به نقل از اینترتینمنت اینکوآیرر، مایکل داگلاس روز سه‌شنبه ۱۶ می‌، جایزه افتخاری نخل طلای جشنواره فیلم کن را دریافت کرد.

داگلاس در سخنرانی خود بعد از دریافت جایزه، این اتفاق را «یک افتخار باورنکردنی» توصیف کرد و افزود: این برای من بسیار مهم است، زیرا صد‌ها جشنواره در سراسر جهان وجود دارد، اما تنها یک جشنواره کن وجود دارد.»

این بازیگر ۷۸ ساله در فیلم‌های محبوب بسیاری کار کرده است، از فیلم‌های هیجان‌انگیز مانند «غریزه اساسی» (Basic Instinct)، «بازی» (The Game) و «افتادن» (Falling Down) گرفته تا درام‌هایی مانند «پسران شگفت‌انگیز» (Wonder Boys) و نمایش‌های ابرقهرمانی مانند «مرد مورچه‌ای» (Ant-Man).

در این جا پنج فیلم کلیدی داگلاس که می‌توانند زندگی حرفه‌ای او را به خوبی بازگو کنند، آورده شده است:

دیوانه از قفس پرید (One Flew Over the Cuckoo’s Nest)

داگلاس قبل از تبدیل شدن به یک ستاره در مقابل دوربین، به‌عنوان تهیه‌کننده این فیلم کلاسیک در سال ۱۹۷۵ برنده جایزه اسکار شد که این کار درباره مردی شورشی در یک بخش روانپزشکی است.

به طرز ناخوشایندی، او مجبور شد پدر خود، کرک داگلاس، اسطوره سینما را که برای نسخه صحنه‌ای تحسین برانگیز بود، رد کند و در عوض، جک نیکلسون را در نقش اصلی انتخاب کرد.

این یکی از معدود فیلم‌هایی است که هر پنج جایزه اسکار برتر را از آن خود کرده است - بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه، بازیگر مرد و بازیگر زن.

وال استریت (Wall Street)

داگلاس با کمدی اکشن «Romancing the Stone» در سال ۱۹۸۴ به یک نام آشنا تبدیل شد، اما او با این فیلم محصول ۱۹۸۷ کارگردان الیور استون درباره یک بانکدار بی‌وجدان، اسکار بهترین بازیگر مرد را به دست آورد.

در بحبوحه کاپیتالیسم نیویورک دهه ۱۹۸۰، شخصیت گوردون گکو و نقل قول بدنامی او مبنی بر این که «طمع... خوب است» سر زبان‌ها افتاد و جمله‌ای که قرار بود حمله‌ای به بانکداران باشد، در عوض، به شعار آن‌ها تبدیل شد.

جذابیت کشنده (Fatal Attraction)

۱۹۸۷ سال بزرگی برای داگلاس بود که همچنین شاهد اکران این فیلم در باکس آفیس بود، یک فیلم هیجان‌انگیز روانشناختی درباره زنی (با بازی گلن کلوز) که از قبول پایان یک رابطه کوتاه با مردی متأهل امتناع می‌ورزد.

غریزه اساسی (Basic Instinct)

داگلاس در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ برای فیلم‌های هیجان‌انگیز شهرت پیدا کرد و هیچ‌یک از این فیلم‌های هیجان‌انگیز، شخصیتی جذاب‌تر از کارآگاهی را نداشتند که داگلاس در این فیلم ساخته پل ورهوفن آن را ایفا کرده بود.

دگلاس درباره این فیلم به یکی از خبرنگاران در جشنواره کن گفت: «در آن زمان، می‌خواستم کاری سخت‌گیرانه انجام دهم. اوایل دهه ۱۹۹۰ بود، آمریکایی‌ها به شدت محافظه‌کار بودند - این نوعی تحریک بود.»

پشت شمعدان (Behind the Candelabra)

داگلاس در سال‌های اخیر با بازی در فیلم‌های «مرد مورچه‌ای» مارول و با سریال کمدی «روش کومینسکی» موفق به کسب موفقیت‌هایی در نتفلیکس شده است.

اما او در این فیلم در سال ۲۰۱۳ یکی از بهترین نوبت‌های خود را به عنوان پیانیست لیبراسه انجام داد و مدت کوتاهی پس از بهبودی از سرطان، جایزه امی و گلدن گلوب را برای او به ارمغان آورد.