وقتی مادر را می‌بینم که چه زود پیر شده، عصا به دست گرفته و غروب‌های زندگی را تنها می‌گذراند دلم هُری می‌ریزد و می‌گویم کاش پدر بود با عینک ته استکانی و عصای چوبی به دست، ریش‌های سپید که دائم یک کلمه را تکرار می‌کرد: خانم خوبی؟
این روزها حرف‌های تازه‌ای در فضای ورزش کشورمان طنین‌انداز شده است، بحث‌های نو و مستندی اینجا و آنجا از زبان این و آن مسئول و مدیر و کارشناس و... شنیده می‌شود، نکات قابل توجه و بدیعی مطرح و موجب درنگ و تامل اهالی ورزش شده است.
پنجم فروردین سالروز درگذشت محمد اسماعیل رضوانی پدر تاریخ معاصر ایران زمین است. پژوهشگری فرهیخته که با خدمات ارزشمند و ماندگارش نام خود را در خاطر مردم این مرزوبوم جاودان ساخت و رهگشای راهی نو در علم تاریخ شد.
