بالارفتن ضریب نفوذ اینترنت در ایران از یکسو و اقبال و گسترش شبکههای اجتماعی از سوی دیگر باعث ظهور رسانههای نوینی بر بستر این فضا شده است. گرچه برخی باور دارند این ظهور به معنای از میانرفتن مرجعیت رسانههای مکتوب بوده اما آنچه حالا آشکارا به چشم میآید این است که نهتنها رسانههای چاپی منسوخ نشدند بلکه همچنان استناد و مرجعیت بالاتری نسبت به رسانههای نوین دارند.
یکی از دلایل مهم این موضوع هم بحث اخبار جعلی است که فضای مجازی برای آنها بستر نشر گستردهای هم فراهم میکند. از سوی دیگر، یکبارگی ظهور این رسانهها باعث شده جامعه کاربران از حداقل سواد در این حوزه برخوردار باشند و همین دلیل دیگری است بر پذیرش بی چون و چرای اخبار جعلی از سوی بسیاری از کاربران فضای مجازی که صرف ثبت یک خبر در یک رسانه آن را قبول میکنند. همه این موارد باعث شده بسیاری از کشورها راهکارهایی برای مقابله با انتشار این نوع اخبار در نظر بگیرند. از مدیریت فضای مجازی در آن کشورها گرفته تا جرمنگاری متناسب با این موضوع برای حفاظت شهروندان از آسیبهای فراوان انتشار اخبار جعلی.
گرچه در کشور ایران هم قوانینی وجود دارد اما برخی نامنصفانی هستند که وضع قانون پیرامون حفاظت شهروندان از اخبار جعلی را با کژفهمی با «سانسور» برابر میکنند و قصد دارند از این شیوه علیه حاکمیت کلاهی برای خود ببافند. دادهنمای امروز نیمنگاهی دارد به برخی از این راهکارها که کشورهای مختلف قصد دارند با اتکا به آن از جامعه برابر اخبار جعلی مراقبت کنند.