تیمی از محققان بین المللی با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مغزی پیشرفته، مکانیسم عصبی را کشف کرده‌اند که صدا از طریق آن حساسیت درد را کاهش می‌دهد و به طور شگفت‌انگیزی، صدای کم موثرتر از بلند کردن صوت بود.

در سال ۱۹۶۰ دندانپزشکی به نام والاس گاردنر مطالعه‌ای غیرمعمول منتشر کرد که در آن از صدا برای تسکین درد استفاده می‌کرد.

او از انجام بیش از ۲۰۰ روش کشیدن دندان با استفاده از صدا به عنوان تنها عامل ضد درد خبر داد. مطالعه او همچنین به هشت دندانپزشک دیگر اشاره کرد که با موفقیت از چیزی که در آن زمان «بی دردی صوتی» نام گرفت، استفاده کردند.

از آن زمان، این پدیده بار‌ها توسط محققان در سراسر جهان تکرار شده است، اما اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه مغز واقعاً می‌تواند این اثرات ضد درد را تولید کند، وجود دارد.

یوانیوان لیو، یکی از نویسندگان ارشد تحقیق جدید گفت: مطالعات قبلی به مکانیسم‌های مغزی اشاره کرده‌اند که می‌توانند در این کار نقش داشته باشند، اما این کار جدید برای اولین بار در مدار‌های عصبی واقعی قرار می‌گیرد.

لیو، از موسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه صورت، گفت: مطالعات تصویربرداری مغز انسان، بخش‌های خاصی از مغز را در بی‌دردی ناشی از آوا و صدا دخیل دانسته‌اند، اما این‌ها تنها ارتباطی هستند.

در حیوانات، ما می‌توانیم مدار‌ها را برای شناسایی بستر‌های عصبی درگیر به طور کامل تری کاوش و استفاده کنیم.

ابتدا، محققان این ایده رایج را آزمایش کردند که موسیقی کلاسیک دلپذیر می‌تواند دارای خواص ضد درد ذاتی باشد. موش‌ها با تزریق محلولی در پنجه‌هایشان برای آزمایش آستانه‌های درد، قطعه‌ای به نام Réjouissance توسط یوهان سباستین باخ پخش کردند.

در آزمایش‌های مختلف، صدای موسیقی با افزایش ۵ دسی‌بل افزایش یافت. اولین شگفتی این مطالعه با کشف این بود که تنها ولوم مؤثر به عنوان مسکن، کم صداترین آن بود - ۵۰ دسی بل، فقط ۵ دسی بل بالاتر از حجم محیط اتاق.

آزمایش بعدی انواع مختلف صدا را بررسی کرد؛ بنابراین به جای موسیقی کلاسیک، همان آزمایش‌ها با استفاده از نویز سفید و نسخه‌ای از قطعه کلاسیک با تغییر صدای ناخوشایند انجام شد. در اینجا محققان به دومین یافته غیرمنتظره رسیدند. همه صدا‌ها اثرات ضد درد در حیوانات ایجاد کردند. تنها عامل تاثیرگذار حجم بود. اساساً، هر نوع صدایی اگر با صدایی که فقط یک زمزمه بلندتر از صدای اتاق پخش شود، کار می‌کند.ما واقعاً شگفت زده شدیم که شدت صدا، و نه طبقه بندی یا خوشایند درک شده از صدا مهم است.

لیو افزود: در نهایت، محققان شروع به کشف دقیق مدار‌های عصبی کردند که به نظر می‌رسید این اثراتِ ضدِ دردِ تحتِ تأثیر صدا را ایجاد می‌کنند.

محققان با استفاده از تعدادی تکنیک پیچیده برای بزرگنمایی مسیر‌های عصبی فعال، یک مسیر مستقیم بین قشر شنوایی و تالاموس کشف کردند. به نظر می‌رسید که صدای با شدت پایین فعالیت عصبی انتهای تالاموس این مسیر را کاهش می‌دهد و آزمایش‌های بعدی سرکوب فعالیت در این مسیر، با استفاده از روش‌هایی غیر از صدا، منجر به نتایج مشابهی برای کاهش درد شد.

این مطلب نشان می‌دهد که محققان یک مسیر مکانیکی را شناسایی کرده اند که صدای خوشایند مانند طنین صدای مادر به طور مستقیم احساس درد را کاهش می‌دهد.

احتمالاً این یافته، مطالعه گاردنر از ۶۰ سال پیش را تأیید می‌کند، که طبق فرضیه‌های پیشین، موسیقی مستقیماً با ایجاد اختلال در ارتباط بین سیستم‌های شنوایی مغز و تالاموس، احساس درد را کاهش می‌دهد.

گاردنر در سال گفته بود: به این مطلب فکر میکنیم که بخش‌هایی از سیستم شنوایی و درد در چندین ناحیه از شکل گیری شبکه‌ای و تالاموس تحتانی کنار هم قرار می‌گیرند.

هم اثر سرکوب‌کننده مستقیم و هم تأثیرات ناشی از آرامش، کاهش اضطراب و انحراف توجه را می‌توان با این فرض توضیح داد که تحریک صوتی «بهبود» رله‌های درد را که شاخه‌های سیستم شنوایی به آن‌ها برخورد می‌کنند، کاهش می‌دهد.

برخی محققان معتقدند تسکین درد ناشی از صدا در انسان‌ها ممکن است صرفاً به دلیل عوامل روان‌شناختی مانند آرام شدن یا حواس‌پرتی با موسیقی باشد.

اما اگرچه صدا به احتمال زیاد باعث حواس پرتی می‌شود، نشان می‌دهد که بی دردی ناشی از صدا به خودی خود یک موجود مکانیکی خاص است که با مشاهده این که سرکوب درد چند روز از اعمال صدا بیشتر است، پشتیبانی می‌شود.لیو سایر عوامل روانی را نادیده نمی‌گیرد.

او اشاره می‌کند که موسیقی برای انسان بسیار پیچیده‌تر از جوندگان است، با عناصری مانند نوستالژی، حافظه و هارمونی دلپذیر که احتمالاً نقش‌های مرتبطی را در هر اثر ضددردی ایفا می‌کنند.

او گفت: ما نمی‌دانیم که آیا موسیقی انسان برای جوندگان معنی دارد یا خیر، اما معانی مختلفی برای انسان‌ها دارد - شما مولفه‌های احساسی زیادی دارید.باید بررسی کنیم که آیا این مدار عصبی مشاهده شده در موش‌ها در انسان نیز وجود دارد یا خیر.اگر تایید شود، می‌تواند در‌ها را به روی مجموعه‌ای از روش‌های جدید غیر دارویی برای کنترل درد باز کند.

کلیفورد وولف، عصب‌بیولوژیست دانشگاه هاروارد، در صحبت با ساینس گفت: یافته‌ها نشان می‌دهد که صدای کم طنین می‌تواند مانند صدا‌های آرامش بخش، مسکن‌های مفیدی به جای ایده سنتی‌تر استفاده از موسیقی کلاسیک آرام‌بخش باشد.

مطالعه جدید در مجله ساینس منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس