باشگاه خبرنگاران جوان - پس از ۱۲ ماه، حیدر آسیابی، رئیس کل دادگستری گلستان و رئیس این شورا، همراه دادستان مرکز استان، قدم به النگدره گذاشت تا حال و روز این موزه طبیعی را از نزدیک ببیند.

در دل پارک جنگلی النگدره، درختان کهنسال، انگار از خواب صدساله بیدار شده بودند. نسیم، آرام میان شاخه‌ها می‌چرخید و برگ‌ها با صدایی نرم، قصه‌ای از روزهای سخت را زمزمه می‌کردند.

پیرمردی با کلاه پشمی کهنه، کنار جاده خاکی ایستاده بود، عصایش را به زمین تکیه داده و به مسیری خیره شده بود که دیگر رد لاستیک‌ها را به یاد نداشت.

روزگاری، اینجا غرش موتورها و بوی دود، پرنده‌ها را فراری داده بود و خاکستر آتش، ریشه‌ها را می‌سوزاند. اما حالا، یک سال پس از آن روز سرنوشت‌ساز، النگدره دوباره نفس می‌کشید.

پیرمرد زیر لب گفت: جنگل زنده شد، مثل قصه‌هایی که مادربزرگم تعریف می‌کرد.

این قصه، از ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ شروع شده بود، روزی که شورای حفظ حقوق بیت‌المال گلستان، خودروها را از این بهشت سبز بیرون راند و آتش را برای همیشه ممنوع کرد.

تصمیمی برای همیشه: خودروها رفتند، طبیعت ماند

حیدر آسیابی، رئیس کل دادگستری گلستان و رئیس شورای حفظ حقوق بیت‌المال، یک سال بعد از آن مصوبه تاریخی، همراه دادستان مرکز استان به النگدره آمد.

او در میان درختانی که انگار برایش دست تکان می‌دادند، گفت: ممنوعیت ورود خودرو و آتش‌افروزی تاریخ انقضا ندارد. این قانون، تا ابد پابرجاست.

آسیابی، با نگاهی به جاده‌ای که حالا فقط صدای قدم‌ها را می‌شنید، ادامه داد: اینجا دیگر جای طبیعت است، نه ماشین.

حفاظت، نه سود؛ قلب النگدره در امان است

آسیابی گفت: هر طرحی که منابع طبیعی در النگدره اجرا کند، باید صیانتی باشد. اینجا جای بهره‌برداری اقتصادی نیست.

وی افزود: این جنگل باید برای بچه‌هایمان بماند. اگر با نگاه حفاظتی پیش برویم، محیط زیست گلستان دوباره جان می‌گیرد.

النگدره، موزه‌ای که داشت گم می‌شد

النگدره، با گونه‌های گیاهی و جانوری کمیابش، مثل موزه‌ای زنده در قلب گلستان بود. اما تا همین یک سال پیش، صدای اگزوزها و دود، نفسش را تنگ کرده بود.

آسیابی گفت: درخواست‌های مردمی و نظر پژوهشگران ما را به این تصمیم رساند. مردم از آلودگی خسته شده بودند و حالا رضایتشان، بزرگ‌ترین دستاورد ماست.

یک سال بعد؛ جنگل لبخند می‌زند

وقتی آسیابی و همراهانش به النگدره رسیدند، جنگل انگار با شاخه‌هایش به آن‌ها خوشامد گفت. یک سال بدون خودرو و آتش، رنگ سبز را پررنگ‌تر کرده بود. وی با افتخار گفت: این تصمیم می‌تواند الگویی برای همه پارک‌های جنگلی کشور باشد. النگدره نشان داد که وقتی طبیعت را در اولویت بگذاریم، معجزه رخ می‌دهد.

قصه‌ای که باید ادامه یابد

پیرمرد قصه ما، همان که کنار جاده ایستاده بود، عصایش را برداشت و آرام قدم‌زنان به سمت خانه‌اش رفت. زیر لب زمزمه کرد: جنگل زنده شد، اما فقط برای ما نیست.

آسیابی هم در پایان بازدید، گفت: النگدره میراث ماست، اما امانتی است برای آن‌هایی که هنوز به دنیا نیامده‌اند. اگر امروز از آن مراقبت نکنیم، فردا چه پاسخی به فرزندانمان خواهیم داد؟

منبع: ایرنا