گزارشی از حواشی اختتامیه جشنواره تئاتر دانشگاهی؛
از درخواست پانته‌آ پناهی‌ها برای حضور در انتخابات تا هجوم بغض ناگفته‌های دانشجویان
مراسم اختتامیه جشنواره تئاتر دانشگاهی، پر از حرفهای ناگفته دانشجویان بود.
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بعد از یک هفته برگزاری، بیستمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی به اتمام رسید و در 23 اردیبهشت ماه سال 96 مراسم اختتامیه آن در تالار وحدت با حضور داوران هر بخش، اهالی تئاتر، حضور پرشور دانشجویان و حضور مدیر کل وزارت علوم و معاون فرهنگی اجتماعی وزارت علوم برگزار شد.
اختتامیه این جشنواره هم مانند دیگر جشنواره ها خالی از حاشیه نبود و همزمان با برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره تئاتر دانشگاهی، پر از حرف های ناگفته دانشجویان، درخواست پانته آ پناهی ها از مردم برای رفتن به پای صندوق برای رای دادن و ... بود.
پانته‌آ پناهی‌ها بعد از اهدای جوایز به دانشجویان، چند لحظه‌ای صحبت کرد و گفت: من از مردم درخواست دارم که در روز 29 اردیبهشت به پای صندوق‌های رای بروند.
این شب، پر از حرف هایی بود که در دل تک تک دانشجویان غوغا کرده بود. شاید درد دل و شاید هم اعتراض! اعتراض به وضع موجود حوزه تئاتر که برای دانشجویان این حیطه رقم خورده بود.
اعتراض‌هایی که حتی اجازه حرف‌زدن را به مسئولان نمی‌داد، شاید دانشجویان نمی‌خواستند همان حرف های همیشگی را که در قالب حرف است، دوباره بشنوند. دانشجویان نیاز به عمل دارند، حرف برای آن ها کارساز نبوده و نیست.
هریک از دانشجویان که روی صحنه می رفتند، گله ای از وزارت علوم بابت این شرایط داشتند. شکایت به علت: کم کاری ها، بابت ایجاد امکاناتی که باید به وجود می آمد ولی انجام نشد، بابت نادیده گرفتن علاقه ای که دانشجویان این رشته علی الخصوص دانشجویان دانشگاه هنر سوره داشتند. چراکه؛ حتی با وجود نداشتن گرایش ادبیات نمایشی باز هم از رشته هایی مثل سینما در کنار هم جمع شدند و به علت علاقه خود بازی کردند و حتی موفق هم شدند تا به هدف خود برسند.
ناراحتی را در چهره هر دانشجویی که به بالای سن می‌رفت تا جایزه‌اش را تحویل بگیرد، می‌توانستیم کاملا بفهمیم. هر دانشجویی که هدیه‌اش را دریافت می‌کرد قطعا با بیان یکی از این جملات از بالای سن به پایین می آمد: «حرف، قشنگ است ولی برای ما پول اجاره پلاتو و خرید تجهیزات نمی شود» یا «اگر به ما کمکی نمی کنید حداقل پایتان را از گلوی دانشجو بر دارید» یا «من چهره های جدیدی را تنها در افتتاحیه ها و اختتامیه ها می بینم که فقط در همین حد برای ما ارزش قائل هستند و این بسیار بد است».
حتی استادان هم در کنار دانشجو قرار داشتند و آنها را درک می کردند . آن ها هم همین درخواست ها را داشتند چه از رئیس جمهور فعلی و چه از رئیس جمهور بعدی! چراکه؛ تمام این استادان یک روزی دانشجو بوده اند و این دوره ها را گذرانده اند و باز هم این شرایط در دانشگاه ها وجود دارد.
در تمامی این حرف‌ها، عکس‌العمل مدیر کل وزارت علوم، سکوت بود و حرفی برای گفتن وجود نداشت. نکته جالب در حرفهای مجری برنامه در واکنش به بیان حرفهای دانشجویان این بوده است که: «اگر سال دیگر جشنواره ای نبود، خودتان مقصر بوده اید یا شاید اصلا سال دیگر هیچ کدام از این برنامه ها نباشد».
در نهایت، کلام نهایی تمام اهالی فرهنگ و هنر این بود که یا به ما در این راه کمک کنید یا اگر کاری از دستتان بر نمی آید، لطفا راه ما را سد نکنید!
انتهای پیام/
