سعید ساروقی تهیه کننده و کارگردان مستند «هپکوتیزم» درباره ساخت این مستند گفت:اوایل دوران همه‌گیری کرونا در کشور بود. اراک هم یکی از اولین شهر‌های مبتلا به این ویرو س بود، از آنجایی که این بیماری اتفاق جدیدی بود قطعا برای همه مستند ساز‌ها و تیم‌های رسانه‌ای سوژه هیجان انگیز و جالبی بود.

وی ادامه داد: من برای ساخت مستندی و ثبت وقایع به بیمارستان آیت الله خوانساری اراک رفته بودم. در آنجا با معرفی مسئولان بیمارستان با فردی آشنا شدم که با حقوق خودش نزدیک به هزار شاخه گل رز برای هدیه و خداقوت به کادر درمان به جلوی درب بیمارستان آمده بود. طبق روال هر مستند ساز و ار آنجایی که به داستان زندگی آدم‌ها علاقه‌مند هستم، کنجکاو شدم و این شخص را پیدا کردم. او کارگر کارخانه هپکو بود و در جریان خبر‌های هپکو بودم و اخبارش رو دنبال می‌کردم. کسی که یک روزی توان خرید حتی یک شاخه گل رز رو هم نداشت حالا با اولین حقوق دریافتی خودش هزار شاخه گل رز خریده بود.

ساروقی عنوان کرد:اسم کارگر علی بخشی بود، در اولین گفتگو بهم گفت داداش بنظرم بیخیال ساخت این فیلم شو برایت دردسر می‌شود. مستند «هپکوتیزم» روایت ۱۰ ساله‌ای از اتفاقات کارخانه ماشین سازی هپکو است. 

این تهیه کننده عنوان کرد: علی بخشی نماینده‌ای از تمام بچه‌های کارگر هپکو‌‌ بود جالب است بدانید که اوایل حتی مخالف این بود که نقش خودش پررنگ باشد و راوی داستان باشد. علی بخشی می‌گفت بچه‌های دیگه‌ای هستند در هپکو که خیلی بیشتر از من برای این کارخانه زحمت کشیدند من دوست ندارم نقش من پررنگ‌تر از بقیه باشد و تلاش همه ما فقط برای این کارخانه بود.

ساروقی درباره سختی‌های ساخت این مستند توضیح داد:ساخت مستند‌هایی از این دست واقعا سخت و طاقت فرساست، از جهتی وجود کرونا یکی از دشواری‌های ما بود که تیم و حتی سوژه مستند ما در طول ساخت چندباری درگیر کرونا شدیم. اما ساخت مستند دقیقا در روز‌های پر التهاب کارخانه بود و از جهتی مدیران وقت هرگونه تصویربرداری از خط تولید‌های کارخانه را ممنوع کرده بود که ورود به کارخانه و تصویر برداری بدون کمک بچه‌های هپکو غیر ممکن بود. مسئولان وقت خیلی دوست نداشتند صدایی از هپکو به گوش برسد.

وی اظهار کرد:برای من عجیب‌ترین چیز ارق کارگران هپکو به کارخانه بود. علاقه‌ای که بچه‌های هپکو به کارخانه دارند برام خیلی عجیب بود اوایل برایم ملموس نبود چطور می‌شود یک نفر اینطور به محل کارش علاقه داشته باشد به اندازه وطن. بدون اغراق می‌توانم بگویم از مرد‌های که شاید به ظاهر چهره‌های خشنی داشته باشند، اما با شنیدن نام هپکو اشک از چشمانشان جاری شود. من این حس را در تک تک بچه‌های هپکو دیدم و همین حس باعث شد که امروز هپکو زنده باشد و دوباره خط تولیدش از کارگر و ماشین آلات پر شود.

ساروقی در پایان گفت:مستند «هپکوتیزم» روایتی از تاریخ و سرگذشت هپکو در همین چندسال گذشته است تا با نگاه به آن بدانیم بر هپکو چه گذشت و اگر ایستادگی خود کارگران هپکو برای حفظ کارخانه نبود شاید الان هم اثری از کارخانه نبود. این یعنی بی تفاوت نبودند. اما باید بگویم روایت «هپکوتیزم» تلخ، اما درپایان امیدوار کننده است. امروز هپکو دوباره به خط تولید برگشته و به همت کارگران و مسئولان نفس میکشد وهرروز خبر‌های بهتری از این ابر کارخانه غرب آسیا به گوش میرسد.

گفتنی است : مستند «هپکوتیزم» بعد از حضور در جشنواره سینما حقیقت قرار است  روز یکشنبه ۱۸ دی ماه سالن شماره ۱ ساعت ۱۸ الی ۲۰ سینما فلسطین در جشنواره عمار اکران  شود.