همانطور که می‌دانید ضربان قلب مجموعه‌ای از سیگنال‌های الکتریکی است که به دقت هماهنگ شده اند و توسط کانال‌های یون سدیم هدایت می‌شوند و به قلب می‌گویند که چه زمانی منقبض شود و استراحت کند.

هر گونه اختلال در این سیگنال‌ها ممکن است منجر به بیماری‌های قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا آریتمی شود.

دو محقق در دانشگاه واشنگتن سنت لوئیس نگاهی دقیق‌تر به این فرآیند در سطح مولکولی انداخته‌اند و دریافته‌اند چه چیزی ممکن است دانش جدیدی در مورد بیماری‌های مختلف قلبی و درمان‌های بهتر ارائه دهد.

جاناتان سیلوا و جین نربون با بررسی‌های آزمایشگاهی اثرات متفاوتی از پروتئین‌هایی که به عنوان فاکتور‌های رشد فیبروبلاست داخل سلولی (iFGF) شناخته می‌شوند و بر تنظیم سینتیک کانال‌های سدیم قلبی اثر می‌گذارند یافته اند.

نتایج آن‌ها در ۲۱ مارس در مجله فیزیولوژی عمومی منتشر شده است.

فاکتور‌های رشد فیبروبلاست داخل سلولی پروتئین‌های کوچکی هستند که به کانال‌های سدیم متصل می‌شوند و بر نحوه باز و بسته شدن این کانال‌ها تأثیر می‌گذارند.

خواص دروازه‌ای کانال‌های سدیم قلبی بر نحوه انتشار الکترومکانیکی در قلب تأثیر می‌گذارد.

سیلوا گفت: علاوه بر این دارو‌ها با کانال‌های سدیم در حالت‌های مختلف باز و بسته بودن کانال‌ها، تعامل متفاوتی دارند.

این تیم مشاهده کرده است که چگونه کانال سدیم در سطح مولکولی تغییر می‌کند و به دنبال تعیین چگونگی عملکرد یک فاکتور رشد فیبروبلاست درون سلولی یعنی iFGF۱۲ در قلب سالم انسان بودند.

در آزمایشگاه نربون یک مدل موش با iFGF۱۲ را برای مشاهده نحوه تعدیل کانال سدیم در میوسیت‌ها تولید کرد.

با استفاده از روش‌های الکتروفیزیولوژی، آن‌ها دریافتند که این کانال به طور متفاوتی نسبت به iFGF قابل مقایسه در قلب موش تعدیل می‌کند و خواص جریان سدیم را تغییر می‌دهد.

نربون گفت: یکی از دلایلی بررسی اینکه که چگونه iFGF‌ها و سایر پروتئین‌های جانبی کانال سدیم بر خواص کانال در سطح مولکولی تأثیر می‌گذارند، این است که می‌دانیم اجزای پروتئینی کانال‌های عملکردی بر فارماکولوژی یا داروشناسی این کانال‌ها تأثیر می‌گذارند.

او افزود: این کانال‌ها اهداف درمانی بالقوه برای افراد مبتلا به آریتمی هستند.

سیلوا گفت: ما به چگونگی تأثیر این زیر واحد‌ها بر الکتروفیزیولوژی سلولی نگاه کردیم و توانستیم تعیین کنیم که چگونه این زیرواحد‌ها کانال را در سطح مولکولی تغییر می‌دهند تا این اثرات در سطح سلول ایجاد شود.

در ادامه تیم قصد دارد نگاهی دقیق‌تر به نحوه تعامل دارو‌های مختلف با کانال‌های سدیمی که دارای ترکیبات مختلف iFGF هستند، داشته باشد.

منبع: سایت مدیکال اکسپرس