افزایش بی رویه اعتیاد نوجوانان به قلیان
پارک ها، کافی شاپ ها و پاتوق های دور از چشم نظارت های رسمی و غیر رسمی را کاهش می دهد و با راندن نوجوانان به مکان های حاشیه ای و دور از چشم، احتمال ارتکاب خطا را در آنها می افزاید.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، آمار و ارقام دقیقی از تعداد معتادین کشور
در دست نیست و هر نهاد و ارگانی ، عددی مختص به خود را برای این مسئله
اجتماعی بیان می کند اما آنچه اعجاب برانگیز و در عین حال ترسناک می باشد،
افزایش شمار نوجوان معتادان به سیگار،مواد مخدر و قلیون است. تعداد این
نوجوانان حتی در مراکز ترک اعتیاد دولتی وخصوصی نیز در چند سال اخیر ، با
رشد مواجه بوده است.
در علت یابی مسئله اعتیاد نوجوانان در وهله اول باید به تفاوت نحوه گرایش یافتن نوجوانان طبقات مختلف اجتماعی به اعتیاد توجه کرد چرا که برخلاف این که بسیاری از مردم می پندارند اعتیاد مخصوص طبقات پایین جامعه و افراد فقیر است، طبقات بالا و خانواده های متمکن نیز از این افیون در امان نیستند. با وجود اختلافاتی که در میان این دو طیف وجود دارد، فصل مشترک آنها مفهوم «گروه همالان» می باشد که کلید واژه اساسی دوران نوجوانی محسوب می شود و مورد توجه روانشناسان و جامعه شناسان مختلف است . به دلیل تغییرات رفتاری که با خروج از دوران کودکی در نوجوانان ایجاد می شود و میل و رغبت آنها برای نزدیکی به هم سن و سالان و فاصله گرفتن از والدین، گروه های هم آل مهم ترین ملجا و پناه ایشان برای گذر از بحران نوجوانی است که البته خود گاهی تبدیل به بحرانی برای دوران بزرگسالی می شود و نظارت خانواده و حتی نهادهای نظارت رسمی را می طلبد.
گروه های دوستی دوران نوجوانی و سایر نهادهای جامعه پذیر کننده فرد، تنها ابزارهایی برای انتقال و نهادینه سازی ارزش های مورد دلخواه جامعه نیستند بلکه در یادگیری هنجارهای ضد اجتماعی نیز اثر گذارند و این که به چه میزان فرد تحت تاثیر خرده فرهنگ های این گروه ها قرار گیرد، با سن ، جنسیت، میزان تماسش با گروه و .. در ارتباط است. در میان گروه های همالان نوعی خرده فرهنگ وجود دارد که فرد با پذیرش آن در واقع با عمل به هنجارهای این خرده فرهنگ مورد ستایش گروه قرارمی گیرد. که از قضا در خرده فرهنگ های معارض این موضوع به آفتی برای جامعه تبدیل می شود.
از آنجا اکثر معتادان نوجوان یا والدینی معتاد دارند و یا در عضویت گروه های دوستی اعتیاد خیز هستند - گروه هایی که عموما با محوریت مدارس و مناطق مسکونی شکل می گیرند- تدبیری اساسی برای سرو سامان دادن به اوضاع نوجوانان ضروری است. به نظر می رسد گام ابتدایی آن آگاه سازی والدین، آموزگاران و مربیان تربیتی و نیز خود نوجوانان از خطرات و دام های ساقیان مرگ می باشد و در مرحله بعد حذف گره های کور محلات و نقاط تفریحی نوجوانان. مکان هایی مثل پارک ها، کافی شاپ ها و پاتوق های دور از چشم که نظارت های رسمی و غیر رسمی را کاهش می دهد و با راندن همالان به مکان های حاشیه ای و دور از چشم، احتمال ارتکاب خطا را در آنها بالا می برد.
در علت یابی مسئله اعتیاد نوجوانان در وهله اول باید به تفاوت نحوه گرایش یافتن نوجوانان طبقات مختلف اجتماعی به اعتیاد توجه کرد چرا که برخلاف این که بسیاری از مردم می پندارند اعتیاد مخصوص طبقات پایین جامعه و افراد فقیر است، طبقات بالا و خانواده های متمکن نیز از این افیون در امان نیستند. با وجود اختلافاتی که در میان این دو طیف وجود دارد، فصل مشترک آنها مفهوم «گروه همالان» می باشد که کلید واژه اساسی دوران نوجوانی محسوب می شود و مورد توجه روانشناسان و جامعه شناسان مختلف است . به دلیل تغییرات رفتاری که با خروج از دوران کودکی در نوجوانان ایجاد می شود و میل و رغبت آنها برای نزدیکی به هم سن و سالان و فاصله گرفتن از والدین، گروه های هم آل مهم ترین ملجا و پناه ایشان برای گذر از بحران نوجوانی است که البته خود گاهی تبدیل به بحرانی برای دوران بزرگسالی می شود و نظارت خانواده و حتی نهادهای نظارت رسمی را می طلبد.
گروه های دوستی دوران نوجوانی و سایر نهادهای جامعه پذیر کننده فرد، تنها ابزارهایی برای انتقال و نهادینه سازی ارزش های مورد دلخواه جامعه نیستند بلکه در یادگیری هنجارهای ضد اجتماعی نیز اثر گذارند و این که به چه میزان فرد تحت تاثیر خرده فرهنگ های این گروه ها قرار گیرد، با سن ، جنسیت، میزان تماسش با گروه و .. در ارتباط است. در میان گروه های همالان نوعی خرده فرهنگ وجود دارد که فرد با پذیرش آن در واقع با عمل به هنجارهای این خرده فرهنگ مورد ستایش گروه قرارمی گیرد. که از قضا در خرده فرهنگ های معارض این موضوع به آفتی برای جامعه تبدیل می شود.
از آنجا اکثر معتادان نوجوان یا والدینی معتاد دارند و یا در عضویت گروه های دوستی اعتیاد خیز هستند - گروه هایی که عموما با محوریت مدارس و مناطق مسکونی شکل می گیرند- تدبیری اساسی برای سرو سامان دادن به اوضاع نوجوانان ضروری است. به نظر می رسد گام ابتدایی آن آگاه سازی والدین، آموزگاران و مربیان تربیتی و نیز خود نوجوانان از خطرات و دام های ساقیان مرگ می باشد و در مرحله بعد حذف گره های کور محلات و نقاط تفریحی نوجوانان. مکان هایی مثل پارک ها، کافی شاپ ها و پاتوق های دور از چشم که نظارت های رسمی و غیر رسمی را کاهش می دهد و با راندن همالان به مکان های حاشیه ای و دور از چشم، احتمال ارتکاب خطا را در آنها بالا می برد.
