين روز بخواندن آيات قرآنيت به رحمت خود اى مهربانترين مهربانان  

................................

دو روز است كه لب از خوردن فرو بسته‏اى. تلاش كن تا به خشنودى پروردگارت نزدیك تر و از خشم او دور شوى. از مهربان ترین مهربانان توفیق خواندن آیاتش را طلب كن!

بهترین عمل در ماه میهمانی خدا

در ادامه روايت خطبه‌ى شعبانیه پيامبر اعظم (ص) آمده است که اميرالمؤمنين (ع) از پيغمبر سؤال مي فرمایند كه : در اين ماه كدام عمل بافضيلت‌تر است ؟

ایشان در جواب مي فرمايند:

«الورع عن محارم اللَّه».

اجتناب از گناهان و از محارم الهى.

جدای از معرفی بهترین عمل در ماه مبارک رمضان ، درس دیگری که می توانیم از این روایت بیاموزیم ، موقعیت شناسی است ، همان طوری که مولایمان علی (ع) از موقعیتی که پیش آمده بود استفاده نمودند و سؤالی زیبا از پیامبر(ص) نمودند.

برگرفته از خطبه شعبانیه حضرت رسول(ص) +

میهمانان علی (ع)

مردی با پسرش به عنوان مهمان بر علی علیه السلام وارد شدند. علی با اکرام و احترام بسیار آنها را در صدر مجلس نشانید و خودش روبروی آنها نشست. موقع صرف غذا رسید. غذا آوردند و صرف شد. بعد از غذا قنبر، غلام معروف علی، حوله ای و طشتی و ابریقی برای ست شویی آورد. علی آنها را از دست قنبر گرفت و جلو رفت تا دست مهمان را بشوید. مهمان خود را عقب کشید و گفت:

«مگر چنین چیزی ممکن است که من دستهایم را بگیرم و شما بشویید؟»

علی فرمود: «برادر تو، از سر تو است، از تو جدا نیست، می خواهد عهده دار خدمت تو بشود، در عوض خداوند به او پاداش خواهد داد، چرا می خواهی مانع کار ثوابی بشوی؟»

باز هم آن مرد امتناع کرد. آخر علی او را قسم داد که «من می خواهم به شرف خدمت برادر مؤمن نائل گردم، مانع کار من مشو.» مهمان با حالت شرمندگی حاضر شد. علی فرمود:

«خواهش می کنم دست خود را درست و کامل بشویی، همان طوری که اگر قنبر

می خواست دستت را بشوید می شستی، خجالت و تعارف را کنار بگذار.»

همینکه از شستن دست مهمان فارغ شد، به پسر برومند خود محمد بن حنفیه گفت:

«دست پسر را تو بشوی. من که پدر تو هستم دست پدر را شستم و تو دست پسر را بشوی. اگر پدر این پسر در اینجا نمی بود و تنها خود این پسر مهمان ما بود من خودم دستش را می شستم، اما خداوند دوست دارد آنجا که پدر و پسری هر دو حاضرند، بین آنها در احترامات فرق گذاشته شود.» محمد به امر پدر برخاست و دست پسر مهمان را شست. امام عسکری وقتی که این داستان را نقل کرد فرمود: «شیعه حقیقی باید این طور باشد.» 

داستان راستان / جلد دوم / استاد شهید مرتضی مطهری

استفاده از فرصت میهمانی خدا (پای صحبت حضرت آقا)

در همين خطبه‌اى كه اشاره شد(خطبه شعبانیه)، رسول مكرم فرمودند كه «شهر دعيتم فيه الى ضيافة اللَّه»؛ اين يك ماهى است كه شما در اين ماه دعوت شده‌ايد به ميهمانى الهى. خود اين جمله در خور تدبر و تأمل است؛ دعوت به ميهمانى الهى. اجبار نكردند كه همه ‌ى افراد    از اين ميهمانى استفاده كنند؛ نه ، فريضه  قرار داده‌اند؛ اما تحت اختيار خود ماست كه از اين ميهمانى استفاده بكنيم يا نكنيم. بعضى هستند كه در اين ميهمانى عظيم اصلاً فرصت اين را پيدا نمي كنند كه به اين دعوتنامه توجه كنند. غفلت آنها،فرورفتگى آنها در كار ماديت و دنياى مادى به قدرى است كه آمدن و رفتن ماه رمضان را نمي فهمند.مثل همين كه كسى را براى يك ميهمانى بسيار با شكوه و پرخير و بركتى دعوت كنند و او فرصت نكند؛غفلت كند از اينكه كارت دعوت را حتّى نگاه كند. اينها كه دستشان بكلى خالى مي ماند.بعضى مي فهمند اين ميهمانى هست،اما به اين ميهمانى نمي روند. كسانى كه خداى متعال به آنها لطف نكرده است و توفيق نداده كه با اينكه عذرى ندارند ، روزه را نمي گيرند يا از تلاوت قرآن يا از دعاهاى ماه رمضان محروم مي مانند، آنها همين افراد هستند. كسانى هستند كه وارد اين ميهمانى نمي شوند، نمى‌آيند به اين ميهمانى؛ حساب اينها روشن است. جمع كثيرى از مردم مسلمان - امثال ما - وارد اين ميهمانى مي شويم، اما بهره‌ى ما از اين ميهمانى به يك اندازه نيست؛ بعضى‌ها بيشترين بهره را از اين فرصت مي برند.

بیانات در خطبه های نماز جمعه 23 خرداد 86 +

قول امروز من

چیزی که از آن اطلاعی ندارم را مثل مرد می گویم که

"نمی دانم”

و کاری که قادر به انجامش نیستم با شجاعت می گویم که

"نمی توانم”

امام علی (ع) می فرمایند: کسی که از گفتن "نمی دانم” روی گردان است ، به هلاکت و نابودی می رسد.نهج البلاغه / حکمت 85