حجت‌السلام و المسلمین علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در برنامه «تکیه» شبکه افق درباره اثرات اشک ریختن مومن هنگام تلاوت قرآن گفت: اشک ریختن هنگام تلاوت قرآن را هم عرض با معرفت حساب نکنید؛ چراکه احساسات نتیجه معرفت است. افرادی که بخاطر معرفت اشک می‌ریزند، مقدس و دنیا پرهیز هستند و بیشتر آنها از دنیا کناره‌گیری می‌کنند. این افراد مستکبر نیستند. ما برای اینکه هنگام تلاوت قرآن اشک بریزیم، باید قساوت قلب خود را بشکنیم. این قساوت‌ها در اثر تکبر پیش می‌آید. قرآن هم به طور مکرر اثر تکبر را کفر اعلام کرد. بالعکس، وقتی آیات قرآن در مقابل مستکبران خوانده می‌شود، آنها اعتنا نمی‌کنند. 

حجت‌السلام پناهیان ادامه داد: یکی از صحبت‌هایی که جلسات قبل گفته شد این بود که مبادا مومنان به دین‌شان غرّه بشوند. همه مردم تکبر را حس می‌کنند. تکبر آثاری را در فرد برجای می‌گذارد، که این آثار به طور صریح در قرآن بیان شده است. حال این افراد بجای راه درست، راه غلط را می‌پذیرند. اینجاست کسانی که ایمان نمی‌آورند، قلبشان حقیقت را نمی‌پذیرد. در حالی که عقلشان حقیقت را باور دارد.

این استاد حوزه بر این باور است که یکی از نقایص جامعه ما در این است که درباره جنبه‌های روان‌شناسی کفر و ایمان بحث نمی‌شود. نکته مهم این است که کفر در قرآن کفر عقیدتی نیست. یعنی مسلمان به همان درصدی که حقایق را انکار می‌کند، می‌تواند کفر بگویند.

به گفته وی، گاهی مشرک در قرآن به مومن گفته می‌شود. پس شرک و کفر در یکسری مراتب از قرآن عمومی است. مثلاً به کسی می‌گویند به فلان شخص کمک کن. او می‌گوید اگر خدا می‌خواست، به او می‌داد. پس او به خدا و روزی دادن خدا معتقد است، که چنین حرفی را می‌زند. خداوند اسم چنین شخصی را کافر می‌گذارد.