به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از انا اصدق العلم، ما می‌توانیم از کهکشان‌هایی که هزاران سال نوری از ما دورتر هستند، عکس‌هایی با کیفیت بالا بگیریم، اما نمیتوانیم سیاراتی که درون کهکشان‌ها هستند را ببینیم، زیرا کهکشان‌ها از نظر نجومی بزرگ‌تر و درخشان‌تر از سیارات هستند. یک کهکشان از میلیارد‌ها ستاره، سیاره، غبار و گاز تشکیل شده است.

زمین، بخش کوچکی از منظومه‌ خورشیدی است که کهکشان راه شیری ما در آن قرار دارد. کهکشان‌های بسیاری در این جهان وجود دارند که کهکشان آندرومدا نزدیک‌ترین کهکشان مارپیچی به کهکشان ما (کهکشان راه شیری) است. کهکشان آندرومدا حدود ۲.۵ میلیون سال نوری (مسافتی که نور در یک سال طی می‌کند) از ما فاصله دارد. همه ما باید بدانیم که سرعت نور ۳۰۰ میلیون متر در ثانیه است، اما نکته جالب این است که با وجود این فاصله زیاد اگر ما در مکانی مناسب قرار گرفته باشیم، می‌توانیم این کهکشان را در آسمان شب ببینیم. با توجه به این داده‌ها، شگفت آور است که ما می‌توانیم سیارات منظومه شمسی را ببینیم!

ما می‌توانیم به دو دلیل، کهکشان‌ها را صرف نظر از فاصله آن‌ها ببینیم:
۱) وسعت کهکشان‌ها
۲) درخشندگی کهکشان‌ها
کهکشان‌ها از سیاره و منظومه شمسی ما بسیار دور هستند. کهکشان ما از حدود ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره تشکیل شده است و وسعت آن حدود ۱۰۰ هزار سال نوری است. همچنین کهکشان آندرومدا حدود ۲۲۰ هزار سال نوری وسعت دارد.

نزدیکترین کهکشان به خورشید، کهکشان کوتوله است که در فاصله ۲۵ هزار سال نوری از خورشید قرار گرفته است که بعد آن کهکشان بیضوی کوتوله کمان حدود ۷۰ هزار سال نوری از خورشید فاصله دارد. کهکشان‌ها بسیار بزرگ هستند و به همین دلیل است که ما می‌توانیم آن‌ها را از زمین ببینیم. کهکشان‌ها جرم زیادی دارند و به دلیل میلیارد‌ها ستاره‌ای که درون آن‌ها  وجود دارند، بسیار درخشان هستند و به ما کمک می‌کنند کهکشان‌ها را در آسمان شب ببینیم.

چرا کهکشان‌های دوردست را می‌بینیم اما سیارات را نه؟

 اگر فرض کنیم کهکشان یک توپ بسکتبال است، سیاره ما یک ذره غبار چسبیده به توپ خواهد بود، در واقع سیارات کوچکتر از کهکشان‌ها هستند. در نتیجه ما توانایی دیدن سیارات خارج از منظومه شمسی را نداریم، زیرا سیاره‌ها بسیار کوچک هستند و نمی‌توانیم از این فاصله آن‌ها را به راحتی رصد کنیم. همچنین سیارات منبع نورانی به حساب نمی‌آیند، آن‌ها فقط نوری را که روی سطح آن‌ها می‌افتد انعکاس می‌کنند و این نور آنقدر ضعیف است که ما در زمین متوجه آن نمی‌شویم. به همین دلیل است که ما نمی‌توانیم سیارات خارج از منظومه شمسی را ببینیم.

به همین ترتیب، ما کهکشان‌های دور از خودمان را با چشم غیرمسلح می‌بینیم، اما سیاره نزدیکمان اصلا قابل مشاهده نیست، همچنین سیارات نسبت به کهکشان‌ها بسیار کوچک و کم‌نور هستند که نمی‌توان از زمین آنها را به راحتی مشاهده کرد. توجه داشته باشید که ما می‌توانیم برخی از سیارات را ببینیم که بسیار نزدیک به زمین هستند و بستگی به جایی که روی زمین زندگی می‌کنیم دارد که بتوانیم سیارات را در زمان‌ها و مکان‌های مختلف در آسمان ببینیم. به عنوان مثال، زهره همیشه در آسمان قابل مشاهده است و مانند یک ستاره نقره‌ای بزرگ به نظر می‌رسد.

بیشتر بخوانید

• کشف سیاهچاله‌ای جوان به روش شرلوک هلمز

انتهای پیام/