هوشنگ «بزنگاه»، بیژن «ترش و شیرین»، استوار اسدی «متهم گریخت» و باران «خوشنام» است. این بازیگر سال‌ها در سریال‌های به ویژه کمدی تلویزیون حضور داشته است، غالبا هم در نقش‌های فرعی و در قالب شخصیتی آشنا و تیپیکال؛ جوانی حواس پرت و سر به هوا با ضریب هوشی پایین. نقش آفرینی حسینی، اما در سریال خوشنام و در قالب شخصیت باران حداقل به لحاظ چهره پردازی متفاوت به نظر می‌رسد و خودش هم تاکید دارد تاثیرگذاری نقش در ادامه قصه و به خصوص در قسمت‌های پایانی سریال پررنگ‌تر خواهدبود. سریال خوشنام از جمله مجموعه‌های مناسبتی تلویزیونی است که در ماه رمضان روی آنتن شبکه یک سیما رفته و توانسته نظر مثبت مخاطبان فراوانی را به خود جلب کند. هومن حاجی عبداللهی، عباس جمشیدی فر، حمید لولایی، شهره لرستانی، امیر غفارمنش و سحر ولدبیگی از دیگر بازیگران این سریال هستند.

این شب‌ها سریال خوشنام با بازی شما در حال پخش از شبکه یک سیماست. بازخورد‌ها و واکنش‌ها نسبت به سریال و بازی تان تا به امروز چگونه بوده است؟
از آنجا که این روز‌ها در شهرستان سر کار هستم واکنش‌های خیلی خوبی از مردم می‌گیرم، حتی تکیه کلام‌های مرا در سریال خوشنام تکرار می‌کنند. گویا نظرسنجی‌های سازمان صداوسیما هم نشان می‌دهد خیلی از مردم این سریال را تماشا می‌کنند.

به نظر می‌رسد خوشنام در جذب مخاطب موفق بوده است. نقاط قوت این سریال را در چه می‌بینید؟
متن اولیه سریال را محسن کیایی عزیز نوشته است و از سوی دیگر، هدایت خیلی خوب کارگردان باعث شده تا نقش آفرینی بازیگران کنترل شده باشد. در عین حال که خود بازیگران هم خیلی توانا هستند. بازی خود من هم در خوشنام واقعا هدایت شده است. درست است که از خودم چیز‌هایی را به نقش اضافه کرده ام، اما در نهایت، هدایت کارگردان هم خیلی در بازی ام تاثیر داشته است.

تکیه کلام‌هایی که در سریال خوشنام دارید در متن وجود داشت یا خودتان فی البداهه ساختید؟
در متن وجود داشت، اما نوع بیان این تکیه کلام‌ها اهمیت دارد که به خود بازیگر بازمی گردد. بازیگر باید بتواند تکیه کلام‌ها را پردازش کند و به بهترین شکل دربیاورد و ارائه کند. من برای نقشم در سریال خیلی زحمت کشیدم و به نظر نقش هم به خوبی درآمده است.

خود شما هم نقش به نسبت متفاوتی را در این سریال دارید با یک گریم خاص و جدید. درباره این نقش و جاذبه هایش توضیح می‌دهید؟
نقش جالبی بود. من همیشه گفته ام برایم مهم نیست از اول تا آخر قصه در سریال حضور داشته باشم. بازیگر حتی اگر یک سکانس داشته باشد و بتواند همان سکانس را به خوبی بازی کند، به وظیفه اش عمل کرده است. اگر بازیگر خوب باشد می‌تواند توانایی‌های خودش را در یک سکانس هم نشان دهد. اتفاقا دیروز با امیر غفارمنش بودیم و می‌گفت زمان تماشای خوشنام فقط به بازی تو می‌خندم. نه فقط غفارمنش که سایر دوستان مثل هومن حاجی عبداللهی و عباس جمشیدی فر در پشت صحنه سریال تکیه کلام‌های من به خصوص «شما؟» را تکرار می‌کردند. این بازخورد‌ها را که می‌بینم، متوجه می‌شوم کارم را درست انجام داده ام. باید باران را تا انتهای سریال ببینید. نقش او در قسمت‌های پایانی کلیدی است. به نظرم بازی کردن در سریال‌های ماه رمضان خودش یک امتیاز است و طول نقش برایم اهمیتی ندارد، بلکه بجا بودن نقش مهم است. در کار‌های آقای عطاران و مدیری نقش هایم بلند نبوده، اما بجا بوده و همین برایم کافی است.

آقای حسینی شما سال هاست در عرصه طنز و سریال‌های کمدی فعالیت می‌کنید، اما همیشه نقش‌های فرعی را برعهده دارید. چرا؟
بله، اما به اندازه‌ای که باید دیده شده ام و همین اهمیت دارد. البته پیشنهاد نقش‌های اصلی هم داشته ام، اما خودم نرفته ام. خیلی در بند نقش نیستم و دنبال کار نمی‌دوم. هر چه خدا بخواهد همان می‌شود. ترجیح می‌دهم صبر کنم تا کار را پیشنهاد کنند. در همین نقش‌های فرعی هم که داشته ام پابه پای نقش‌های اصلی رفتم ام و کم نیاورده ام. مهم این است که همین نقش‌های فرعی ام در ذهن مخاطب مانده. بیشتر از ۱۵ سال از زمان پخش سریال‌هایی مثل متهم گریخت و ترش و شیرین گذشته و مردم هنوز نقش هایم را در خاطر دارند. این خیلی مهم است. ممکن است یک بازیگر کلی نقش اول یا دوم بازی کرده باشد، اما در یاد مردم نمانده باشد، اما هنوز که هنوز است درباره نقش هایم در سریال‌های کمدی قدیمی با من صحبت می‌کنند.

باران برای شخصیتی که نقش آن را در خوشنام بازی می‌کنید، اسمی نامتجانس و در عین حال جالب است. این اسم از کجا آمد؟
از ابتدا در فیلمنامه اولیه آقای کیایی بود. شاید این اسم عجیب و غریب هم در دیده شدن بهتر نقش بی تاثیر نبود.

چرا بیشتر نقش هایتان به خصوص در آثار طنز در قالب یک شخصیت حواس پرت با ضریب هوشی پایین است و به نوعی به شکل تیپ برای شما درآمده است. خودتان دوست ندارید از این تیپ فاصله بگیرید؟
تا زمانی که مردم با این نقش‌ها می‌خندند و شاد هستند، ایرادی نمی‌بینم. البته به تازگی دو نقش جدی را بازی کرده ام، حتی در یک کار، نقش پلیس را بازی می‌کنم و کسی باورش نمی‌شود که نقش یک پلیس جدی را به خوبی ایفا کرده باشم. منتها فراموش نکنید خاستگاه بازیگری من طنز است و به این ژانر علاقه زیادی دارم. شروع بازیگری ام از سال ۶۸ با کار طنز بوده است. با این حال، از نقش جدی هم استقبال می‌کنم. شاید حضور پررنگم در سریال‌ها و فیلم‌های کمدی باعث شده نقش‌های جدی ام کمتر دیده شود. حتی نقشم در فیلم «گشت ارشاد ۳» هم جدی بود که البته برخی سکانس‌هایی که من بازی داشتم از نسخه در حال اکران در آمده است.

خودتان چه نقش‌هایی را بیشتر می‌پسندید؟ جدی یا کمدی؟ مایل نیستید نقش‌های جدی تری را بازی کنید؟
کمدی را دوست دارم، اما کار جدی هم می‌کنم. نقشم در سریال‌های «بچه‌های نسبتا بد» آقای مقدم یا «پشت بام تهران» آقای توفیقی یا «دودکش» آقای لطیفی جدی بود.

این شب‌ها سریال بزنگاه از شما در حال پخش از شبکه آی فیلم است. خودتان سریال را دیده اید؟
سریال را که بار‌ها و بار‌ها دیده ام، اما بازپخش جدیدش را به علت سر کار بودن نتوانسته ام تماشا کنم. بزنگاه هنوز هم تماشایی است و حتی رکورد بیننده را دارد. خیلی حرف است که یک سریال پس از این همه سال همچنان مخاطبان فراوانی داشته باشد.

چرا مردم سریال‌های قدیمی ماه رمضان را دوست دارند و در جذب مخاطب موفق بودند؟
قبل از همه چیز به فیلمنامه خوب بازمی گردد. البته کارگردان و بازیگران و سایر عوامل هم موثر هستند، اما فیلمنامه چیز دیگری است. این روز‌ها مردم خیلی فهیم هستند و خوب می‌توانند تشخیص دهند کدام فیلمنامه جذابیت دارد و به شکل درستی نوشته شده است.

اصولا بازیگر کم کاری هستید. چرا؟
خیلی دنبال کار نیستم. گاهی درگیر تئاتر می‌شوم. شاید گفتنش درست نباشد، اما به دنبال آزاد کردن زندانیانی هستم که به خاطر جرایم کوچک و غیرعمد در بند هستند. این مدل کار‌های خیر را بیشتر دوست دارم. به همین دلیل سر هر پروژه‌ای نمی‌روم. ترجیح می‌دهم بیشتر در این حوزه فعال باشم و بتوانم برای زندانیان به خصوص در شهر‌های کوچک کاری انجام دهم.

منبع: روزنامه جام جم