جغرافیاهند، بخش بزرگ جنوب آسیا
و شبه
قاره هند را به خود اختصاص داده‌است. این کشور با پاکستان، بنگلادش، نپال، بوتان، چین و برمه هم مرز است. جغرافیای
هند به طور کلی به سه بخش تقسیم می‌شود: فلات بلند هیمالیا، جلگه گنگ و شبه جزیره
جنوب هند که مناطق مختلف کوهستانی، دره رود خانه‌ای، کویر، دشت و جنگل را در بر
می‌گیرد. پائین‌ترین سطح هند، در اقیانوس هند، با ارتفاع صفر و بلندترین نقطه این
کشور، قله کانچنجونگا،
با ارتفاع ۸۵۶۸ متر در هیمالیا قرار دارد که سومین قله مرتفع جهان است.
جفرافیای هند بسیار متنوع است و کوه، بیابان، دشت،
تپه و فلات را شامل
می‌شود. آب و هوای این کشور از حاره‌ای
در جنوب تا آب
و هوای معتدل در شمال متغیر است. مساحت ناحیهِ قابل کشت هند ۱٫۲۶۹٫۲۱۹ کیلومتر
مربع (۷۸/۵۶٪ کل مساحت کشور) است که به دلیل رشد سوی جمعیت ر و افزایش شهرنشینی رو به
کاهش است.
سطح نواحی پوشیده از آب در هند معادل ۳۱۴٫۴۰۰ کیلومتر مربع است و میانگین باران این
کشور ۱٫۱۰۰ میلیمتر در سال است. بیش از ۹۲ درصد استفاده آب در هند برای مصارف آب‌رسانی
است که در سال ۱۹۷۴ حدود ۳۸۰ کیلومتر مربع بود و بر اساس پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۲۵
به سقف ۱٫۰۵۰ کیلومتر مربع می‌رسد که برابر با مصارف صنعتی و خانگی است. منابع آبی
هند شامل رودخانه‌ها، کانال‌ها، آبگیرها، دریاچه‌ها و سواحل غربی و شرقی اقیانوس
هند و سایر خلیج‌ها و
خلیج
کوچک برای بیش از ۶ میلیون نفر در بخش ماهیگیری
اشتغال ایجاد کرده‌اند. هند ششمین کشور تولیدکنندهِ ماهی در سطح جهان و دومین
تولیدکنندهِ ماهی بومی در سطح جهان است.
معبد الورا در ایالت ماهاراشتارا رودخانه‌های طویل هند، شامل: براهماپوترا
و ایندوس ۲۹۰۰ کیلومتر، گنگ۲۵۰۰ کیلومتر،
گوداواری
۱۴۷۰ کیلومتر، یامونا ۱۳۷۰ کیلومتر، نارمادا
۱۳۰۰ کیلومتر و کریشنا
۱۲۹۰ کیلومتر هستند. هند از آب و هوایی بسیار متنوع بهره می‌برد، از شمال به
رشته‌کوه‌های هیمالیا ختم می‌شود و
رودخانه‌های متعددی که از این بلندی‌ها سرچشمه می‌گیرند هوایی بارانی و خاکی بارآور
را به نواحی شمالی هند می‌بخشند. رودهای گنگ و براهماپوترا
مهم‌ترین این رودخانه‌ها هستند که هر دو به خلیج
بنگال سرازیر می‌شوند. هندوها همچنین رود گنگ را مقدس می‌دانند.
هند از زیست جانوری بسیار متنوعی بهره می‌برد، منطقه حفاظت شده‌ای به وسعت ۱۴۱۲
کیلومتر مربع در استان گجرات تنها پناهگاه باقیمانده
حدود ۳۰۰ شیر
آسیایی است. هند زیستگاه بسیاری از پستانداران بزرگ مانند فیل آسیایی، کرگدن تک شاخ و ببر میباشد. بیش از ۲۰۰۰ گونه پرنده و سه نوع تمساح در این کشور زندگی می‌کنند.
جزيره اليفانتا (جزیره فیل‌ها) منابع اصلی مواد
معدنی هند شامل زغال‌سنگ
(از لحاظ میزان ذخایر در رده چهارم جهان قرار دارد) آهن، منگنز، میکا، بوکسیت،
تیتانیوم، کرومیت، گاز طبیعی، الماس، نفت خام،
سنگ
آهک، توریوم (بیشترین در جهان در
سواحل ایالت کرالا) میباشد. ذخایر نفت هند که در ساحل بمبئی درماهاراشترا،
گجرات و در شرق آسام وجود دارند، بیش از ۲۵٪
از نیازهای داخل را برطرف می‌کنند.
تاج‌محل در اگراآب و
هوا
آب و هوای هند دارای تنوع بسیار قابل توجهی است و از کوهستان‌های همیشه پوشیده از
برف هیمالیا تا منطقه حاره و گرمسیری میانه و جنوب و کویر خشک غرب این کشور را دربر
می‌گیرد.
چهار فصل هند شامل: سرد وخشک از ماه دسامبر تا فوریه، گرم و خشک از
ماه مارس تا مه، فصل بارش از ماه ژوئن تا سپتامبر و معتدل در ماههای
اکتبر و نوامبر است. به طور میانگین ۱۰۰۰ تا۱۵۰۰ میلمتر باران در سال، تقریباً
سراسر هند را دربر می‌گیرد که این مقدار به ۲۵۰۰ میلیمتر در سواحل و ناحیه شمال
شرقی هند می‌رسد. میانگین بارندگی سالانه در بنگال
غربی به بیش از ۱۱هزار میلیمتر در سال می‌رسد. این کشور دارای آب و هوای بسیار
متنوعی میباشد.
مردمهند دومین کشور پرجمعیت دنیا است و نزدیک به یک ششم جمعیت جهان را در خود جای داده‌است، تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی به این کشور چشم اندازی شگرف از همزیستی مسالمت
آمیز میان اعتقادات گوناگون بخشیده‌است.
نژاد مردم هند، شامل: ۷۲ ٪ هندوآریائی،
۲۵ ٪ دراویدی و ۳ ٪ نژاد
زرد است که این نژادها بر اساس شرایط مکانی، فرهنگی و دینی نیز دارای تقسیمات خاص
خود هستند.
۶۱% مردم هند باسواد هستند که این آمار در مردان ۷۳.۴% و در زنان ۴۷.۸% میباشد.
زبان
طبق آمار رسمی دولت در سال ۲۰۰۱، در سرزمین هندوستان ۲۹ زبان دارای گویشور بالای یک
میلیون نفر است و ۱۲۲ زبان دیگر دارای گویشورانی بیش از ده هزار نفر هستند. تعداد
گویش‌ها، لهجه‌ها و زبان‌هایی که روزانه در این کشور مکالمه می‌شود بسیار بیشتر
است. در حالی که زبان‌های هندی و انگلیسی ارتباطات رسمی و امور دولتی را برعهده
دارند، هر ایالت دارای زبان‌های رسمی و ملی ویژه خود است برای نمونه زبان رسمی
ایالت دهلی یا ناحیه ملی پایتخت به ترتیب انگلیسی، اردو و هندی است.
در قانون
اساسی هند، زبان هندی
(از شاخه زبان‌های هند و ایرانی یا هندو
اروپایی) زبان رسمی سراسر کشور اعلام شده‌است. افزون برآن در سال ۲۰۰۵
زبان‌هایی که به‌عنوان زبان‌های رسمی در ایالت‌های هند شناخته شده‌اند به ۲۲ زبان
رسید که عبارتند از: هندی، اردو، آسامی، اوریا،
بنگالی، بودو، پنجابی، تلوگو، تامیلی،
دوگری،
سانتالی،
سانسکریت، سندی،
گجراتی،
کنکانی،
کشمیری، کانادا،
مالایالم، میتی،
مایتیلی،
مراتی و نپالی
نیز به رسمیت شناخته شده‌اند. این
زبان‌ها به دو شاخه اصلی دراویدی (۲۲٪) که
بیشتر در جنوب هند تکلم می‌شوند و هندو
اروپایی(۷۰٪) تقسیم می‌شوند در
هند ۴۲۸ زبان وجود دارد که ۴۱۵ زبان زنده هستند و کاربرد دارند و ۱۳ زبان امروزه
منسوخ شده‌است.
زبان‌های سانسکریت و تامیل زبان‌های اصلی و سنتی هند شناخته می‌شوند و در طول تاریخ
طولانی این سرزمین در تغییر و تحول زبان‌های رایج در این منطقه زبان‌های فارسی و انگلیسی
نقش مهمی بر عهده داشته‌اند. سالیان دراز حکومت استعماری بریتانیا بر شبه
قاره هند و انجام بخش عمده‌ای از امور اداری به زبان انگلیسی موجب شده این
زبان، زبان دوم بسیاری از مردم هند باشد.
زبان
فارسی در هند
زبان
فارسی پیش از آنکه هندوستان مستعمره انگلستان شود، دومین زبان رسمی این کشور و
زبان فرهنگی و علمی به‌شمار می‌رفت. اما پس از استعمار، انگلیسی‌ها در سال ۱۸۳۲
انگلیسی به تدریج جایگزین فارسی شد. زبان فارسی در دورهٔ غزنویان به هند راه یافت
در آن دوره پارسی، زبان ادبیات، شعر، فرهنگ و دانش بود. با تأسیس امپراتوری گورکانی
به اوج پیشرفت خود در هند رسید و زبان رسمی هندوستان شد.
زبان فارسی هندوستان شاعران بزرگی همچون بیدل
دهلوی، و امیر
خسرو دهلوی و دستگاه شعری سبک هندی را در خود
پروراند. از دیگر شاعران نامدار فارسی زبان شبه قاره هندوستان، می‌توان از اقبال
لاهوری نام برد.
زبان فارسی هشت قرن پیش وارد هند شد، ۷۰۰ سال بر تارک اندیشه، روابط، سیاست، اقتصاد
و فرهنگ مردم هند حاکمیت داشت. به گونه‌ای که کلیه آثار مهم فرهنگی، مذهبی، سیاسی،
ادبی، مکاتبات، اسناد شخصی ودولتی و احکام قضایی هند به زبان فارسی نوشته می‌شد.
لازم به ذکر است که هم‌اکنون در دانشگاه‌ها و کالج‌های هند بیش از پنجاه بخش زبان
فارسی به‌فعالیت اشتغال دارند و بیش از یکصد مدرسه و دبیرستان فعالانه به تدریس
زبان فارسی می‌پردازند.
زبان فارسی از آن رو که قرن‌ها زبان
رسمی دربار گورکانیان
هند بود، تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر زبان‌های رایج در شبه قاره هندوستان به‌ویژه
بر زبان اردو
داشته‌است.
ادیانهند معجونی از ادیان مختلف و فرقه‌های مذهبی گوناگون است که اغلب آنها از هندوگرایی،
اسلام و بوداگرایی
نشات گرفته‌اند.
پایانه
چاتراپاتی شیواجی در بمبئی حدود ۸۰٫۵٪ مردم هند پیرو آئین‌های هندو و حدود ۱۳٫۴٪ مسلمان هستند. هند
همچنین بیش از ۲٫۳٪ مسیحی
و ۱٫۹٪ سیک
دارد. هند اگرچه زادگاه آئین بودا بوده، اما جمعیت بودائیان هند در حال حاضر
تنها حدود ۰٫۸٪ برآورد می‌شود. علاوه‌بر آن پیروان آیین جینیسم۰٫۸٪ و
مجموع پیروان دین زرتشتی، یهودی، بهایی و بقیه مذاهب
۰٫۴٪ میباشد. با این وجود هند بزرگترین اجتماع
فرقه احمدیه و مذاهب ایرانی بهائی و زرتشتی در
سراسر جهان است. مسلمانان بیشتر در دهلی، بنگال
غربی و نواحی شمال غربی کشور زندگی می‌کنند و در کشمیر بیشتر جمعیت را تشکیل
داده‌اند. به این ترتیب هند پس از اندونزی و پاکستان پرشمارترین
جمعیت مسلمان جهان را داراست.
زرتشتیان، ازمهمترین اقلیت‌های دینی هند هستند که به پارسی
معروفند و طی بیش از پنج سده اولیه حمله اعراب به ایران، از ایران به هند مهاجرت
کرده‌اند و بیشتر در مناطق مختلف گجرات و مهاراشترا
به مرکزیت بمبئی
اقامت دارند. اگر چه جمعیت آنان کمتر از۲۰۰ هزار نفر است، اما نزدیک به ۱۷ ٪ اقتصاد
هند را در دست دارند. شرکت‌های بزرگی مانند: «تاتا» و «گودریج»،
متعلق به زرتشتیان است. گروه دیگری از اقلیت‌های کم جمعیت بهراها
هستند که قدرت اقتصادی مهمی در هند دارند. صاحب شرکت معروف «ویپرو»
که جزو ثروتمندترین افراد جهان میباشد، از این فرقه‌است.
تاریخ پیشینه حضور انسان در شبه قاره هند به دویست تا چهارصد هزار سال می‌رسد. اما اولین
تمدن به معنای واقعی در این سرزمین، تمدن حوزه رود سند
با قدمت نزدیک به سه هزار سال است که با تمدن شهر سوخته در
ایران همزمان بوده و با آن مراودات نزدیک داشته‌است و تقریباً پس از ورود آریائی‌ها بین سالهای ۲۰۰۰
تا ۱۸۰۰ پیش از میلاد، هر دو از بین رفته‌اند.
ورود آریائی‌ها
به هند در فرهنگ، دین و ادبیات و نظام اجتماعی این سرزمین بسیار تأثیرگذار
بوده‌است.از جمله می‌توان به شکل‌گیری زبان سانسکریت،
تدوین متون مقدس هندو و پیدایش سیستم طبقاتی جامعه هند
اشاره نمود.
اولین امپراتوری در هند با حکومت دودمان موریا بین سالهای ۳۲۶ تا ۲۰۰ پیش
از میلاد شکل گرفت. قدرتمندترین حاکم تاریخ هند تا قبل از گورکانیان، آشوکای بزرگ نام دارد
که سومین شاه این سلسله‌است. وی در تمام جنبه‌های هنری و اجتماعی و سیستم اداری از
هخامنشیان
ایران الهام می‌گرفت. آثار بسیار مهم حجاری این دوره مانند پیکره چهار شیر (نماد
ملی هند) بسیار تحت تاثیر حجاری تخت جمشید
است.
دومین سلسله قدرتمند به نام گوپتا
از سال ۳۲۰ تا ۵۵۰ میلادی در شمال هند حاکمیت داشته و پس از گوپتاها تا قرن سیزده
میلادی حکومت‌های زیادی در شمال هند با درگیری، شکست و پیروزی یکی پس از دیگری
برروی کار آمدند. باتوجه به عدم قدرتمندی این حکومت‌ها، جنوب هند امنیت وآرامش
بیشتری نسبت به شمال داشت و سرگرم تعامل و تجارت با اعراب مسلمان و منطقه جنوب آسیا
بود و نقش مهمی در روابط خاور
میانه با خاور دور ایفا
می‌کرد.
اولین تماس اسلام با آسیای جنوبی، سال هفتصد و یازده میلادی است که مسلمانان تا
کناره رود سند که هم اکنون در پاکستان است پیش آمدند. در قرن دهم میلادی سلطان
محمود غزنوی منطقه پنجاب را تصرف کرد و بارها به
شمال هند حمله کرد. تا قرن سیزدهم تاخت و تازهای زیادی از سوی ایران و آسیای
مرکزی به هند صورت می‌گرفت، اما چندان ماندگار نبودند، تا اینکه در این زمان
مسلمانان، شهر دهلی را تصرف کردند و اولین حکومت مسلمانان، به نام دوران سلطنت یا
غلامان مسلمان را بنیان گذاشتند واسلام رسماً بر هند حاکم شد.
در سال ۱۵۲۶ «بابُر» از
نوادگان تیمور بر
هند تسلط یافت و سلسله گورکانیان
یا امپراتوری مغولی هند را بنیان گذاشت. این سلسله از ۱۵۲۶ میلادی تا ۱۸۵۷ میلادی
در بخش بزرگی از شبه
قاره هند فرمانروایی کرد. حکمرانان این سلسله به تدریج تمامی شبه قاره را تحت
فرمان گرفتند. اکبرشاه امپراتور
بزرگ این سلسله که سیاست مدارا با غیرمسلمانان هندی را درپیش گرفت را بزرگترین و
مقتدرترین پادشاه هند می‌دانند. اما پس از مدتی بخش‌هایی از جنوب هند از اختیار
آنان خارج شد. این دودمان آخرین دوران طلایی امپراتوری‌های
اسلامی به شمار می‌رود و در نیمه سده ۱۷ میلادی و در زمان شاه جهان بزرگترین
و ثروتمندترین امپراتوری جهان بود. در سال ۱۷۳۹ میلادی با حمله نادرشاه
افشار به هندوستان مقدمات انقراض این امپراتوری فراهم شد و در سال ۱۸۵۷ پس از
سال‌ها نبرد سرانجام کمپانی
هند شرقی توانست این امپراتوری را منقرض کرده و سرزمین‌های آنرا تصرف کند.
در سال ۱۵۱۰ میلادی پرتغالی‌ها به عنوان اولین
مهاجمان اروپایی
در گوا مستقر شدند. هنگامی که
طوایف «مراتی» و «سیک» علیه حکومت پادشاهان گورکانی
قیام کردند، بریتانیایی‌ها
و فرانسوی‌ها در قرن ۱۸
مناطقی برای خود از هند جدا کردند و بنیاد حکومت بریتانیای
کبیر در هند استوار گردید.
دولت بریتانیا بر
اثر شورش‌های
سال ۱۸۵۷ میلادی در هند، کمپانی
هند شرقی بریتانیا را که گردانندهٔ هند بود منحل کرد و به این سرزمین خودمختاری
داده شد. و در سالهای ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۵، دولت بریتانیا ناچار
شد که ادارهٔ بعضی از امور کشور را به مردم هند واگذار نماید. در این هنگام رهبر
بزرگ جنبش
استقلال هند، ماهاتما
گاندی قیام کرد و علیه استبداد بریتانیا به
مبارزه پرداخت.
سپس اختلاف شدیدی در بین سران هند و سران مسلمانان هند که رهبر آنها محمدعلی
جناح بود بوجود آمد. قصد مسلمانان این بود که کشوری مرکب از مناطق مسلمان هند
تشکیل دهند. در آن هنگام بریتانیا قوانینی وضع نمود که به‌موجب آن به هند و سیلان و پاکستان استقلال داده
شد. در ماه اوت ۱۹۴۷ م. آخرین سرباز بریتانیایی خاک
هند را ترک گفت، و در تاریخ ژانویهٔ ۱۹۵۰ هند حکومت جمهوری مستقل خود را اعلام نمود
و به عضویت اتحادیه
کشورهای مشترک المنافع بریتانیا درآمد. اختلافات مرزی دولت هند با پاکستان در
منطقهٔ کشمیر هنوز
برطرف نشده‌است.
سیاستحکومت هند را بزرگترین دموکراسی جهان
می‌نامند. استقلال هند (که در آن هنگام
پاکستان، بنگلادش و نپال را هم دربر می‌گرفت.)
در ۱۵ اوت ۱۹۴۷
(۲۳
مرداد ۱۳۲۶) اعلام
شد. جواهر
لعل نهرو که «پاندیت» به معنی «معلم» خوانده می‌شد و یکی از بزرگترین رهبران
جنبش
استقلال هند از کنگره
ملی هند بود به عنوان اولین نخست‌وزیر
هند انتخاب شد.
قانون
اساسی هند در سال ۱۹۴۹ به تصویب رسید و از ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ به اجرا درآمد که از
آن هنگام تاکنون بدون تغییر اساسی با موفقیت اجرا شده‌است. این قانون به دولت‌های ایالتی
اختیارات گسترده‌ای اعطا کرده‌است. در نظام سیاسی هند، نخست وزیر
بالاترین مقام اجرایی کشور است و رئیس
جمهور مقامی تشریفاتی است که معمولاً از میان چهره‌های دارای محبوبیت گسترده در
سراسر کشور انتخاب
می‌شود.
حزبی که اکثریت آرا را در انتخابات به دست آورد، نخست وزیر را تعیین می‌کند و با
احزاب ائتلافی هیئت دولت را تشکیل می‌دهد. رئیس جمهور از جمعبندی آراء نمایندگان
مجالس مرکزی و ایالتی از میان کاندیداهای احزاب تعیین می‌گردد. کمیسیون انتخابات
این کشور یک نهاد مستقل دولتی است که اختیار کامل در تشخیص شرایط برگزاری و نظارت
کامل بر برگزاری انتخابات را دارد. حداقل سن قانونی رای دهندگان ۱۸ سال است.
قوه مقننه هند
دربرگیرنده دو مجلس با نام‌های لوک سابا (مجلس
عوام) و راجیاسابا
(مجلس سنا) ست. نمایندگان راجیا سابا ۲۵۰ نفرند که ۱۲ تن را رئیس
جمهور و بقیه را نمایندگان مجالس ایالتی برمی‌گزیند. سناتورها باید در زمینه ادبیات، علم، هنر و مسائل اجتماعی متخصص باشند. همچنین
ریاست جلسات این مجلس با معاون رئیس
جمهور است. لوک سابا ۵۴۵ نماینده دارد که ۵۳۰ تن با رای مستقیم شهروندان و ۱۳
تن از ۷ فرمانداری کل انتخاب می‌شوند، ۲ نفر را نیز رئیس جمهور از میان بریتانیایی‌های
هندی تبار برمی‌گزیند. نخست وزیر از
سوی حزب حاکم در مجلس لوک سابا
معرفی می‌شود.
اولین انتخابات
سراسری هند در ۱۹۵۲ برگزارشد. از آن زمان تا سال ۱۹۶۷ حزب کنگره
پیوسته بیش از ۷۳٪ کرسی‌های لوک سابا را در اختیار داشت، اما پس از آن احزاب دیگر
به ویژه حزب ناسیونالیست بهاراتیا
جاناتا و احزاب ایالتی رشد چشمگیری را در محبوبیت خود شاهد بوده‌اند.
تنها یک بار وقفه‌ای در روند دمکراسی این کشور
ایجاد شد، آن هم در اواخر دهه ۱۹۷۰ که درگیری‌های داخلی منجر به اعلام حالت
فوق‌العاده از سوی ایندیرا
گاندی و در نهایت سرنگونی دولت وی توسطارتش شد. گفتنی است یکی از مهم‌ترین
عوامل نارضایتی از ایندیرا
گاندی برنامه‌های او برای ترویج تنظیم
خانواده به منظور کاهش رشد سرسام‌آور جمعیت بود.
احزاب مهمبیش از ۷۰۰ حزب سیاسی در هند
وجود دارد که به سه گروه ملی، منطقه‌ای (ایالتی) و محلی تقسیم می‌شوند. از میان
آنها حزب کنگره،
حزب بهاراتیا
جاناتا (BJP) و حزب کمونیست
مارکسیست هند (CPI-M)، از بزرگترین احزاب به‌شمار می‌روند.
حزب کنگره ملی هند (INC) در سال ۱۸۸۵ تأسیس شد و در سال ۱۹۱۴ با ورود مهاتما گاندی
به این حزب دوره جدیدی در فعالیتهای آن آغاز گردید. گاندی با رهبری حزب کنگره
پرچمدار نهضت استقلال هند شد و در اثر مبارزات این حزب، سرانجام هند در سال ۱۹۴۷ به
استقلال رسید. حکومت هند پس از استقلال، بیش از چهار دهه در دست حزب کنگره قرار
داشت.
حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) که در سال ۱۹۸۰ تأسیس شد، طی ۲۰ سال به تدریج از قدرت
چشمگیری برخوردار گردید. پس از واقعه تخریب مسجد
بابری، این حزب توانست طی سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ قدرت را در دست داشته باشد. این
حزب اگرچه مجدداً قدرت را به حزب کنگره واگذار کرد، ولی همچنان به عنوان یک رقیب
جدی برای حزب کنگره باقی ماند.
هند یک جمهوری فدرال است که از زمان استقلال، دولتی مردم‌سالار داشته‌است. سیاست
هند در قبضهٔ میانه-چپ‌روها، کنگره ملی هند (INC)، راستی‌ها، حزب(Bharatiya Janata
(BJP، چپی‌ها، حزب کمونیست هند (CPI)، حزب کمونیست هند (مارکسیست) و تعدادی حزب
منطقه‌ای که یا میانه-راست و یا میانه-چپ هستند. با وجود طیف سیاسی گسترده و مختلف
این احزاب، لزوم تشکیل دولت ائتلافی برای ایجاد حکومت، افزایش افراد طبقهِ اجتماعی
متوسط که خواستار لیبرال شدن وکنترل کسری
سالانه به‌ویژه در سطوح دولتی هستند، به‌این معنا است که تمامی احزاب سیاسی
دیدی متعادل نسبت به اصلاحات اقتصادی دارند.
نظام قضاییهند به تبعیت از حقوق انگلستان از نظام حقوقی کامن لا پیروی می‌کند.
تشکیلات قضائی این کشور نیز با وجود پذیرش فدرالیسم در قانون
اساسی بسیار منسجم است و تمایل زیادی به یکپارچگی دارد. سلسله مراتب دادگاه‌ها
دراین کشور به این صورت است:
دیوان عالی (Supreme Court of India) دادگاه عالی ایالتی(The High Court) دادگاه تالی (Subordinate court) دادگاه‌های تالی دارای شعب کیفری و حقوقی می‌باشند و در سطح شهرها فعالیت می‌کنند
البته در روستاها خانه‌های انصاف (پنجایات) نیز وجود دارد که معتمدین محلی به حل
اختلاف از طریق کدخدامنشی مبادرت می‌کنند.
دیوان
عالی هند از یک رئیس و ۲۵ قاضی عضو تشکیل می‌شود که توسط رئیس
جمهور پس از مشورت با رئیس دیوان و وزرای کابینه انتخاب می‌شوند،
رئیس دیوان نیز از سوی رئیس جمهور با مشورت قضات دیوان ودادگاه‌های عالی ایالتی
تعیین می‌شود. دیوان عالی این کشور از لحاظ گستردگی اختیارات در موقعیت کم‌نظیری
قرار دارد، این دیوان نقش نگهبان قانون
اساسی را ایفا می‌کند و توان لغو قوانین مجلس فدرال و مجالس ایالتی را داراست و
در موارد اختلاف میان دولت فدرال و دولت‌های ایالتی رای دیوان حرف آخر را می‌زند.
این دیوان به مانند مجلس
لردان انگلیس بالاترین مرجع پژوهش در کشور است و در مواردی که حکم اعدام صادر
شده، استیناف از دیوان به شکل یک حق پذیرفته شده‌است.
علاوه بر این قوه قضائیه از قوه مقننه کاملاً مستقل است، حقوق و مزایای قضات و
مخارج نظام قضائی از ردیف بودجه مجزائی تامین می‌شود که مستلزم رای گیری در پارلمان
نیست، مجلس حتی از بحث درباره اختیارات و تصمیمات قضات دیوان عالی و دادگاه‌های
عالی ممنوع است مگر زمانی که پیشنهاد برکناری قاضی توسط رئیس جمهور مطرح شود و مجلس با دو سوم آراء آن را
تصویب کند.
موقعیت
راهبردی
در قاره آسیا یک بازی ۴
نفره بین چین،
هند، ژاپن و ایالات
متحده آمریکا در جریان است. هند عضو ناظر پیمان امنیتی سازمان
همکاری شانگهای میباشد. هند با رهبران چین برای رفع اختلافات مرزی وارد مذاکره
شده‌است. چین
هم قصد دارد با دور زدن اتحاد ژاپن و آمریکا و
دنبال کردن سیاست «دیپلماسی نامتقارن» جایگاه نوینی در عرصه جهانی برای خود تعریف
کند. پرفسور یانگ بایون، کارشناس مرکز تحقیقات آسیا و اقیانوس
آرام در دانشگاه بیدا در پکن
می‌گوید: «ما با هند نقاط مشترک بسیاری داریم از جمله تمدنی درخشان، دوران تحقیر
استعماری و جمعیت بالا» او با ارائه این فهرست می‌خواهد نشان دهد که بین این دو غول
آسیایی تجانس بیش از تفاوت است.
بازگشایی گذرگاه‌های مرزی به ویژه گذرگاه ناتو
لا (Nathu la pass) - که در ارتفاع ۴۰۰۰ متری از سطح دریا واقع شده و زمانی یکی
از راههای ارتباطی معروف جاده
ابریشم بوده‌است - پس از ۵۰ سال نشانگر قدمی بزرگ به جلو در روابط بین دو دولت
است. روابطی که بر اثر حمایت سنتی هندیها از خودمختاری تبت و پناه دادن به دالایی
لاما رهبر معنوی بودائیان جهان و همچنین اختلافات مرزی کهنه سالهای متمادی
دستخوش تنش‌های همیشگی بود.
اقتصاد
اقتصاد
هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است. هند به‌رغم رکود اقتصادی جهانی با رشد
اقتصادی متوسط بالاتر از ۸ درصد طی چند سال گذشته به یک قدرت اقتصادی تبدیل
شده‌است. این میزان رشد نزدیک به رشد اقتصادی کشور همسایه آن چین است. طبق سنجشی که طبق برابری
قدرت خرید صورت گرفته، اقتصاد هند با داشتن تولید
ناخالص داخلی (GDP) ۶۱۱/۳ تریلیون دلار، در مقام
چهارم را دارد. با این وجود میلیون‌ها نفر هنوز در فقر شدید
زندگی می‌کنند و درآمد سرانه ۷۲۰ دلار آمریکا برابر با ۳۶۵ پوند در سال است. مشکلات
زیربنایی نیز در هند ادامه دارد.
اگرچه هنوز بیش از ۳۴٪ جمعیت هند کمتر از یک دلاردر روز درآمد دارند (رتبه ۲۲ دنیا)
و حدود ۸۰٪ مردم با کمتر از دو دلار در روز زندگی می‌کنند، (رتبه
۱۶دنیا) و بیش از ۳۰۰میلیون نفر در زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اما پیشرفت‌های
اقتصادی عظیم این کشور در
چند سال اخیر رشد
اقتصادی هند را به رقم ۸٪ رسانده و کارشناسان پیش بینی می‌کنند، در سالهای
اینده هند به رشد
اقتصادی ۱۰٪ در سال نیز نائل شود.
اگر روزی نام هند فقر و تنگدستی را به یاد می‌آورد، اکنون پیشرفت‌های اقتصادی و
رنسانس علمی این کشور توجه همگان را به خود جلب کرده‌است. مدت‌هاست که سرمایه
گذاری‌های عظیم خارجی در این کشور امری عادی به شمار می‌آید و فروش کالاهای هندی در
بازارهای جهان به شدت افزایش یافته‌است.
کارشناسان سرآغاز پیشرفت‌های اقتصادی هند را سال ۱۹۹۱ می‌دانند. در این سال مانموهان
سینگ وزیر دارایی وقت هند، برنامه‌هایی را برای خروج کشور از اقتصاد
برنامه‌ریزی شده به تصویب رساند و به تدریج به‌اجرا درآورد. از آن زمان به‌بعد
به‌تدریج قوانین مالیاتیِ دست و پا گیر لغو شدند، قوانین صادرات و واردات کشور
تعدیل شدند، امکان سرمایه گذاری خارجی فراهم آمد و امنیت سرمایه‌های داخلی تامین
شد. مانموهان
سینگ اکنون نخست وزیر هند
است و توسعهٔ طرح‌هایی را که خود شروع کرده ادامه می‌دهد. تحلیل‌گران اقتصادی
پیش‌بینی می‌کنند هند تا سال ۲۰۲۰ میلادی پس از آمریکا و چین سومین کشور
صنعتی جهان باشد و درامد
سرانه کشور به ۵۰۰۰ دلار یعنی دوبرابر میزان فعلی برسد.
پول
روپیه واحد پول رسمی هندوستان است.
روپیهِ هند به عنوان پول قانونی در کشورهای همسایه نپال و بوتان پذیرفته شده‌است و این دو
کشور پول رایج خود را بر اساس نرخ روپیهِ هند تثبیت کرده‌اند. روپیه به ۱۰۰ پیسه تقسیم می‌شود. ارزش
بالاترین اسکناس کاغذی معادل هزار روپیه‌است و بی‌ارزش‌ترین سکه رایج در هند ۵۰
پیسه است. در سال ۲۰۱۱ به طور تقریبی ارزش هر ۵۵ روپیه معادل یک دلار
آمریکا بوده است.
نرخ ارز
در گذشته طبق نرخ
ارز ثابت ارزش روپیه وابسته به پوند
استرلینگ انگلیس بود و پس از استقلال، بیش از ۳۰٪ از تجارت خارجی هند با پوند
انگلیس بود. در سال ۱۹۷۵، نرخ ارز در هند متغیر شد اما ارزش روپیه در برابر سبد
ارزی تثبیت شد و تحت کنترل شدید بانک
مرکزی هند قرار گرفت. در سالهای اخیر ارزش روپیه در مقایسه با اکثر واحدهای
پولی کاهش داشته‌است.
از زمان لیبرالیزاسیون اقتصاد هند، روپیه در تجارت و حساب‌جاری کاملاً گردش‌پذیری
است. این شرایط این امکان را برای تجار و کارگران هندی فراهم کرده‌است که درآمدهای
خود را در خارج در بازار ارزی به روپیه تبدیل کنند و تمامی محدودیت‌ها در ارز
خارجی برای مبادلات تجاری موجود، سفر، تحصیل، مخارج درمانی و غیره از بین رفت.
هند متعهد به این است که به تدریج به سمت گردش‌پذیری کامل حرکت کند، اگرچه
محدودیت‌هایی در مورد حساب‌های سرمایه‌ای برای تشویق به جریان دوطرفه سرمایه و
سرمایه‌گذاری وجود دارد.
تجارت
خارجی و سرمایه گذاریهند با اقتصادی بزرگ و نیروی انسانی انبوه، یکی از بهترین و مطلوبترین مقصدها برای
سرمایه
گذاری مستقیم خارجی (FDI) محسوب می‌شود. هند در فناوری
اطلاعات و دیگر حوزه‌ها از قبیل قطعات خودکار، محصولات شیمیایی، پوشاک،
داروسازی و جواهرات توان بالایی دارد.
هند همیشه یکی از منابع و استعدادها برای سرمایه‌گذاران جهانی بوده‌است، پیش‌از این
سیاستهای خشک مربوط به‌سرمایه‌گذاری مستقیم این کشور، مانع بزرگی در این زمینه
محسوب می‌شد. اما در مارس ۲۰۰۵، دولت با اصلاح و تعدیل قوانین مربوطه، سرمایه‌گذاری
مستقیم خارجی تا حد ۱۰۰٪ را در تجارت و اقتصاد مجاز اعلام کرد. در نتیجه یک سری اصلاحات اقتصادی مثبت و
خوش‌بینانه که به منظور حذف نظارت دولت از اقتصاد و سرمایه‌گذاری خارجی صورت گرفته،
هند را به یکی از کشورهای پیشرو در منطقه آسیا-اقیانوسیه تبدیل کرده‌است که با سرعت
بالا در حال رشد و پیشروی است.
انرژیدر حال حاضر گرانی قیمت نفت با
توجه به ذخایر اندک نفتی و نیاز روزافزون کشور در حال توسعه هند به‌انرژی، مهم‌ترین
تهدید علیه اقتصاد این کشور به‌حساب می‌آید. هندیها برای رفع این مشکل به دنبال
تولید برق
هسته‌ای با کمک ایالات
متحده هستند.
هند اگرچه در سال ۱۹۷۴ اولین بمب اتمی خود را
آزمایش کرد و در سالهای اخیر توان هسته‌ای خود را تا حد قابل ملاحظه‌ای افزایش داده
اما هنوز به تکنولوژی ساخت نیروگاه
اتمی دست نیافته‌است.
ایجاد خط لوله و خرید گاز از کشورهای خاورمیانه مانند ایران و قطر از دیگر برنامه‌های این کشور است. هندیها
همچنین سابقه‌ای طولانی و موفقیت‌آمیز در استفاده از انرژی‌های نو مانند بیوگاز (تولید گاز از
زباله) دارند.
کشاورزیهندوستان از
تولید کنندگان بزرگ کشاورزی در سطح جهان است. کشاورزی و بخش‌های
وابسته به آن مانند جنگل‌داری،
بهره‌برداری از جنگل و ماهیگیری
تشکیل دهندهٔ بیش از ۶/۱۸٪ از تولیدات خالص داخلی هند در سال ۲۰۰۵ بودند و بیش از
۶۰٪ از نیروی کار کشور در این بخش مشغول بودند.
با وجود کاهش مداوم سهم این بخش در تولیدات خالص داخلی هند، کشاورزی کماکان
بزرگترین بخش اقتصادی هند است و نقشی بسیار مهم در توسعهِ اجتماعی-اقتصادی این
کشور دارد. بازده
کشاورزی هند در واحد سطح از سال ۱۹۵۰ افزایش داشته‌است که دلیل آن تاکید ویژه بر
کشاورزی در برنامه‌های پنج‌سالهٔ هند و پیشرفت پی در پی در آبیاری، فناوری، استفاده از
راهکارهای کشاورزی مدرن و تامین اعتبار و یارانه‌های کشاورزی از زمان انقلاب
سبز در هند بوده‌است. با این وجود، طبق مقایسه‌های بین‌المللی میانگین بازده
کشاورزی در هند بین ۳۰ تا ۵۰ درصد بالاترین بازده‌ها در سطح جهان است.
هند پس از چین
دومین کشور دنیا از نظر ارزش تولیدات کشاورزی است. ارزش
محصولات کشاورزی این کشور در سال ۲۰۰۵ بیش از ۱۵۰میلیارد دلار برآورد شده‌است.
هند با تولید ۹۷۹٬۰۰۰ تن چای
دومین تولیدکننده چای دنیا و
چهارمین صادرکننده این محصول پس از کنیا، سریلانکا و چین است. محصول
اصلی کشاورزان هندی مانند دیگر کشورهای شرق آسیا برنج است واین کشور پس از چین دومین
تولیدکننده برنج دنیاست. فائو در سال ۲۰۰۴ میزان تولید برنج هند را ۱۲۴میلیون تن
برآورد کرده بود. هند همچنین رتبه اول دنیا در تولید موز، ارزن، کنف و بادام
زمینی و رتبه دوم در تولید ذرت، نیشکر و شاهدانه را داراست.
وجود صدها میلیون راس گاو در هند
این کشور را اولین مسکن این حیوان در دنیا ساخته‌است. اگرچه دین هندو خوردن گوشت
گاو را ممنوع کرده و اکثر مسلمانان و دیگر ادیان در این کشور هم از خوردن بیش ازحد
گوشت آن خودداری می‌کنند، اما از شیر آنها استفاده زیادی می‌شود.
در هند به‌طور سراسری تنها سه روز تعطیلی رسمی وجود دارد. اما بجز این سه روز هر یک
از ایالت‌ها تعطیلات رسمی جداگانه خود را دارند.
با توجه به تنوع زیاد فرهنگی، مذهبی و دینی، ایام مهم ادیان و مذاهب مختلف در این
کشور تعطیلات سراسری محسوب می‌شوند. چهار رویداد اسلامی عید قربان، عاشورا، میلاد
پیامبر اسلام و عید فطر جزو تعطیلات
سراسری هند هستند.
رسانههاتاریخ آغاز انتشار مطبوعات در هند به ۱۷۸۵ (۲۲۰ سال پیش) برمی‌گردد. روزنامهٔ حبل‌المتین
که از قدیمی‌ترین مطبوعات فارسی زبان است توسط «مؤیدالاسلام»
در کلکته نیز
منتشر می‌شده‌است. هند بزرگترین کشور در زمینه چاپ مطبوعات است. آمار رسمی ارائه
شده تا پایان ماه مارس ۲۰۰۶، حاکی از تعداد ۶۲٫۴۸۳ روزنامه و نشریه در حال انتشار
در سراسر هند میباشد که ۱۲۳ زبان را شامل می‌شود. روزنامه
تایمز آو ایندیا با شمارگان بیش از ۳.۱۴ میلیون، پرتیراژترین روزنامه انگلیسی
زبان جهان است.
همچنین بیش از ۱۴۰ کانال تلویزیونی ماهواره‌ای از داخل هند برنامه پخش می‌کنند که
۱۹ کانال دولتی و بقیه خصوصی هستند.
صنعت فیلم‌سازی هند بزرگترین صنعت سینمای دنیاست.
هر سال در هند بیش از ۹۰۰ فیلم ساخته می‌شود که این تعداد بسیار بیشتر از رقم
تولیدات سینمایی آمریکاست. محصولات بالیوود یا مرکز ساخت
فیلم‌های تجاری هند در این کشور و بسیاری از کشورهای دیگر به ویژه کشورهای منطقه
محبوبیت فراوانی دارد.
بر اساس قوانین هند، خارجیان می‌توانند تا ۲۶ درصد در زمینه رسانه‌های خبری در هند
سرمایه‌گذاری کنند.
تقسیمات
کشوریکشور هندوستان شامل ۲۸ ایالت و ۷ ناحیه هم‌پیوسته‌است.
ایالتهاآندرا پرادشآندِرا پرادِش (به زبان تلگو:
ఆంధ్ర ప్రదేశ్، به زبان اردو:
آندھرا پردیش) یکی از ایالات کشور هند است.
ایالت آندرا پرادش به مرکزیت حیدرآباد از
ایالات جنوبی هند محسوب می‌شود و در همسایگی ایالت‌های تامیل
نادو در جنوب، کارناتاکا
در غرب و ماهاراشترا،
مادیا
پرادش و اوریسا در شمال بوده و خلیج
بنگال در شرق آن واقع شده است .
وسعت ایالت آندراپرادش ۲۷۵۰۶۸ کیلومتر مربع بوده و از این حیث پنجمین ایالت هند
محسوب می‌شود .
جمعیت تقریبی این ایالت نیز ۷۹ میلیون نفر است که بر اساس آمار رسمی ۱۳ درصد و بر
اساس آمار غیر رسمی ۱۸ تا ۲۰ درصد آن مسلمان می‌باشند که از این
تعداد حدوداً ۴۰۰ هزار نفر شیعه هستند. جمعیت حیدرآباد نیز بالغ بر ۷ میلیون نفر
است که حدود ۴۵ درصد آن مسلمان و ۳۰۰ هزار نفر آن شیعه می‌باشند .
همچنین ایالت آندراپرادش از سه بخش تلنگانا،
رایالاسیما
و آندرای
ساحلی تشکیل شده که شهر حیدرآباد در بخش تلنگانا قرار گرفته است.
آروناچال پرادش
آروناچال پرادش
(به زبان هندی:
अरुणाचल प्रदेश) یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز آن شهر ایتانَگَر
است.
این ایالت در خاوری‌ترین بخش هندوستان واقع شده و معنی نام آروناچال پرادش هم
"سرزمین برآمدن خورشید" (مقایسه کنید با معنی نام خراسان) است. پرادش
به معنی استان یا ایالت است.
چین بر این ایالت ادعای حاکمیت دارد و ان را جزو تبت می داند.خط مرزی فعلی بین چین
و هند همان خط پیشنهادی مک ماهان می باشد. اختلافات مرزی چین و هند که به درگیری نظامی هر چند کوچک در ۱۹۶۲
در این منطقه انجامید در اصل حاصل اختلافات شدید تر مرزی این در در اقصای چین بود
البته سیاست
به پیش هند نیز شدیدا بر آن دامن زد.
آسامآسام (به زبان
آسامی: অসম) (تلفظ: اُکسُم) یکی از ایالات کشور هند، واقع در منتهای شمال شرقی آن کشور، میان
برمه و
بنگلادش و در
دامنه‌های هیمالیای شرقی
است.
مرکز اسام شهر دیسپور
و بزرگترین شهر آن گوواهاتی
است. بیشتر مردم این ایالت به زبان آسامی
سخن می‌گویند.
جغرافیاوسعت آن در حدود ۷۸٬۴۳۸ کیلومترمربع، و جمعیت آن حدود ۲۶٬۶۵۵٬۰۰۰ نفر است ۱۱.
این ایالت از شمال با کشور بوتان و آرونچال
پرادش، از شرق با آرونچال پرادش و ناگالند و مانیپور، از جنوب با
میزورام و مگه‌لایا و
از غرب با بنگال
غربی، تری‌پورا و
بنگلادش هم مرز است.
دینآسام سنت ژرفی از بوداگرایی
دارد. نام این ایالت از پادشاهی
آهوم گرفته شده‌است. آثار مکتوب به زبان
آسامی بیشتر سرودها و نوشته‌های دینی است، بورانجیهای
آهومها نیز از سده
۱۸ (قرن
۱۲ قمری) به این زبان نوشته می‌شد.
بیهاربیهار یا
بِهار (به هندی: बिहार،
به اردو: بہار)
یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز آن شهر پاتنا است. بیهار در جلگهٔ
پهناور ایندوس و گَنگ واقع شده‌است. ایالت بیهار از مغرب به اوتارپِرادِش، از
شمال به نپال، از مشرق به بنگال و بنگلادش، و از جنوب به اُریسه محدود است.
وسعت آن ۸۷۷، ۱۷۳ کیلومتر مربع است. جمعیت آن در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۰۳٬۸۰۴٬۶۳۷ تن
بوده، که ۱۴٪ آنان مسلمان بوده‌اند.
گویش بیشتر مردم هندومذهب آن بهج‌پوری
و میتهیلی
و ماگهی
است که آنها را گویش‌های بیهاری می‌نامند و به بنگالی شبیه‌ترند تا به هندی؛ اما
هندی، زبان رسمی اداری و آموزشی است.
نام بیهار از واژهٔ سانکریت ویهارا (विहार) آمده و به
معنی «اقامتگاه» است.
چتیسگرچَتیسگَر (به زبان
چتیسگری و هندی: छत्तीसगढ़) یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز آن شهر رایپور
است.
این ایالت در روز اول نوامبر سال ۲۰۰۰ از ایالت مادیا
پرادش جداشد.
نام چتیسگر در هندی به معنی سی‌وشش دژ است (چَتیس: ۳۶ + گَر: دژ). بیشتر مردم
چتیسگر به زبان چتیسگری که از زبان‌های هندوآریایی است گویش می‌کنند. مردم باستار
در جنوب ایالت به زبانی دراویدی صحبت
می‌کنند.
گواگوا (کونکانی:
गोंय مراتی:गोवा
پرتغالی:
Goa) نام شهری بندری و ایالتی در حاشیه جنوب غربی هندوستان است.
گوا شامل بندر گوا و شهر گوای
کهنه یا شهر قدیمی گوا در فاصله حدودا ۴۰ کیلومتری آن میباشد.
طبیعت گوا با تپه‌های به شدت سبز در کنار رودهای فراخ با کشتزارهای برنج، نخل‌های
فراوان و سایر درختان گرمسیری جلوه بسیار زیبایی دارد. وسیع‌ترین سواحل و مراکز
تفریحی ساحلی هند در گوا قرار دارد و این شهر سالانه از صدها هزار گردشگر داخلی و
خارجی پذیرایی می‌کند. سواحل گوا، بی‌پایان بوده و آفتابی درخشان و فوق‌العاده زیبا
دارند. ۴۵۱ سال حکومت پرتغال بر این منطقه، باعث
شده که تمام شهرها و حتی روستاهای گوا فرهنگی خاص داشته باشند.
نام گوا احتمالا تلفظ پرتغالی یک واژه سانسکریت است
که در «حماسه ماهابهاراتا»
هم آمده. «گوپاراشترا» یا «گوواراشترا» به‌معنی مردم گاوبان