آیتالله نوری همدانی پیامی به همایش بینالمللی امام سجاد (ع) صادر کرد که متن این پیام به شرح ذیل است:
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلَی سَیِّدِنا وَ نَبِیِّنَا أَبِی الْقَاسِمِ المصطفی مُحَمَّد وَ عَلَی أهلِ بَیتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ سیَّما بَقیَّهَ اللهِ فِی الأرَضینَ.
با سلام و تبریک اعیاد شعبانیه به آن مجمع محترم که در حال برگزاری است.
یکی از دوران مهم تاریخی حوادث زندگی حضرت علی بن الحسین (ع) است. اگر چه چهره درخشان و ممتاز امام سجاد (ع) توسط برخی از دوستان ناآگاه و دشمنان آگاه تحریف شده و آن حضرت را بهعنوان چهرهای پیوسته بیمار و دور از مسائل سیاسى معرفی کردهاند، اما به گواه تاریخ یکی از نقاط روشن زندگانی حضرت سازشناپذیر در مقابل حکام ستمگر بود که خطبههای آن حضرت در کوفه و شام خود دلیلی روشن بر این مدعاست.
افشاگری ظلم و جنایت حکومت اموی و مهمتر از آن معرفی خاندان پیامبر (ع) بهعنوان هدایتگران راستین، سبب بیداری مردم کوفه و شام گردید. اگر چه آن حضرت در بدترین شرایط زمانی میزیست و از سوی حاکمان جور، زیر شدیدترین فشارها به سر میبرد، اما در گسترش ایمان و احیای اسلام ناب محمدی و سیره جد بزرگوارش منحصربهفرد بود، هر چند حاکمان وقت مستبدانه و ریزبینانه مراقب تحرکات امام بزرگوار بودند و اجازه اصلاح را نمیدادند.
بسیاری از دانشمندان و محققان مسلمان، عصر امام سجاد (ع) را به لحاظ سیاسی و فرهنگی، تاریکترین عصرها میدانند و از آن، به دوره سقوط فرهنگ اسلام یاد میکنند. در آن دوران علاوه بر شکنجه، کشتار و اختناق، ارزشهای اسلامی نیز به نازلترین حد خود رسیده بود و تنها نامی از اسلام باقیمانده بود که آن هم به جهت کسب قدرت و جلب نان، نامبرده میشد و کسی را رغبت بر دانستن دستورات اسلام نبود.
امام سجاد (ع) درباره وضع خود میفرماید: روزگار ما در میان قوم خود، چون روزگار بنیاسرائیل در میان فرعونیان است که پسران را میکشتند و دختران را زندهبهگور میکردند. امروز وضع بر ما بهقدری تنگ و دشوار است که مردم به سبب ناسزاگویی به بزرگ و سالار ما، بر فراز منبرها به دشمنان ما تقرب میجویند.
امام سجاد (ع) تلاش کردند تا اسلام را از انحراف جدا کنند، و از دعا که تا آن زمان تنها وسیلهای برای ارتباط با خداوند سبحان شناخت میشد، بهعنوان بهترین وسیله برای مبارزه با انحرافات و بدعتهای دستگاه اموی استفاده نمود و بسیاری از معارف ناب را در این قالب به جامعه اسلامی و شیفتگان حقیقت آموخت، بهطوری که صحیفه سجادیه یادگار آن دوران است.
اگر چه عدالت و برابری یکی از ارکان مهم اسلام است، اما در دوران امامت آن حضرت تبعیض و بیعدالتی شدیدی توسط حاکمان اموی بر جامعه اسلامی تحمیل شده بود، رساله حقوق امام سجاد (ع) یکی از نمونههای بسیار مهم در احیاء ارزشهای اسلام و نمود عدالتگرایی و اهتمام به مساوات و برابری و بر حذر داشتن مردم از تعدی و تجاوز به حقوق همنوعان است.
ایشان در این رساله حاکمیت را موظف میداند عدالتپیشه کرده، همچون پدری مهربان و خیرخواه، پوینده خیر عمومی برای همه مردم باشد. در این انگاره، نظام حاکمیتی نه فقط برای دوستانش، بلکه برای همگان باید خیرخواه باشد و نه قیّممآب، بلکه دلسوزانه و پدرانه در خدمت مردم باشد و از بیعدالتی و تبعیض و ضایعه شدن حق محرومان جلوگیری کند.
در پایان لازم میدانم از همه دستاندرکاران این همایش محترم، خصوصاً نماینده محترم ولیفقیه در استان هرمزگان که باهمت بلند در طی این سالها نسبت به این موضوع را پی گرفتند تشکر نمایم و توفیق همگان را از خداوند متعال خواستارم.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
حسین نوری همدانی
۱۴ بهمنماه ۱۴۰۳