باشگاه خبرنگاران جوان؛ خدیجه احمدی  _قم؛خاستگاه انقلاب اسلامی، امروز نیز صحنه‌ای از ایمان، وحدت و وفاداری بود. شهری که در روز‌های نخستین انقلاب، خروش مردمش بنیان‌های یک حرکت عظیم را پی‌ریزی کرد، در چهل و ششمین سالگرد آن نیز، همچنان استوار و پرافتخار، فریاد استقلال و آزادی سر داد. از کوچه‌های قدیمی اطراف حرم تا خیابان‌های اصلی، از میدان شهید مطهری تا بلوار محمد امین (ص)، همه و همه میزبان مردمی بودند که آمده بودند تا بار دیگر بگویند: این انقلاب زنده است.

طلوع یک روز متفاوت

صبحی متفاوت بر قم طلوع کرد. آسمان نیمه‌ابری بود، اما گرمای حضور مردم هر سرمایی را بی‌اثر می‌کرد. در خیابان‌ها، صدای گام‌هایی که آرام‌آرام به جمعیت عظیمی بدل می‌شدند، به گوش می‌رسید. کودکانی که در آغوش مادرانشان آرام گرفته بودند، با چشمان کنجکاو به اطراف می‌نگریستند؛ برخی هنوز معنای این تجمع را درک نمی‌کردند، اما با شور پدر و مادرهایشان همراه بودند.

پیرمردی که شال سبز بر گردن داشت، کنار نوه‌اش ایستاده بود. دستانش کمی لرزش داشت، اما پرچم سه‌رنگ ایران را محکم در دست گرفته بود. با نگاهی پر از خاطره گفت: «وقتی ما برای این انقلاب مبارزه کردیم، فکر نمی‌کردیم روزی بچه‌هایمان هم در خیابان‌های همین شهر فریاد انقلاب سر دهند. خدا را شکر که این روز را می‌بینم.»

حضور نسل‌های مختلف؛ پلی میان گذشته و آینده

قم، این شهر همیشه بیدار، شاهد حضور همه نسل‌ها بود. پیرمردانی که سال ۵۷ را به یاد داشتند، مادرانی که جوانی‌شان را در دوران دفاع مقدس گذرانده بودند، جوانانی که روز‌های فتنه و جنگ اقتصادی را تجربه کرده‌اند و کودکانی که حالا نسل آینده این انقلاب خواهند بود.

محمدرضا، جوان دهه هشتادی که پرچم بزرگی را به دوش انداخته بود، می‌گفت: «برای ما که در دوران جنگ و انقلاب نبودیم، این روز‌ها فرصتی است تا بفهمیم چه مسیری را آمده‌ایم. این انقلاب فقط یک اتفاق تاریخی نیست، بلکه هویتی است که باید حفظش کنیم.»

در گوشه‌ای دیگر، چند دختر دانش‌آموز با چادر‌های مشکی و مقنعه‌های سفید، در حال خواندن سرود «خمینی‌ای امام» بودند. صدایشان در همهمه مردم گم نمی‌شد؛ بلکه همچون نسیمی تازه در میان جمعیت می‌پیچید و نوای خاطرات دهه‌های پیشین را زنده می‌کرد.

راهپیمایی؛ حرکت ایمان و انقلاب

جمعیت، خیابان‌های امام خمینی (ره)، صفائیه و بلوار محمد امین (ص) را پشت سر گذاشته و به میدان شهید مطهری نزدیک می‌شد. در مسیر، غرفه‌های فرهنگی، نمایشگاه‌های تصویری از روز‌های انقلاب، و ایستگاه‌های صلواتی برپا شده بود. گروه‌های جهادی مشغول پذیرایی از مردم بودند.

طلاب غیرایرانی جامعه المصطفی، با پرچم‌هایی از کشور‌های خود، در کنار مردم قم قدم برمی‌داشتند. یکی از آنها، که از کشور نیجریه آمده بود، با هیجان می‌گفت: «من در کشورم بار‌ها تصاویر راهپیمایی ۲۲ بهمن ایران را دیده بودم، اما حضور در آن، چیز دیگری است. مردم ایران ثابت کرده‌اند که یک انقلاب واقعی می‌تواند تا نسل‌ها زنده بماند.»

لحظه‌های اوج؛ میدان شهید مطهری و حرم حضرت معصومه (س)

با رسیدن جمعیت به میدان شهید مطهری، صدای شعار‌ها رساتر شد. خانواده‌های معظم شهدا، عکس عزیزانشان را در دست داشتند. مادر شهیدی که قاب عکس فرزندش را محکم در آغوش گرفته بود، با اشک گفت: «پسرم برای این انقلاب رفت، و من امروز آمده‌ام تا بگویم که خونش هدر نرفته است.»

در کنار او، مردی که یک پایش را در جنگ از دست داده بود، با عصا ایستاده و در میان جمعیت فریاد می‌زد: «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی!» صدایش خسته، اما پرقدرت بود؛ گویی سال‌ها درد و رنج، از اراده‌اش چیزی کم نکرده بود.

پیام ۲۲ بهمن قم؛ ایستادگی تا همیشه

قم، امروز بار دیگر نشان داد که پایگاه انقلاب است. از پیر و جوان گرفته تا کودکان در آغوش مادران، همه آمده بودند تا بگویند که انقلاب اسلامی همچنان زنده و پویاست. این خیابان‌ها، این شعارها، و این تصاویر، در تاریخ این شهر ثبت خواهد شد. قم، همچنان آغازگر است؛ همچنان پیشرو در مسیر انقلاب؛ و این راه، ادامه دارد...