دو معصوم، هر دو با زهر در دو روز پیاپی به شهادت رسیدند؛ یک سو کریم اهل بیت در میان حلقه به ظاهر یاران و سوی دگر غریب الغربا در مشهد. زهر بس تلخ بود و جگرسوز اما از زهر ِ کین تلخ تر، جهل و کوردلیِ به ظاهر مسلمانان بود که عافیت طلبی را پیشه کرده و امام زمانشان را تنها گذاشتند.
در آن سجده آخر چه ديدي که اينگونه لبخند مي‌زني؟ نوشيدن جام شوکران و لبخند؟ اين تضاد چيست در لحظه آخر... اي مولاي من اي زينت تمام بندگان خدا کدامين مژده را در سجده آخر شنيدي که اينگونه مشتاقانه با لبخند جام زهر را مي‌نوشي... آري ملکوت خدا چه نزديک است تنها به فاصله يک سجده است که ملکوت ديده مي‌شود.
