قلعه گنج، شهرستان کوچکی در دل کویر و یکی از جنوبی‌ترین قسمت‌های استان کرمان است.
اینجا هم زندگی جریان دارد، اما با سبکی متفاوت. اهالی قلعه گنج و روستا‌های اطراف، مانند کویری که در آن زندگی می‌کنند آرام و نجیب هستند و کم توقع. خانه هایشان کپر‌های دست سازی است که از حصیر بافته اند. اینجا محرومیت بیداد می‌کند؛ تا جایی که دسترسی به آب آشامیدنی هم برای اهالی دشوار است. بیشتر اهالی قلعه گنج به حصیربافی مشغول هستند.
اینجا قلعه گنج است؛ جایی که در اوج محرومیت، زندگی جلوه‌های زیبایی هم دارد.
داستان حصیربافی در قلعه گنج، روایت مردمان کپرنشینی است که با دست خالی تار و پود حصیر را در هم تنیده و هرآنچه را که می‌بافند هرکدام قصه‌ای برای خود دارد.
دست ساخته‌های اهالی قلعه گنج با غم و شادی آنان عجین است، چنان که گویی هر سبد یا زیر انداز و ... که بافته اند راز‌هایی در دل دارد که شنیدنش گوش دل می‌خواهد.
اهالی قلعه گنج کارخانه و کارگاه ندارند؛ هر کپر کارگاهی است برای خودش؛ هم محل زندگی شان است و هم محل کار.
بوته (درختچه داز) یا همان «پیش» مواد اولیه کار بیش از یک هزار زن و مرد روستایی قلعه گنج است.
این مجموعه عکس روایت گنج‌های پنهان این سرزمین است و شما را به کپر‌هایی می‌برد که صاحبانشان دریافته اند، مهر و محبت ارزشمندترین گنج جهان هستند.
کد خبر: ۷۲۳۳۲۳۳ تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۱۱/۱۵
معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان بوشهر
کارگاه آموزشی تخصصی - بین المللی حصیربافی روزشنبه با همکاری شورای جهانی صنایع دستی آسیا - اقیانوسیه و شرکت هنر آموزانی از 6 استان کشور دربوشهر آغاز به کار کرد.
حالا که شما این یادداشت را می‌خوانید، زهرای قصه ما تنها و دورافتاده در کپرش نشسته و رنج‌هایش را یک به یک به حصیرها می‌بافد. حتما تعداد زخم‌های انگشتانش بیشتر شده و سایش حصیر دستانش را زمخت‌تر و مردانه کرده است.