نيك آهنگ كوثر كاريكاتوريست ضد انقلاب در این خصوص نوشت: راستي 25 خرداد، سومين سالگرد تجمع بود و بسياري از كساني كه در 25 خرداد 88 به ميدان آزادي رفتند، راي نداده بودند! دوستاني داشتم كه رأي ندادند اما شعار «راي من كو» را همگام با بقيه سر دادند ! اما امروز در ميانه تماشاي بازي فوتبال، با دوستانم در داخل چت مي كردم كساني كه سرشان را مي زدي، ته شان را مي زدي حاضر نبودند در چنين مواقعي خانه بمانند و مثل خيلي ها فقط در فيسبوك «لايك» بزنند و يا در بالاترين «مثبت» و «منفي» بدهند و فعال واقعي بودند، اين بار ترجيح دادند از سر جاي شان تكان نخورند!

وی ادامه داد: " دو سال پیش که کارتون "بیانیه شماره ۳۰۰ میرحسین" را کشیده بودم و جو بسیار سنگینی علیه من درست شد که نه تنها کارتونم که خودم هم در معرض سانسور قرار گرفته بودم، یک سوال بیشتر در ذهن نداشتم، آن هم اینکه آیا با این روش می‌توان از پس حاکمیت برآمد؟ دو سال پیش دعوت به حضور در راهپیمایی اعتراضی از سوی رهبران جنبش پس گرفته شد، خیلی‌ها دل‌خور شدند... اما امروز شورای هماهنگی به نیابت از رهبری جنبش درخواست حضور در راهپیمایی سکوت می‌کند، کسی هم نمی‌رود...کک هیچ کس هم قاعدتا نمی‌گزد

نیک آهنگ در ادامه نوشت :" نمی‌توان گفت که هیچ‌کدام از ما در پیش‌بینی‌های‌مان اشتباه نکرده‌ایم، همه ما در کارنامه‌های‌مان خطاهای بسیاری به ثبت رسانده‌ایم. اما خطا داریم تا خطا...به نظر من، کارنامه شورای هماهنگی پر از خطاهایی است که دیگر بحث جبران خطاها هم عملا شوخی است... آیا واقعا اعضای یک شورا که می‌دانند مردم حاضر نیستند به دعوت‌شان از خانه بیرون بیایند و ریسک کنند، چرا باید بیانیه‌ای بدهند که همان یک دهم اعتباری که برای‌شان باقی مانده بود هم محو شود؟ "

اما کاربران شبکه ضد انقلابی بالاترین نیز که از این سردرگمی بسیار عصبانی بودند با پریشانی و عصبانیت از این حرکت نافرجام این گونه عکس العمل نشان داده بودند:

- امروز ۲۵ خردادِ ۹۱ را روزِ مرگِ "شورای هماهنگی راه سبز امید" بدانید. شورایِ نامرئی که اثری از میرحسین در آن نیست ... شورایی که امروز ۲۵ خردادِ ۹۱ رسما حکم مرگش امضاء شد چون سبزها که هیچ، ماموران بسیج هم خودشان را اذیت نکردند و بیرون نیامدند و برایشان تره هم خرد نکردند !

- پرونده شورای هماهنگی راه سبز امید بسته شد ، ۲۵ خرداد ۱۳۹۱ سومین سالگرد ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ درست مثل همان روزیک نقطه عطف به شمار می آید.دراین روز به خصوص حتی یک نفر هم از میان افراد جامعه واقعی علیرغم هواداران اصلاح طلب درفضای مجازی به خیابانها نیامد. حتی یک گزارش هم از کوچکترین درگیری بین معترضان ونیروهای انتظامی منتشر نشد. به نحو عجیبی ۲۵ خرداد ۱۳۹۱ روز آرامی بود. چرا ؟ چون به نظر من پرونده شورای هماهنگی راه سبز امید بسته شده است. درواقع عدم استقبال از فراخوان این شورا با این سکوت سنگین و پرسش انگیز نشانده این مطلب است که جریان اصلاح طلب فقط درفضای مجازی و تلویزیونهای خارج ازکشور وجود دارد و درجامعه واقعی مرده است. جریان اصلاح طلب با شعارهای مردم فریب و دهان پرکن دیگر نمی تواند مانند گذشته یارگیری کند چون مردم ناراضی ترجیح می دهند درخانه بمانند و مسابقه فوتبال نگاه کنند ولی با طناب اصلاح طلبان متوهم فضای مجازی داخل چاه نروند.

کاربران سایت ضد انقلابی آزادگی نیز نوشتند :

- دریغ ... دریغ از سرسوزنی عقل و تدبیر. دریغ از یک جو از خود گذشتگی . صد افسوس... از اینهمه انحصارطلبی و خودبزرگ بینی... حاصل کار شورای هماهنگی راه سبز امید چه بود؟ کاشتن تخم اختلاف و نفاق و بدبینی در جنبش

- هیچی! شاید بهتر باشه بگیم بی تفاوتی کامل مردم!

پايگاه اينترنتي ميهن از وب سایت های متعلق به ضد انقلابیون نيز با حمله به شوراي هماهنگي سبز نوشت: دعوت نامه فراخوان تجمع را چه كسي فرستاده است؟ آيا چنين دعوتي تاثيرگذاري دارد؟ آيا آنها مقبوليت و صلاحيت دارند؟ آنها چنين آمادگي و صلاحيتي را ندارند و به همين دليل، اعتبار شان افول كرده است. اكنون واقعا معلوم نيست كه چه كسي و كدام فرد يا نهاد معتبر كارت دعوت فرستاده بود؟

نكته جالب اينكه شورای هماهنگی راه سبز امید ( نا امید) و رسانه هاي وابسته به آن سعي كردند پيامد فراخوان خود را با كمترين بحث و خبر به حاشيه بيندازند و اصطلاحاً سانسور كنند.

سايت جرس در نوشته اي چند سطري اعلام كرد «بنابر گزارش ها تحرك محسوسي در مراكز عمومي و پارك ها و ميادين مشاهده نشده است. برخي پارك ها شلوغ به نظر مي رسيد اما ناظران آن را وضعيت طبيعي پنج شنبه ها مي دانند و برخي ديگر معنادار تلقي مي كنند(؟!) همچنين حضور پليس در پارك ها محسوس نبود.