«ابوالقاسم اسماعیل‌پور» در یکی از بزرگداشت‌های شاعر او را «آیینه مهر» خوانده و درباره آشنایی خود با محمودزاده گفته بود: آنچه که من و ایشان را به هم نزدیک کرد و تبدیل به یک دوستی پربار شد.

شعر بود؛ نه اسطوره

پژوهشگر و اسطوره‌شناس برجسته ایران در ادامه افزود: مدتی پس از آشنایی، در جلسات متعدد اسطوره‌شناسی و اسطوره‌کاوی، دوستی ما پایدارتر شد. از این همکاری، این توفیق نصیب من شد که در چاپ کتاب «افراسیاب» با ایشان همراهی داشته باشم و از این جا کار اسطوره‌شناسی و اسطوره‌پژوهی محمودزاده، در سطح ایران مطرح شد و ادامه یافت تا با کتاب «فروردین» که یکی از مجلات و فصل‌نامه‌های بسیار ارزشمند به شمار می‌آید، ادامه یافت.

نویسنده‌ای چندوجهی و متفاوت

اسدالله عمادی شاعر مازندرانی نیز در آخرین بزرگداشت محمودزاده او را شخصیتی چند وجهی خواند و گفت: شاید اگر محمودزاده فضا و فرصت اجتماعی بیشتری داشت بهتر در جامعه معرفی می‌شد، او در سال ۵۵ «گامی در اساطیر» را منتشر کرد، نقد‌هایی که درباره «هدایت» نوشته از دقیق‌ترین نقد‌ها بوده و پژوهش‌هایش درباره شاهنامه بدون اغراق خواندنی است.

آرمانگرایی متاثر از اسطوره

محمود جوادیان؛ نویسنده مازندرانی او را شاعری در جست‌وجوی معنا معرفی کرد: آرمانگرایی او سویه‌ای متاثر از درهم‌تنیدگی اسطوره بود، در تهران کنشگری و عدالت‌جویی او تقویت شد و به تقدیر جهان می‌اندیشید.

محمودزاده بیش از ۴۰ سال در عرصه پژوهش و خلق آثار در حوزه ادبیات، فرهنگ و اسطوره فعالیت مستمر داشت.

از او آثار شاخصی هم‌چون «افراسیاب در اسطوره و حماسه و زخم عمیق رستم» و «بازخوانی تصویری بوف کور» برجای مانده‌است.

 استاد محمودزاده در سال ۱۳۲۶متولد و در ۱۸ مهر ۱۴۰۳ در خرم آباد لرستان دار فانی را وداع گفت.

مراسم تشییع این اسطوره فرهنگی مازندران متعاقبا اعلام می‌شود.

منبع:ایسنا