باداب سورت چشمهٔ پلکانی تراورتنی بی‌نظیر در ایران و کم‌نظیر در جهان، در سال ۱۳۸۷ پس از کوه دماوند به عنوان دومین میراث طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد که در روستای ارست از بخش چهاردانگه‌ی شهرستان ساری واقع شده است. باداب به معنی آب گازدار و سورت به معنی شدت اثر است. تراورتن نوعی سنگ آهک متخلخل از دسته سنگ‌های رسوبی و تزیینی است که این سنگ‌ها به جای مانده از رسوبات چشمه‌های آب گرم هستند. این باداب شامل چندین چشمه با آب‌های کاملاً متفاوت از لحاظ رنگ، بو، مزه و حجم آب است. چشمهٔ پرآب دارای آب بسیار شور و استخری با قطر حدود ۱۵ متر و عمق زیاد است. چشمهٔ دوم که در بالادست و شمال غربی این چشمه قرار دارد، ترش مزه و دارای آبی به رنگ قرمز و نارنجی است و در اطراف چشمه کمی رسوب آهن نشسته است. جریان آب‌های رسوبی و معدنی این چشمه‌ها طی سال‌ها، در شیب پایین دست کوهستانی خود، صد‌ها طبقه و ده‌ها حوضچهٔ پلکانی بسیار زیبا به رنگ‌های نارنجی، زرد و قرمز در اندازه‌های مختلف پدید آورده است. زیبایی این طبقات و محل ویژهٔ قرارگیری چشمه در دامنهٔ کوهستان و چشم‌انداز‌های اطراف به ویژه در غروب تحسین‌برانگیز و پرجاذبه است. این چشمه‌ها به دلیل داشتن ساختار پیچیده زمین‌شناسی در بدترین شرایط خشکسالی پر آب بوده است. عدم مراقبت اساسی بویژه سهل انگاری گردشگران در بازدید از این چشمه طبیعی و ملی با پای گذاشتن بر لایه‌ها موجب تخریب این مجموعه زیبا و بکر شده است.
مسجد جامع قزوین یا مسجد جامع عتیق یا مسجد جامع کبیر از بزرگترین و کهن‌ترین مساجد ایران است. بنای نخست آن بر روی آتشکد‌ه‌هایی از دوران ساسانیان ساخته شده‌است. بدون شک این مسجد یکی از زیباترین بنا‌های قزوین برای بازدید گردشگران و توریست‌ها محسوب می‌شود. بنای این مسجد در سال ۱۹۲ هجری ساخته و بعد از یورش مغول‌ها تخریب می‌شود. در حال حاضر مهمترین قسمت‌های به جامانده از مسجد مربوط به دوره‌های سلجوقی و صفویه است.
یکی از بزرگترین، زیباترین و باشکوهترین مساجد جهان، مسجد جامع اصفهان است که در آن مجموعه‌ای از معماری و هنر‌های زیبای ایران را در دوره‌های مختلف، سلسله‌ها، پادشاهان و حکام ایران بعد از اسلام می‌توان مشاهده کرد. اگرچه این مسجد مجموعه‌ای از سبک‌های مختلف معماری و تزئیناتی چهارده قرن تاریخ دوره اسلامی ایران را دربر دارد، اما مهمترین و زیباترین بخش این مجموعه منحصر بفرد متعلق به دوره سلجوقیان است.
طرح نخستین مسجد به گونه بومسلمی (شبستان ستوندار) بوده که در سال ۱۵۶ هجری ساخته شده و کاوش‌ها، موقعیت آن را روشن ساخته‌اند. محراب و بخش بزرگی از دیوار سوی قبله مسجد کهن با گچبری ناب و بی‌همتا در زیر کف شبستان جنوبی مسجد کنونی یافت شده است. سوی قبله مسجد کهن با سوی قبله کنونی ۲۰ تا ۳۰ درجه اختلاف دارد. مسجد جامع اصفهان دارای نقشه چهار ایوانی و دارای کتیبه‌های گنبد خاکی -کتیبه قرآنی نمای خارجی صفّه صاحب- کتیبه قرآنی ایوان درویش- کتیبه محراب صفه صاحب- کتیبه‌های روایات و احادیث- الواح هلال خارجی صفه صاحب- کتیبه محراب صفه عمر است.
آخرین شهر مسیر جاده تهران به مشهد که از تاریخ، تمدن و طبیعت زیبایی نیز برخوردار است، شهر نیشابور بوده که در فاصله ۱۲۰ کیلومتری مشهد واقع شده است. بخش اعظم این شهرستان در دشت نسبتاً وسیعی قرار گرفته که از حاصلخیزی بسیار بالایی برخوردار است. با توجه به اختلاف زیاد ارتفاع (حدود ۲۳۰۰ متر) بین دشت نیشابور و کوه‌های منطقه، شرایط خاص آب و هوایی در این شهر حاکم است. نیشابور خود شامل چهار بخش، هفت شهر و ۱۳ دهستان می‌باشد.