آفرین امامی گفت: مجموعه تاریخی فاخری که امروز با نام کاخ گلستان در دل تهران به جا مانده، بخش از سرای همایونی (ارگ سلطنتی) است که پیش از دوره قاجار شکل گرفته و در دوره قاجار قوام یافته است. این مجموعه جهانی از آن پس تا به امروز دچار تغییراتی شده است که این دخل و تصرفات گسترده به‌ویژه در دوره پهلوی اول با تخریب بخش‌هایی از آن و در دوره پهلوی دوم با ساخت‌وساز دوایر دولتی آشکارتر است.

مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان افزود: افزود: در این میان اسناد تاریخی نشان‌گر وجود آبگیر (دریاچه) وسیعی است که در میان سرای مقابل عمارت خروجی و تالار قصر گلستان قرار داشته و با تخریب این ابنیه در زمان ناصری گسترش می‌یابد چنانکه از روبروی شمس‌العماره تا عمارت ابیض گسترش داشته است.

امامی ادامه داد: منبع تامین آب این پهنه قنواتی است که از کوه‌های شمال تهران مشروب می‌شده است و از طریق حوض‌هایی، چون حوض بلور و حوض نارنجستان و نهر میانی در محور شمالی ـ جنوبی به این آبگیر متصل می‌شود، در ادامه نیز پس از ورود به کانال‌های عمارت بادگیر از منتهی‌الیه جنوبی مجموعه خارج می‌شده است.

مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان گفت: طرح باز زنده‌سازی این نهر (آبنما) در پهنه میانسرای مجموعه کاخ گلستان با رویکرد ویژه پژوهشی ـ اجرایی و با بررسی و مطالعات اسناد تاریخی، پاسداشت ویژه مبانی نظری مرمت و تحلیل ارجاع زمانی احیا تهیه شده است.

امامی تصریح کرد: بی‌شک با توجه به وجود عناصر گیاهی، شرایط و ساختار‌های فضایی و کالبدی موجود امکان بازآفرینی آبگیر‌ها به صورت عین به عین وجود نداشته و خلق مکان رویداد با قرابت ویژه به عناصر ساختاری اصیل این بخش مد نظر قرار گرفته است.

او اظهار کرد: آب یکی از اصول باغ آرایی ایرانی و از مهمترین عناصر باغ ایرانی است، بنابراین وجود و احیای آن در محوطه مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان که نشانگر و یادگاری از باغ ایرانی است، دارای اهمیت بسیار زیادی است، از این رو احیای این آب‌نما، در راستای احیای باغ ایرانی در این مجموعه جهانی بسیار موثر و مفید خواهد بود.